انتخابات که یکی از مهم ترین صحنه های بروز و ظهور ی

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#حلقه_اندیشه_کلامی
#مردم_ابزاری
#مردم_سالاری
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_65
#جلسه_261

با گذشت چهل و دو سال از استقرار جمهوری اسلامی در ایران عزیز ما، اما هنوز صحنه انتخابات که یکی از مهم ترین صحنه های بروز و ظهور یک حکومت می باشد، براساس مبانی جمهوری اسلامی اداره نمی شود. انتخاباتی که باید کمک به تحقق استقرار دولت اسلامی کند. تبدیل به یک لجن زار تبلیغاتی برای شومن های انتخاباتی شده است. لجنی از جنس لیبرال دموکراسی.

اما قصوری هم از جانب جمهوری اسلامی سر نزده است و باید این طور گفت که هرچه فریاد دارید بر سر جریان و امت حزب الله بزنید. جریان حزب الله اساسا تا کنون نتوانسته است از داشته ها و دارایی های خویش حراست کند و از آن طرف جریان لیبرال به شدت توانسته است داشته های ارزشمند و بزرگ حزب الله را به لجن برده و به عنوان نقطه ضعف و یا با حرفه ای گری به نفع خویش، مصادره کند.

وقتی اندیشمندان لیبرال، اساس جمهوری اسلامی که نشات گرفته از وحدت کلمه جمهوری اسلامی است را، به لجن التقاط برده و این کشف بزرگ خمینی کبیر را التقاط دانسته و او را به تلفیق جمهوریت لیبرالی و اسلامیت دینی متهم می کنند و حتی یک اندیشمند اسلامی سر از لاک خود بیرون نمی آورد و هیچ دفاعی از این هویت ارزشمند جمهوری اسلامی نمی کند، دیگر چه توقع نا به جایست تا برای به قهقرا رفتن انتخابات و لجن زار شدن آن کسی کاری کند.

جمهوری اسلامی تحقق حکومت اسلامی با مبنای مکتب امام خمینی ره می باشد. مکتبی که قوی ترین و غنی ترین تقریر از اسلام ناب محمدی را دارا می باشد. این قرائت از اسلام، قلب حاکمیتی خویش را مردم سالاری دینی می داند. و اساسا بین مردم سالاری دینی با دموکراسی غربی تفاوت قائل است. تفاوتی که بارها و بارها از زبان مفسر و سکان دار این مکتب شنیده شده است. و دائما به حراست و حفاظت از این مبنا توصیه شده است.

((مبنای مردم سالاری دینی با مبنای دموکراسی غربی متفاوت است. مردم سالاری دینی – که مبنای انتخابات ماست و برخاسته ی از حق و تکلیف الهی انسان است – صرفا یک قرارداد نیست. همه ی انسان ها حق انتخاب و حق تعیین سرنوشت دارند؛ این است که انتخابات را در کشور و نظام جمهوری اسلامی معنا می کند. این، بسیار پیشرفته تر و معنادار تر و ریشه دار تر از چیزی است که امروز در لیبرال دموکراسی غربی وجود دارد؛ این از افتخارات ماست؛ این را باید حفظ کرد. ))
1384/03/14 – بیانات در مراسم شانزدهمین سالگرد رحلت امام خمینی

اما مسئله اصلی این است که باید ببینیم انتخابات با مدل فعلی خویش در جمهوری اسلامی، تا چه اندازه به الگوی مردم سالاری دینی که قلب مکتب امام می باشد نزدیک است و از آن تغذیه می کند.

مردم سالاری دینی یعنی رهبری مردم و امت. یعنی هدایت و سر رشته داری امور جامعه توسط مردم و امت. این غنی ترین و کامل ترین تفسیر و تعریف از مردم سالاری می باشد.
اما حال فقط کافیست نگاهی به کارزار انتخابات بیاندازیم. تا متوجه شویم صحنه ای که می توانست به یک اقتدار تاریخی و حکمرانی برای جمهوری اسلامی تبدیل شود، تبدیل به یک لجن زار لیبرالیستی شده است.

صحنه ای که باید تبدیل به سالاریت مردم می شد، تبدیل به ابزاریت مردم شده است. ابزاریتی از جنس تفکر و فرهنگ اومانیستی و لیبرالیستی. وقتی در فرهنگ و تمدن غربی انسان به یک حیوان ابزار ساز تعریف می شود. ابزاریت تبدیل به فصل اخیر هویت غربی و مدرن می شود. و این فصل اخیر سعی بر حضور در تمام شئون تمدن غرب می کند و خود را حکمفرمای بر این تمدن می کند. با این نگاه دیگر ابزاریت مردم در انتخابات به شیوه لیبرالی نباید خیلی تعجب بر انگیز باشد.

اما در فضای حکمت اسلامی، انسان به حیوان ناطق تعریف می شود و نطق و عقل فصل اخیر این تعریف می باشد. و عقلانیت فصل اخیر هویت انسان و جامعه اسلامی می شود. و لذا این عقلانیت تا همه مرز های این هویت بسط پیدا می کند و وقتی به صحنه انتخابات می رسد به دنبال سالاریت عقل مردم در اداره کشور می باشد.
اما لیبرال دموکراسی فقط و فقط به دنبال ابزاریت مردم برای اداره یک انتخابات می باشد. ابزاریتی که فقط یک مهر تایید حداکثری برای نحوه حکمرانی و اداره کشور می باشد.

با این توضیحات ؛ حال به صحنه اداره انتخابات در کشور نگاهی بیاندازید. انتخاباتی که ملاک اصلی در آن، فقط رای آوری شده است. و برای این رای آوری دست به هر اقدامی زده می شود. تخریب رقیب ، دوگانه سازی و دو قطبی سازی ، هیجان و جنجال زیاد و … همه و همه به ایجاد یک رقابتی ناسالم و لجن زار از جنس لیبرالیستی کمک می کند.

در صحنه ای که رقم خورده است کاندید ها بیش از آن که به دنبال اثبات خود برای مردم و تاییده گرفتن از آن ها برای ایجاب های گفتمانی خویش باشند، به دنبال رد و تخریب و سلب اشخاص رقیب هستند و این یعنی از کار افتان عقل و عقلانیت در صحنه انتخابات و دوری انتخابات از مبنای مردم سالاری و نزدیکی آن به مبنای مردم ابزاری.
در این صحنه مردم بیش از این که به ایجاب های مدیریتی و برنامه ای جریان ها توجه کنند. به فن خطابه و فن تخریب گری مناظره ای افراد توجه می کنند. و این اتفاق شوم و ناگوار آنقدر بسط و گسترش یافته است که تبدیل به رویکرد اصلی همه گروه ها در انتخابات شده است. و حتی جریان به ظاهر حزب الله نیز برای پیروزی در انتخابات به این شیوه استمساک می کند. و متاسفانه این صحنه آنقدر وجاهت و وقاحت و سفاهت پیدا کرده است که حتی دیگر به صورت رسمی و علنی هر جریان برای حضور در انتخابات از نامزد های پوششی استفاده می کند. پوشش از چه ؟ پوشش و دفاعی برای تخریب های حریف . و پوشش و حمله برای تخریب کردن حریف.

این نحوه برگزاری انتخابات، محمود احمدی نژاد را تبدیل به یک اسطوره انتخاباتی می کند چرا که حال اپوزیسیونی او نسبت به همه جریان ها، یک حال فوق لیبرالی برای انتخابات است. لذا او در این صحنه به عنوان رای آور ترین نامزد می تواند خود را معرفی کند . احمدی نژادی که در این مدت گذشته فقط و فقط به تخریب رقبا خویش پرداخته و در صحبت هایش حتی یک طرح و برنامه ارائه نکرده است.

این همان لجن لیبرال دموکراسی غربی است که میراث تعفن بار جریان غرب گرا و غرب زدگی برای جمهوری اسلامی شده است.
و تا زمانی که این الگو اصلاح نشود تحقق دولت اسلامی در ایران محال است چرا که برای تحقق دولت اسلامی باید مردم در جامعه سالار باشند. و سالاریت مردم یعنی رهبری و سر رشته داری امور جامعه توسط مردم با عقلانیتی اسلامی.
و حتی اگر یک گزینه ایده آل در انتخابات رای هم بیاورد باز دولت به سمت اسلامیت و کارآمدی نرفته است چرا که این دولت نیز با مدل و شیوه لیبرالیستی بر سر کار آمده است و لذا دوباره جمهوری اسلامی باید خودش را در انتخابات شکست خورده بداند چرا که باز هم از مبنای مردم سالاری که قلب مکتب امام و جمهوری اسلامی است فاصله گرفته است و از پیروزی دور شده است. و مردم برای تحقق دولت اسلامی قیام نکرده اند.