اگرچه هر جلسه بنده متن پیاده شده جلسه و عناوین بحث را می نویسم،

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#سیدمرتضی_شرافت
#یادداشت_۲۹
#جلسه_۱۸۹

خرده #تقریر
#فهرست بحث

اگرچه هر جلسه بنده متن پیاده شده جلسه و عناوین بحث را می نویسم، اما با توجه به این که بحث از کارآمدی چند جلسه ای به طول انجامیده است، فهرست‌واره ای از سیر بحث ارائه می نمایم.

۱. کارآمدی دین
به طور پیش فرض گرفته شده است که ما قائل به دینی حد اکثری هستیم که می تواند همه عرصه های حیات بشری را پشتیبانی کند. و برای سعادت دنیا و آخرت و معاش و معاد انسان و همچنین مدیریت فرد و جامعه در هر زمان و هر مکانی برنامه کامل و جامع دارد.

اگر چه این جا مخالفین جدی وجود دارند، ولی فعلا محل نزاع ما، تاثیر کارآمدی در فهم دین است.

۲. کارآمدی فهم دین
در این باب سه قول را می توان مطرح کرد:
۱. تعبد و انقیاد محض.
عده ای دین را تعبد می دانند. واساسا برای کارآمدی این صلاحیت را قائل نیستند که بتواند سنجه ای برای فهم دین واقع شود.

۲. کارآمدی مطلق.
این که کارآمدی را ملاک مطلق بررسی فهم خود از دین قرار دهیم و اگر جایی دین با آنچه ما کارآمدی می پنداریم، در تناقض بود، اولویت را به کارآمدی بدهیم.

۳. توجه به کارآمدی در عین تعبد و توجه به روش های استنباطی
این قول را برگزیده ایم. یعنی اگر چه قائل به تعبد در بالاترین مرتبه اش هستیم، اما نسبت به کارآمدی هم بی تفاوت نیستیم و اگر دین توصیه های منفعلانه، یا مثلا حقارت آمیز داشته باشد، در فهم خود از دین شک می کنیم.

اما توجه داریم که کارآمدی مقوله مخاطره آمیزی است.
مخاطرات کارآمدی:
۱. تعجیل در ثمره گرایی. عدم فهم متانت وتدریج در روش اسلام، و عملگرایی افراطی باعث جدایی از مسیر حق می شود. و خروج از منطق حق، به معنای ورود در منطق ضلال است.
وقتی فرد، فکر و یا جریانی از منطق حق منحرف شد، ناگریز از افتادن در دامن غرب زدگی است.

دو رویکرد به کارآمدی:
۱. توجه به کارآمدی به عنوان مستقر و موقف
۲. توجه به کارآمدی به عنوان پرچم و معالم الطریق
البته فرصت به تفصیل این بحث نرسید و در همین حد اشاره شد. و برای بنده روشن نشد که تفاوت این دو رویکرد و ثمرات هر کدام چیست.