#قرارگاه_پیشرفت_و_آبادانی

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#محمد_حسن_زاده
#یادداشت_90
#جلسه_274
#اقتصاد_مردم_بنیاد
#محرومیت_زدایی

🔸در اوایلی که #قرارگاه_پیشرفت_و_آبادانی تاسیس شده بود، سبک کاری آنها برای رفع محرومیت همان سبک رایج سپاه بود. میرفتند روستای محرومی را شناسایی میکردند بعد از چند روز کار میدانی و کشف مشکلات منطقه با تیم های مهندسی سپاه به منطقه میریختند و در طول چند ماه به سرعت پروژه های عمرانی را به اتمام رسانده و تمامی مشکلات منطقه را با حل میکردند! راه میساختند، چاه میزندند، تصفیه آب احداث میکردند و….. غافل از اینکه 6 ماه بعد که از این روستا می روند و تجهیزاتشان را در روستای محروم بعدی مستقر میکنند، مردم این روستا هیچ فرقی با گذشته نکرده اند و این رفع محرومیت عملا هیچ محرومیتی را از منطقه نمی زدود.

🔹مدت ها طول کشید تا روحانی ای که معاون فرهنگی این قرارگاه بود، با تلاش های بسیار و تحقیقات میدانی گسترده و جمع کردن تجربه های میدانی توانست مدلی دیگر را برای این کار طراحی کند. مدل این بود که در هر منطقه یک روحانی را مستقر میکردند. این روحانی علاوه بر کارهای معمول یک روحانی مذهبی عملا متکفل اموری میشد که او را تبدیل به امام آن منطقه میکرد و اعتبارات اجتماعی که بستر ساز فعالیت های بسیاری بود را برای او به ارمغان میبخشید و عملا در گشترس دینداری نیز موفق تر بود.

❇️روش کار به این صورت بود که روحانی پس از مدتی که در روستا جا باز میکرد، جلساتی را ترتیب میداد و با همراهی اهالی روستا، به صورت دسته جمعی مشکلات منطقه را شناسایی و اولویت بندی میکرد. و بعد با همفکری هم برای این مشکلات راه حل پیدا میکردند. در این جلسات علاوه بر خودباوری و اعتماد به نفس اهالی، بسیاری از استعدادهای افراد روستا نیز کشف میشد.

نهایتا امام آن منطقه با کمک اهالی روستا شروع به اجرایی کردن عملیات های طراحی شده توسط خودشان می کرد و عملا مشکلات روستا به دست خود اهالی روستا حل میشد. در مواردی که نیاز به امکانات و مشاوره هایی بود که فراتر از حد روستا بود از قرارگاه کمک گرفته میشد.

⚠️این مدل علاوه بر مشکلاتی که کار با طلاب داشت (طلبه برای انجام این ماموریت پیدا نمیشد و زیر بار مسئولیت نمی رفت و اگر پیدا میشد توانایی کمی داشت. در کلاس نیز به این نکات اشاره شد) به دلیلی کندی که نسبت مدل قبلی داشت، عملا با مخالفت های بسیار جدی در درون سپاه مواجه بود. آدم های عملیاتی که میخواستند در طول 6 ماه حداقل از 6 روستا رفع محرومیت کنند! زیر بار این کندی ها نمیرفتند. لذا کار بسیار با سختی جلو رفت.