تقدم گفتگو بر آزاد اندیشی
بسم الله الرحمن الرحیم
- گفت و گو به عنوان یک پدیده اجتماعی، مقدم است بر آزاد اندیشی به عنوان یک پدیده اجتماعی.
- گفت و گو زمانی رخ می دهد که دو خصلت در جامعه وجود داشته باشد، یکی میل و طلب برای شنیدن و دیگری تمایل بیان حرف حق. برای ایجاد میل و طلب برای شنیدن باید افراد در خود روحیه آزاداندیشی را ایجاد کنند. در این جا مقدمیت آزاداندیشی به عنوان یک پدیده اجتماعی نیاز نیست بلکه به عنوان یک خصلت فردی مورد نیاز است. و اما برای تحقق میل بیان حرف حق، نیازمند فضای خالص اندیشی هستیم. چرا که اساسا شروع گفت و گو در محیطی رقم می خورد که حجاب ها و موانع جدی که اندیشه را به فساد می کشاند، حضور نداشته باشد. لذا برای بیان حرف حق، باید روحیه خالص اندیشی در جامعه ایجاد شود.
- در نتیجه با این دو ویژگی، می توان پدیده اجتماعی گفت و گو را رقم زد پس به تعبیری شاید بتوان این گونه ادعا کرد که گفت و گو مقدمتا در محیطی خالص و بدون موانع اندیشه رقم می خورد و بعد از آن که پدیده اجتماعی گفت و گو در جامعه ایجاد شد، حال فضا برای ایجاد پدیده اجتماعی آزاد اندیشی مهیا می شود. چرا که آزاد اندیشی به عنوان یک پدیده اجتماعی را شاید بتوان عام تر از گفت گو در نظر گرفت . به عبارت دیگر، چتر آزاداندیشی، نسبت به چتر گفت و گو بازتر می باشد و افراد و اغیار بیشتری در خود جای می دهد اما این پدیده ایجاد نمی شود مگر آن که ابتدا پدیده گفت و گو در جامعه رقم بخورد.
- در پدیده گفت و گو فضا بیشتر درون گفتمانی می باشد اما همین فضا، محیط جامعه را برای شنیدن و بیان حرف حق، مهیا می کند و خود زمنیه ساز برای آزاد اندیشی می شود. چرا که در محیط آزاداندیشی اجازه تنفس و بیان به اغیار بیش از فضای گفت و گو داده می شود.
