دیالتیک اسلامی، معیاری برای ارزیابی توحید

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید
#دیالکتیک
#دیالکتیک_اسلامی
#تضاد
#معیار_ارزیابی_توحید
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_14
#جلسه_168

دیالتیک اسلامی، معیاری برای ارزیابی توحید

عده ای از اندیشمندان و فیلسوفان معاصر به دلیل تاثر از اندیشه های فلسفه غرب به شدت تحث تاثیر اندیشه دیالکتیک هگل شده اند و آن را یا با همان خوانش و یا با خوانش های اسلامی تر می پذیرند. تا اینجای مسئله را کاری نداریم. اما مسئله این است که در مرحله بعد، یا اسلام و یا فلسفه اسلامی موجود را متهم به عدم فهم مقوله #دیالکتیک دانسته و آن را تخطئه می کنند.
در صورتی که صحنه اصلا به این صورت نمی باشد. اسلام اساسا دغدغه و مسئله خود را با ادبیات تضاد و نزاع و دیالتیک آغاز می کند. آقا رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در اولین سخن خود می فرماید قولوا لا اله الا الله…، اساسا اولین و مهمترین دعوت دین اسلام، #توحید است، اما چه توحیدی؟! توحیدی که مبنای خود را با ضدیت و غیریت خودش نسبت به دیگر اله ها و نفی آن ها شروع می کند. درست است که خروجی نهایی توحید، نفی همه اله ها غیر از الله است، و رسیدن به وحدت در همه شئون که این خاصیت حق است، چرا که حق یکی است، اما در بازه ای که اسلام در صدد بسط توحید در همه شئون زندگی است، تا زمانی که این خواسته محقق شود، توحید کاملا در یک نزاع بزرگ و تمدنی و با یک دیالتیک ناب در حال گفت و گو و مبارزه با غیرهایش هست.
در #منطق_دیالکتیک_اسلام، نتیجه هضم شدن غیریت ها در دل توحید هست، این خروجی نهایی دیالکتیک اسلامی، اساسا ضرری به منطق دیالتیک نخواهد زد و این ثمره فقط نشان دهنده قدرت عظیم اندیشه ای اسلام است.
اما حاصل سخن اینکه شاید بتوان گفت که ملاک ارزیابی دیگر برای توحید، مقوله دیالکتیک است، اگر توحیدی که ارائه می دهیم به دیالکتیک با اندیشه ها و جریان های اجتماعی دیگر نپردازد و سعی بر نشان دادن این ضدیت خود با آن ها نکند، توحیدی ناقص و بی معناست. و توحید ناب این گونه است که … ( فتامل )