از نفتخواری تا مفتخوری
#امید_فشندی
#یادداشت_146
#جلسه_270
#مشخصات_اسلام
👌 از نفتخواری تا مفتخوری
»» قصهی اقتصاد نفتی و مصادرهای
اقتصاد ملی ما در مصادرهی نفت است و نهادهای انقلابی و كارگزاران [غالبا انتصابی] هم غرق در اموال مصادرهای
كتاب #نفحات_نفت سوگنامهای میدانی از اقتصاد نفتی است و اساسا چون نفت یك عنصر كثیف پیشاانقلاب است، بعضا مورد تعرض قرار میگیرد، اما آفات اموال مصادرهای چون یك پدیدهی پساانقلاب است، روایت نمیشود.
از پیامدهای چیرگی دیدگاههای چپ و #دولتمركز در آغاز جمهوری اسلامی، قصهی #مصادره است؛ قانونی كه تقریبا تمام صنایع بزرگ و اموال سرمایهداران برجستهی كشور را – به نام ملت و به كام دولت(حاكمیت) – مصادره كرد: داراییهای وابستگان به خاندان و حكومت پهلوی، برخی كارمندان عالیرتبه دولتی و نظامی، كارآفرینان، سرمایهداران و تجار، اقلیتهای دینی، افرادی كه پس از انقلاب به خارج از كشور رفته بودند، و هنرمندان سرشناس و پردرآمد.
بنیاد مستضعفین و بنیاد مسكن انقلاب اسلامی، ستاد اجرایی فرمان امام و بنیاد شهید و امور ایثارگران، از دسته #بنگاه هایی هستند كه بسیاری از خانهها و زمینهای مصادرهای را رایگان یا به ثمن بخس به كارگزاران دهه اول انقلاب و نهادها و مؤسسات انقلابی واگذار كردند، یا در كنار سایر اموال و صنایع وارد بازار كاروسرمایه شدند و درآمدهای هنگفت كسب كردند.
این نهادها گرچه خدمات قابلتوجهی هم در عرصههای مختلف دارند (مثل بنیاد برکت)، اما كثافت (مقابل شفافیت) اقتصادی آنها بهقدری است كه تقریبا اطلاعات روشنی از گردش مالی و هزینهكرد آنها در دست نیست، اموال مردم را «بهتشخیص خود» برای مردم خرج میکنند!
بسیاری از مسئولین (غالبا اصولگرا، و خصوصا مسئولان روحانی) هم از جهت مسكن در بهترین مساكن ساكن هستند، هم از جهت تأمین بودجهی مجموعهی خود دغدغهی خاصی ندارند، و نه به نهادهای نظارتی و مردمی پاسخگو هستند؛ اینهمه یعنی از ریشههای ناکارآمدی و گشادبازی و بریدگی از مردم و دردهای واقعی
بودجههای نفتی هم كه بههمین قاعده، دمار از كارآمدی و بهرهوری سازوكار اجرایی كشور درآورده است.
اما جناح بهاصطلاح رقیب، یعنی اصلاحطلبان، چون غالبا از این #غنایم_مصادراتی و #نفتهای_صادراتی كم یا بیبهره بودهاند؛ اقتصادشان مردمپایهتر است، چون ناچار بودند كه متناسب با نیاز و اقتضای جامعه كار كنند و خدمات برسانند.