دین داری

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#مهدی_اعلایی
#یادداشت_43
#جلسه_300

آنچه عموم طلاب به دنبال آن به حوزه می آیند، دین داری است و می خواهند با حضور در اتمسفر حوزه، به مدارج بالای دین داری برسند. اما در بدو ورود، با درس های ادبیات عرب، منطق و … مواجه می شوند و نوعا بدون آنکه بدانند چرا و ربطش را به طلبگی خود بفهمند، محکوم به یادگیری این علوم هستند. این روال، هرروزه برای طلبه تکرار می شود که باید سر کلاس حاضر شود و علوم مختلف را به خوبی یاد بگیرد. سیستم ارزیابی حوزه نیز، تنها ملاک را دانستن علوم حوزوی قرار می دهد.
درحالیکه آنچه به نظر اهمیت دارد، دارا شدن این علوم توسط طلاب است و نه دانا شدن به این علوم. تغییر این اولویت موجب می شود که حتی درصد کمی از طلاب هم که به حکمت علاقه نشان می دهند، تنها دانای به حکمت می شوند و نه دارای حکمت.
این موضوع وقتی اهمیت زیادی پیدا می کند که به اصل دین هم سرایت پیدا کند و طلاب علوم دینی، دین دانانی صرف شوند، که آنچنان که از آنها انتظار می رود، دین دار نیستند و بدتر از آن، دین را هم اینگونه به مردم منتقل کنند و به دنبال آن باشند، که مردم هم دین دان شوند، که نتیجه آن، طبیعتا دین داری نخواهد شد. همانطور که شاهد ساعت ها آموزش درس معارف به دانش آموزان و دانشجویان هستیم، بدون آنکه نتیجه مطلوب از آن حاصل شود.