نسبت مواسات با نظام تسخيري و تفضيلي

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط‌مشی_اجتماعی
#امید_فشندی
#یادداشت_25
#جلسه_131

نسبت مواسات با نظام تسخيري و تفضيلي

به‌گمانم، ازجمله‌ي سنت‌هايي كه در برخورد اوليه با مقوله‌ي مواسات مورد چالش قرار مي‌گيرد، دو سنت است كه ظاهرا در سازه‌ي اجتماعي بارگذاري شده:

اولي » نظام تسخيري:

أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُون‏ (زخرف/32)

دومي » نظام تفضيلي:

وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ‏ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلي‏ بَعْض (نساء/32)

بايد بررسي كنيم كه «براي هم بودن» (مواسات) چگونه با «ديگري را براي كار خود تسخيركردن» و با «حركت و سرعت و سبقت در كسب فضائل» قابل جمع است؟!