رفتار عاطفی شیعیان و عدم بهره وری از سرمایه های هویتی شیعی

#يادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#درگيري_شعار_توحيد_با_استكبار
#ایمان_نیک_گفتار
#يادداشت_29
#جلسه_226

🔴 رفتار عاطفی شیعیان و عدم بهره وری از سرمایه های هویتی شیعی

🔸استاد در جلسه 226 به این واقعیت اشاره کردند که :

🔺«ما باید فهرست بکنیم که چه امکانات هویت ساز متعالی و مهمی داریم؟ اگر به امکانات ایمان های مذهبی نگاه بکنیم (به خصوص ایمان مذهبی شیعی ) ، می توان فهمید که استفاده ها براساس امکانات نیست. مثلا در خصوص امام حسین علیه السلام و جریانی که در این زمینه داریم به درستی از آن استفاده نمی کنیم یا در مورد مهدویت هم می بینیم همینطور است. »

🔸و علت این واقعیت را به صورت غیر انحصاری در دو مورد زیر جستجو کردند:
1. غرور شیعه به حقانیت خود
2. برخوردهای زیاد عاطفی با امور در میان شیعیان
یعنی رفتارها و برخوردهای مدبرانه با امور در بین شیعیان به اندازه ی کافی نیست .
این واقعیت را باید با دقت بیشتری بررسی نمود.

🔹ریشه های این آسیب کجاست؟
مواردی را به عنوان احتمال ذکر می کنیم:

1️⃣ شیعه در طول تاریخ به صورت نهضت بوده است نه صاحب حکومت؛
یعنی شور حماسی و خروش انقلابی اش جایگزین تدبیر و عقلانیت حاکمیتی اش شده و این خصلت برای او عادت شده است.

2️⃣ شیعه اساسا باطن گراست؛
گرایش های صوفیانه و باطنی و معنوی در میان شیعه بیشتر جوانه می زند و این به خاطر جنس عقاید و باورداشت ها در معارف شیعی است، شاهدش هم سیر تطورات عرفان درتاریخ اسلامی ست. عرفان اسلامی اگرچه که در ابتدای خود بیشتر در بستر اهل تسنن ظهور و بروز علمی و اجتماعی پیدا می کند ، اما در نهایت در بستر شیعی ارام و قرار می گیرد، انگار امانتی بوده است که باید به دست صاحبان اصلی اش یعنی شیعیان بازپس داده شود. این ذائقه ی باطنی در شیعه، عقل معاش و روحیه ی تدبیری و تمدن سازانه او را تضعیف کرده است.

3️⃣ امام حسین علیه السلام و نهضت حسینی؛
همین سرمایه، خودش شیعه را عاطفی و احساسی بار آورده است. یعنی زمانی که فعل امام حسین علیه السلام بیشتر از سایر ائمه مورد مطالعه و بازخوانی شیعیان قرار گرفته و سیره ی قولی و عملی سایر ائمه کمتر مورد توجه قرار می گیرد، این آسیب به وجود می اید که ممکن است برداشت شیعیان از منطق حرکتهای مصلحانه اسلامی به صورت کامل و متقنی شکل نگیرد.

4️⃣ محرومیت شیعه از معارف ناب خودش؛
حاکمیت ها در اکثریت مواردشان شیعه نبوده اند و شیعیان عقاید و اندیشه های خود را در خفاها و در حالت های مهجورانه و غیررسمی ترویج می کرده اند. این یعنی یک خلأ معرفتی تاریخی که مانع شکل گیری وزانت و متانت معرفتی در میان شیعیان شده است. این خودش زمینه ساز تصمیم ها و انتخاب ها عاطفی در میان آنها بوده است.

و…