نگاه فردی و اجتماعی ، از زوایه نگاه فرد

بسم الله الرحمن الرحیم

#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_64
#جلسه_343

نگاه فردی و اجتماعی ، از زوایه نگاه فرد

ناظربه بحثی که امروز در حلقه ی اندیشه ی کلامی درگرفت:

در نامه ی 31 نهج البلاغه که نامه ی امیرالمومنین ع بعد از جنگ صفین به فرزندشان میباشد، با توجه به اینکه ایشان مرگ خودشان را نزدیک میدانند توصیه هایی را برای فرزندشان مینگارند. در اوایل این نامه آمده است :

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ فِيمَا تَبَيَّنْتُ مِنْ إِدْبَارِ الدُّنْيَا عَنِّي وَ جُمُوحِ الدَّهْرِ عَلَيَّ وَ إِقْبَالِ الْآخِرَةِ إِلَيَّ مَا يَزَعُنِي عَنْ ذِكْرِ مَنْ سِوَايَ وَ الِاهْتِمَامِ بِمَا وَرَائِي

یعنی اینکه من مرگ را نزدیک میبینم، در من چنین حالتی را پدید آورده است که مرا از حتی یاد آنچه غیر از خود من است باز میدارد.

و سپس ایشان پس از ذکر نکاتی – که البته در قیاس با محل بحث ما خالی از اهمیت نیستند – ذیل همین « اهتمام به خود » دلیل نگارش نامه برای فرزندشان را این طور میفرمایند:

وَجَدْتُكَ كُلِّي حَتَّى كَأَنَّ شَيْئاً لَوْ أَصَابَكَ أَصَابَنِي وَ كَأَنَّ الْمَوْتَ لَوْ أَتَاكَ أَتَانِي فَعَنَانِي مِنْ أَمْرِكَ مَا يَعْنِينِي مِنْ أَمْرِ نَفْسِي فَكَتَبْتُ إِلَيْكَ كِتَابِي

شاید بتوان از این کلام مولی چنین برداشت کرد که حتی اگر در بحث فرد و جامعه بگوییم فرد باید توسعه یافته باشد و جامعه را خود ببیند چنین است که او در ابتدا خود را میبیند و چون خود را توسعه یافته می یابد موسع عمل میکند، و در واقع در همین حال هم او دغدغه ی خود را دارد که چنین میکند