ظرفیت های موجود فراوان برای کار فرهنگی

چقدر ما ظرفیت های متنوعی در عرصه فرهنگ داریم، که می توانیم از آنها استفاده کنیم، ولی نمی کنیم. چقدر مردم ایران پروژه پذیر هستند. چقدر راحت می شود مسئله ای فرهنگی را در کشور ضریب داد و به آن پرداخت، ولی ما از همه این ظرفیت ها غافلیم!!!
به عنوان مثال در نظر بگیرید، اهمیت دادن و توجه کردن به جشن عید غدیر؛ چند سالی است که برخی از منبری ها و مداح ها به توجه هرچه بیشتر هیئات و مردم به جشن غدیر توصیه می کنند. کاملا مشهود است که در چند سال اخیر چقدر جشن های غدیر هم از لحاظ کمّی و هم از لحاظ کیفی گسترش یافته اند. آخرین اتفاق در این زمینه نیز، مهمانی 10 کیلومتری روز غدیر است.
در همه عرصه های فرهنگی شرایط همینگونه است. فعالان عرصه فرهنگ به شدت احتیاج دارند ما آنها را از جهت محتوایی راهنمایی کنیم. از جمله مواردی نیز، که احتیاج دارند برای آنها مشخص کنیم، اینست که هر موضوع و کار فرهنگی، چه میزان اهمیت دارد؟
ولی ما متاسفانه از همه ظرفیت هایی که در اختیار داریم، غافلیم.
واقعا تا به حال در عرصه فرهنگ موضوعی بوده که در آن دمیده باشیم، ولی نتیجه نگرفته باشیم؟
شاید دلیل این غفلت این است که متوجه نیستیم یک حکومت با همه ظرفیت در اختیار داریم! یعنی الان تریبون داریم، رسانه داریم، ابزارهای اعمال قدرت حاکمیتی (به منظور تشویق یا بازدارندگی) در اختیار داریم، بودجه های کلان در اختیار داریم و … . واقعا اگر همه این ظرفیت ها را لیست کنیم، خیلی شرمنده می شویم از این همه غفلت و استفاده نکردن از ظرفیت ها!
چه کار می خواهیم بکنیم، که نمی توانیم؟ مسئله اصلی این نیست که نمی شود کار کرد! مسئله اصلی این است که بلد نیستیم باید چه کنیم؟ اینجا خلأ نظری داریم و به شدت نارسایی در فهم!!!