عدالت و جهاد

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_12
#جلسه_140
#عدالت_و_جهاد
در بحث قبل، یعنی بحث مالکیت گذشت که همه مالکیت ها از آن خداست، زیرا که او خالق و مالک همه چیز است. لذا با پذیرفتن این اصل توحیدی وارد بحث اجتماعی نسبت انسان ها و نعم می شویم.
حال اگر در این بخش گفته شود که «امكانات و فرصت ها بطور مساوى در اختيار و از آن همگان است تا از اين بساط گسترده هر كس بقدر نياز و در شعاع سعى و عمل خود بهره گيرد» این به معنای این است که امکانات و فرصت ها از آن جهت که همه از آن خداست در نگاه توحیدی نباید سعی و عملی جز در آن سو که خودش مشخص کرده تصاحب گردد. لذا مقتضی بهره بردن از نعمت ها به طور مساوی موجود است، آن زمان که به انحراف کشیده نشود؛ یعنی همان طور که در بحث قبل گذشت ممکن است موانعی وجود داشته باشد که سعی و عمل انحرافی در بهره بردن از نعم رقم بخورد، این درگیری قطعا میدان عدالت و مساوات را به هم خواهد زد و اتفاقا در این درگیری است که #جهاد به معنای حرکت اولیا برای تصاحب نعمت ها از آن جهت که در مسیر تکوینی و تشریعیش به بهره گیری همه انسان ها برسانند، شروع می شود.
لذا نباید این بحث را جدای از مباحث قبل معنا کرد.
در آخر نیز باید به روایتی اشاره کنم که حضرت امیر آیه 29 بقره را ادامه می دهند: « هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ. قال: هو الذي خلق لكم ما في الأرض جميعا لتعتبروا به، و لتتوصلوا به إلى رضوانه، و تتوقوا به من عذاب نيرانه‏(البرهان، ج1، ص162-163)»؛ شاید این روایت بتواند به عنوان مانیفست #جهاد تکوینی بشر تعریف کرد به این معنا که وقتی هر آنچه در زمین برای انسان خلق شده است و انسانی که در بستر تربیت توحیدی هیچ حق مالکیتی برای خودش قائل نیست، لذا از این امکانات و فرصت ها به گونه ای بهره می گیرد که عبرت آموز، دست آویز رسیدن به رضوان الهی، و رهایی از عذاب دوزخ باشد و آن انسان توحیدی مطمئنا اگر غیر از این سعی و تلاش را در قومی از انسان ها مشاهده کند آنها را طاغوت خطاب کرده و علم قیام برای پس زدن این مانع تحقق عدالت اقدام می کند. لذاست که از لحظه شروع زندگی بشری بر زمین جهاد نیز شروع خواهد شد.