اراده های یک امت
#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#مشخصات_اسلام
#یادداشت_101
#جلسه_329
با توجه به اینکه در این جلسه این نکته مطرح شد که اگر بتوانیم تجمیع اراده های یک امت را رقم زنیم همان زندگی های معمولی ما معنای راهبردی پیدا می کند و حتی اموراتی چون «جهر صوت در نماز» نیز راهبردی بودنش روشن و واضح می گردد؛ این نکته برای بنده آن قدر گیرا و جاذب بود که مجددا به مباحث درگیری با دشمن در نگاه حضرت آقا سر زدم و به نظر آمد این نگاه راهبردی همان زندگی با آهنگ کنار زدن دشمن است.
حضرت آقا می فرمایند: « همه کارهای ما، یک نوع مبارزه است. زندگی، میدان مبارزه است؛ این که گفته‌اند «انّما الحیاة عقیدة و جهاد»، یک واقعیت است. انسان راهی را انتخاب میکند و در آن راه مشغول چالش و مبارزه میشود. زندگی این است. این مبارزه علیه کیست؟ فلش این مبارزه را به سمت چه کسی باید قرار داد و جهت مبارزه کدام است؟ یعنی در این مبارزه، عبارت اُخرای این که دشمن کیست مهم است.(19/11/79)»
چه بسا تجمیع اراده های یک امت و پیشرفتی که حضرت استاد بر محور اراده مردم تفسیر کردند، اگر بخواهیم جزئی تر بسط دهیم می بایست بگوییم اراده مردم بر پایه مبارزه و جهاد، آن سبک زندگی است که نهایتا به پیشرفت منجر خواهد شد.(پرواضح است که معنای مبارزه و جهاد در نگاه حضرت آقا معنایی ویژه، متمایز و شاخصه مند از بقیه امورات دارد.)
