پیشرفتِ مقید به مقاوت و یا مطلق از آن؟
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#یادداشت_38
#احمد_قوی
#جلسه_188
✅ #پیشرفتِ مقید به مقاوت و یا مطلق از آن؟
💠 چند سوال جدی که امروز در #جنگ_گفتمانی به آن مبتلا بوده و ناگزیر به پاسخ دادن به آن هستیم:
امروز و در این وضع کشور دقیقا چه حرفی را باید به #افکار_عمومی منتقل کنیم؟
کدام مفهوم یا مفاهیم باید در فضای جامعه زمزمه شده تا تبدیل به گفتمان شود؟
از کدام مدخل باید به جریان غیرانقلابی حمله (گفتمانی) کرد تا زمین گیر شده و یارای مقابله نداشته باشد؟
روی چه نیازهایی در جامعه باید دست گذاشت تا همراهی عمومی حاصل شود؟
چه مقدار باید مشکلات ریز و درشت امروز را فهرست کرد تا مردم بدانند که شما از جنس خودشان هستی؟
آیا امروز باید از منطق ناب انقلابی سخن به میان آورد و یا دوره ی این حرفها گذشته و مردم تنها طالب #کارآمدی هستند؟
نسبت سویه های سلبی و ایجابی به چه صورت باید باشد؟
آیا گفتمان پیشرفت به تنهایی قادر به نشان دادن رویکردهای انقلابی ما خواهد بود و یا این که پیشرفت در فضای افکار عمومی مشترک لفظی است و ممکن است آن چه ما اراده کنیم به مخاطب منتقل نشود؟
دوگانه ی #سازش و #مقاومت چه مقدار اصالت دارد و مرزبندی بر اساس این دوگانه چه مقدار در خالص سازی گفتمانی موثر است؟
حضرت آقا تلاش می کنند تا پس از این مقطع 8 ساله چه چیزی را به خواص و عموم جامعه منتقل کنند؟
استخدام چه ادبیاتی باعث می شود که دست فرمان آقا به نتیجه مطلوب نرسد؟
خواص انقلابی چه نقشی در به ثمر رسیدن یا نرسیدن این تلاش 8 ساله دارند؟
به نظرتان امروز چه کسانی و در چه مقیاسی در ایران اسلامی به این سوالات فکر کرده و در مقام پاسخ به آن هستند؟
و
.
.
.
پ ن : خیلی بد است که آدم یادداشت یک جلسه رو بگذارد تا هفته ی بعد بیات بشود و بعد بنویسد! مثل غذایی می ماند که یک هفته در یخچال مانده (البته اگر سالم بماند). خودم هم انگیزه نوشتن نداشتم اماچه کنیم که #شوق_یادداشت ما را به نوشتن وا می دارد ( الکی مثلا از سید شرافت نمی ترسم😉)
