صحبت های رهبر انقلاب اسلامی ایران در سی و دومین سالگرد رحلت امام خمینی

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#جلسه_285
#یادداشت_71
صحبت های رهبر انقلاب اسلامی ایران در سی و دومین سالگرد رحلت امام خمینی، با تمامی حاشیه هایش(جبران مسئولین در حق کسانی که درموضوع تایید صلاحیت ها جفا شده) که قلم را تحریک می کرد تا آنجا که در توانش است به پیش‌باز او رود، اما سالروز رحلت خمینی کبیر، «آن شخصیت عظیم، آن رهبر بی‌جایگزین و آن خردمند حکیم و برخوردار از اراده پولادین، دل عطوف و ایمان عمیق»، مانع این شوق میشد و چه بسا شاید ظلم باشد که این گلوگاه تاریخی را در گوشه ای قرار داد و هویت تاریخی را روایت نکرد.

رهبر انقلاب در سالروز رحلت امام بزرگ فرمودند: «امام بزرگوار نظریه[جمهوری اسلامی] را در عرصه نظریات سیاسی بین‌المللی وارد کرد و با قدرت مردم و معرفت بسیار عمیق خود آن را عینیت بخشید و محقق کرد.»

به نظر می آید شاه بیت این صحبت همین یک جمله باشد که راهبرد تحقق نظریه ها و پروژه های جمهوری اسلامی بیان شده است.

قبل از ورود به شرح و بسط این نظریه ابتدائا لازم است چند جمله مقدمتا بیان گردد:
– اگر رهبر انقلاب از تحقق و عینیت بحث می کنند، یعنی قائل اند که نظریه ی جمهوری اسلامی که حضرت امام بنیان نهادند با اینکه با معارف عمیق عجین شده است، اما نگاه راهبردی، در دل این نظریه موج میزند و دائما نگاه حضرت امام از نظریه پردازی ها، به عینیت بخشی بوده است.
– همان طور که رهبر انقلاب فرمودند دو متغیر اصلی معادله نظریه جمهوری اسلامی «قدرت مردم» و «معرفت بسیار عمیق رهبر» است، می بایست توجه داشت که در هر طرحی که این دو متغیر مورد غفلت قرار گیرد عملا ماهیت معادله تغییر کرده است و عملا راه حل، در پارادایم جمهوری اسلامی نیست.
– اینکه امام توانستند در حیطه دانش های سیاسی و بین الملل نظریه جدیدی پیش روی بشریت باز کنند یعنی توانسته اند با رقم خوردن انقلاب و ظهور و تحقق این نظریه، عرصه دانش را به سمت خود متوجه کنند اما قطعا این ظهور به معنای پشتیبانی تام و استقرار لایه دانشی از این نظریه نیست و نیازمند است که حیطه ثبات این نظریه را به صورت تام دانشی و استقرار یافته از اثاره عقول دریافت کند و به جامعه نخبگانی عرضه کند.
با توجه به مقدمات فوق می توان نتیجه گرفت که جبهه انقلاب درگام دوم میبایست تمامی طرح های برخاسته از دل نظریه جمهوری اسلامی را قدری با تعجیل به پشتیبانی های دانشی متصل کرد. قطعا تمامی پروژه های مطرح شده از دل این نظریه تکمیل کننده فلسفه سیاسی نوظهور در عالم دانش های بشری است که اتفاق بزرگی در تاریخ بشری رقم خواهد زد.