مسئله محوری انسان مسئله جو
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_14
#جلسه_120
#مسئله_محوری
#انسان_مسئله_جو
این بحث چند سطح دارد:
سطح انسان شناختی
سطح جامعه شناختی
سطح تمدنی
سطح تاریخ شناختی
🔰 آدمی مفطور به فطرت عشق به کمال و تنفر از نقص است. هر انسانی گرفتار مسئله کمال خویشتن خویش است اما گاهی این انسان کمال را در حصار تنگ أنانیت می بیند و گاهی در وسعت آفاقی و انفسی.
فلذا به لحاظ انسان شناختی هر انسانی مسئله دارد خواه بدان خودآگاه باشد یا خودآگاه نباشد و آن کسب کمالات و بیرون کشیدن خویش از لجه خسارات می باشد.
اما به لحاظ جامعه شناختی اگر انسان را مدنی بالطبع بدانیم این انسان مسئله مندی خویش را بایستی در یک حیات اجتماعی ببیند. در سطح جامعه شناختی حیات اجتماعی ای که با مسئله مندی گره خورده است بر مدار تفکر اجتماعی مسئله های خویش را تقریر کرده و سعی در پاسخ بدانها بر می آید.
اما به لحاظ سطح تمدنی و تاریخ شناختی مسئله مندی تقریر خاصی می یابد یعنی از آن حیث که یک جامعه خیز تمدنی داشته و غایت تمدن سازی را دنبال میکند مسئله مندی یعنی کسب کمالاتی دویده در یک حیات اجتماعی که این کمالات برآورنده یک تمدن می باشد.
همچنین به لحاظ تاریخ شناختی یعنی آدمی از حصار زمان بیرون آمده و ورای زمان به سعادت بشریت اندیشیده و پویش ها و کوشش ها و تلاشهای خود را بر مدار غایت سعادت انسان رقم بزند.
نکته ای که حائز اهمیت است این است که علت غایی و علت فاعلی متمم یکدیگر بوده و علت فاعلی بر اساس و مبنا و تصویر و ترسمی که از غایت دارد فاعلیت خود را سامان میدهد اینکه هر انسانی بر مدار غایت کمال فردی خویش یا غایت کمال تاریخ بشریت فاعلیت خویش را رقم بزند تفاوت آن به لحاظ وجودی کاملا متفاوت می باشد.
