#مشخصات_اسلام

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_53
#جلسه_256

بسم الله الرحمن الرحیم

معرفی یادداشت: در خلال مباحث اخیر، جناب استاد مکررا بر لزوم وجود امری تکیه میکنند که هر چه بیشتر به بحث اخیرمان میپردازیم، ضرورتش و کم و کیفش بیشتر لمس میشود. امری با عنوان “میز مباحثه ی رهبری”. در این یادداشت میخواهم قدری به کلیت این مساله بپردازم و قدری همین نکته را پر و بال بدهم.

اولا، اساسا مجهز کردن ذهن و “ذهنیت طراحی” ما به ایده ای با عنوان ” میز مباحثه ” خود یک ارتقا در کارآمدی است. اینکه یک امکان را و یا یک مجال را ایجاد کنیم تا ولو نه به صورت منظم و مرتب بلکه حتی بصورت اقتضائی و موسمی به یک مساله ی مهم بپردازیم. و رفته رفته آن را پخته تر کنیم.

در آن هم افزایی کنیم، ذهن های مختلف دخیل شوند، حرف بزنیم، ایده بزنیم، گفتگو کنیم، ذهنیت پیدا کنیم، بعد برویم مدتی با همین ذهنیت ها بچرخیم و تاب بخوریم و کنش کنیم، و سر فرصتی دوباره برگردیم و ذهنیت های جدید و ارتقا یافته را به هم عرضه کنیم، مباحثه کنیم و…

اتفاق خیلی خوبی می افتد در این صورت.

ثانیا، این میز مباحثه ی بخصوص، یعنی میز مباحثه ی رهبری: چقدر میز مباحثه جذابی است. چقدر جایش خالی بوده و ما حواسمان نبوده!

چقدر حرفهای اساسی برای گفتن در آن وجود دارد. حرفهایی که مباحثه کردنشان واقعا مدار انسان را ممکن است جابجا کند و در کلیدی ترین عرصه های حیات ما تاثیر بگذارد. چه در فاخرترین مواجهات ما یعنی در عرصه ی حیات شیعی ما، و چه در عرصه های حیاتی تنزل یافته تر.

اینکه ما بتوانیم اساسا “تصویر” پیدا کنیم از موقفی با مختصات رهبری.

هم میتوانیم رهبرمان‌را بهتر درک کنیم.
هم میتوانیم در سو دهی به برنامه ریزهای کلان حیات خودمان دقیق تر، حساب شده تر و هوشمندانه تر عمل کنیم.

مثلا فرض کنید همین وسط کشیدن کلیدواژه ی “سررشته داری”.
همبن یک کلیدواژه به خودی خود میتواند خیلی موثر باشد، میتواند خیلی جهت بخش باشد.

یک کلیدواژه از دل این مباحثات خارج‌میشود، و کلمه ی رهبری و ولایت را از معانی عرفی شده ی ساده شده ی کم عمق خارج میکند، و برداشت ما را غنا میبخشد.

فکر میکنم بسیار بیش از این میتوان در این مورد سخن گفت.

امید است بتوانیم این میز را پربار کنیم و بهره های اساسی خوبی از آن ببریم. بعون الله تعالی