زندگيِ دنيا يا زندگيِ دنيايي

#يادداشت_62
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#معيار_ارزيابي_ادعاي_توحيد
#اميد_فشندي
#جلسه_186

زندگيِ دنيا يا زندگيِ دنيايي
نسبت حيات/دنيا/آخرت در قرآن

خداوند متعال در برخي آيات خود را #حيّ معرفي مي‌كند، در برخي ديگر #محيي ، در بعضي خود را خالق #حياة و #موت ، و در بعضي ديگر #إحيا و #إماته را به خود نسبت مي‌دهد ، در آياتي تساويِ #محيا و #ممات انسان‌ها را رد مي‌كند، و در تمام آياتي كه به نسبت حيات با دنيا مي‌پردازد، همه‌جا تركيب وصفي #الحياة_الدنيا به‌كار مي‌برد.

ويژگي‌هايي كه قرآن براي حيات دنيايي برمي‌شمارد: لهو، لعب، تفاخر، تكاثر، متاع قليل، متاع غرور و زينت است.

نسبت مردم با آن: اراده‌ي آن (يريدون)، حبّ آن، ايثار آن بر غير آن، زينت ديدن آن، مغرورشدن به آن، رضايت به آن، اطمينان به آن و فرح‌ناكي از آن است.

براي حيات آخرتي هم فقط دو وصف به كار مي‌برد: حَيَوان، دار القرار.

به اصحاب حيات دنيايي، عذابِ خزي و ذلت و غضب الهي وعده مي‌دهد، لازمه‌ي قتال في سبيل الله را خرج حيات دنيايي براي خريد آخرت مي‌داند، و به اولياي الهي در حيات دنيايي بشارت مي‌دهد.

اما جالب‌تر اينكه آب را مايه‌ي حيات معرفي مي‌كند: و جعلنا مِن الماء كلَّ شيءٍ حيٍّ ، و حيات دنيايي را به آب باراني تمثيل مي‌كند كه از آسمان جاري شده بر زمين گياهاني مي‌رويد كه پس از سبزي و خرّمي، به‌سرعت خشك و با باد پراكنده مي‌شوند، گويي كه اصلا نبوده‌اند:

وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ وَ كانَ اللَّهُ عَلي‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مُقْتَدِراً (كهف/45)

#خلاصه : يك دنيا داريم و يك حيات دنيايي، دنيا در مقابل آخرت نيست، بلكه سطحي ظاهري و كم‌مايه است از حيات (مانند گياهي که جلوه‌اي زودگذر از آب حيات است) … حيات دنيايي اما به همين سطح حيات ظاهري بسنده‌كردن است، باطن آن را نديدن يا انكار آن است.

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (أنفال/24)