پیشرفت أی اراده ملی أو حل مسئله ؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
- اراده ملی جان مایه پیشرفت همه جانبه و حقیقی می باشد. جان مایه یعنی روح، روح پیشرفت اراده ملی است. این یک اندیشه پایه است. یعنی برای پیشرفت باید اراده ملی محقق شود. یعنی باید از راه اراده ملی به پیشرفت رسید. و یعنی بدون اراده ملی به پیشرفت واقعی و همه جانبه نمی رسیم !
- این عبارت را می توان از دو زاویه تقریر کرد. وقتی حرف از این زده می شود که روح پیشرفت، اراده ملی می باشد . یکبار مانند بالا می توان ادعا کرد که اساسا برای پیشرفت باید اراده ملی محقق شود. یعنی اراده ملی غیر از پیشرفت می باشد. یعنی پیشرفت حل مسئله های اجتماعی است. و اساسا اراده ملی یک راهبرد برای تحقق کامل و همه جانبه و حقیقی پیشرفت است به عبارت دیگر تحقق پیشرفت فقط از دریچه اراده ملی امکان پذیر است. در این تقریر همان طور که بیان شد، هدف پیشرفت و حل مسئله می باشد. و میان آن با اراده ملی غیریت وجود دارد.
- اما تقریری دیگر می تواند این گونه باشد که وقتی حرف از این زده می شود که روح پیشرفت اراده ملی است، یعنی اساسا، پیشرفت ای اراده ملی. به عبارت دیگر پیشرفت جامعه در ایجاد اراده ملی است. و حل مسئله اجتماعی دیگر یک امر فرعی و یا راهبردی می شود به این معنا که حل مسئله فقط یک موتور محرک برای ایجاد اراده ملی می باشد و این اراده ملی است که پیشرفت واقعی است. در این تقریر خود اراده ملی و ایجاد جریان اجتماعی ( جریان اجتماعی تجسد و تعین اراده ملی است ) مساوی با پیشرفت می باشد.
- شاید بتوان تفاوت را در این دو تقریر به هدف و راهبرد ها برگرداند. و این تفاوت به تعریف معنای پیشرفت برمی گردد. وقتی پیشرفت مساوی با حل مسئله می شود ، پیشرفت و حل مسئله در مقام هدف قرار می گیرند و اراده ملی و جریان اجتماعی در مقام راهبرد و زمانی که پیشرفت مساوی با اراده ملی و ایجاد جریان اجتماعی می شود، پیشرفت این بار با این معنی در جایگاه هدف قرار می گیرد و حل مسئله به عنوان راهبرد ایفای نقش می کند.
