همه‌ی دلبستگان مقاومت خونخواه اویند”
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_28
#جلسه_180
#تعویق_هویتی
باز دوباره حادثه ای دمل تعویق هویتی جبهه را سوراخ کرد و غر زدن و ناله های این جبهه بی هویت شنیده میشود که اقایان سپاه اگر شما زده بودید امروز فخری زاده مان را نمی زدند.
موافق اینگونه انگشت اتهام دراز کردن به چهارتا سردار سپاه نیستم.
مگر نه اینکه در پیام اقا به شهادت حاج قاسم امد:
“همه‌ی دلبستگان مقاومت خونخواه اویند”
میخواهم بپرسم این دلبستگان فقط چهاردانه سردار سپاه است که اقا اتفاقا در ۱۶ دی گفت “قدرت نظامی وابسته به ایمان و غیرت دینی مردم” است؟
چه اتشی از انتقام و خون خواهی در دل مردم زنده شده که به نام خون خواهان حاج قاسم و دلبستگان به مقاومت ثبت شده باشد؟
مفت مفت تحت تدابیر بدتر از ترور حاج قاسم در اربعین ساکت نشستیم و اربعین که وقت اتحاد و یکصدایی در خون خواهی با ملت انقلابی عراق بود را دادیم رفت.
همه طوره سیاست های همان جانیان ترور حاج قاسم را به اسم پروتکل اجرا کردیم و گفتیم اقا ماسک زده ماهم باید ماسک بزنیم بدون اینکه لحظه ای درنگ کنیم که همین ها تا شانه در خون حاج قاسم شریک شده اند.
یک مقدار هم به بی عرضگی و فاصله مان با رهبری نگاه کنیم که اقا همان ابتدا در داغی ماجرا، فاعل انتقام سخت را “تمام دلبستگان به مقاومت” خواند.
رسانه ای هایمان چه حرکتی در فشار و تبیین خروج امریکا از عراق برای مردم عراق استارت زد که مردم عراق با مجلسشان چگونه تعامل کنند؟
چه ارتباطی بین ملت ایران و عراق برقرار شد که یک‌صدا خون خواه شوند؟
محرم و صفر وقت این اتحاد نبود؟
اصلا مگر انقلاب یک پدیده نظامی است که نماد مکتب انقلاب تورا حذف که کردند به دنبال تغییر ماهیتش باشیم؟
ماهیت انقلاب ماهیت فرهنگی و مردمی است. از جنس بیداری است. کسی که فکر میکند سلیمانی ها و فخری زاده با گلوله و تفنگ و تخصصشان در تیراندازی توانستند ملتی را در برابر “صهیونیست” پر مدعا بایستانند خوب گول خورده اند
صدای خون خواهی صرفا یک لق لقه ی پنهان در این ایام بوده و هست و حالا نیز مثا همان جوان هایی که تا چند سال پیش به جهت خسته شدن از تکاپو و مبارزه در میدان فرهنگی به همان حاج قاسم التماس میکردند که ما را به سوریه ببر تا زودتر کشته شویم و ناممان در بنیاد شهید ایران(!) بنویسند؛ حالا هم میگویند سپاه اگر کم نمیگذاشت فخری زاده را نمی زدند.
بی تعارف و تلخ بپذیریم که ما نتوانستیم خون خواه باشیم و زدند یا اینکه شاید اصلا ما دلبستگان به مقاومت نبودیم ….
با احتیا با این جمله موافقم که چون “دلبستگان به مقاومت” نزدند ما را دوباره زدند.
