دوران جدید
مقام معظم رهبری در پاسخ مکتوب به نامه جمعی از فضلای حوزه و دانشگاه در سال 1381 می فرمایند:
«آنگاه که نخبگان ما نقطه تعادل میان هرج و مرج و دیکتاتوری را شناسائی و تثبیت کنند، دوران جدید آغاز شده است»
برای فهم این نکته میتوان از فرمایش جناب داوری اردکانی در پاسخ به دبیرخانه هم اندیشی اسلامی معنا میتوان کمک گرفت:
«توجه داشته باشید که علم اجتماعی علم نظم جامعه مدرن است. در سیصد سال اخیر در غرب علوم اقتصاد و تاریخ و حقوق و جامعه شناسی و مردم شناسی و … به وجود آمده و تحقیقات عظیمی در مسائل آن علوم صورت گرفته است که بی‌اطلاع وسیع و دقیق از آنها و بدون نقد و تحقیق نمی‌توان درباره آنها حکم کرد و مثلاً تصمیم گرفت که علم دیگری جانشین آنها شود.
علم اجتماعی جدید با نظم تجدد تناسب دارد. ما اگر نظم دیگری جز نظم تجدد در نظر داریم و به چگونگی قوام و به راه تحقق آن می‌اندیشیم و برای رسیدن به آن می‌کوشیم شاید در راه علمی متناسب با نظم تازه قرار بگیریم. در این مورد هم توجه داشته باشیم که علم و جامعه با هم قوام می‌یابند. جامعه کنونی ما جامعه توسعه نیافته است. این جامعه همه نیازهای جامعه مدرن را دارد، بی‌آنکه از توانایی‌های آن برخوردار باشد.
اگر می‌توانستیم خود را از این وابستگی نجات دهیم و راه رسیدن به جامعه‌ای را بیابیم که در آن روح دینی یعنی اعتقاد به توحید و عالم غیب و معاد حاکم باشد و مردمانش از سودای مصرف آخرین تکنولوژی‌های ساخته جهان توسعه یافته آزاد باشند و با همدلی و هماهنگی برای معاش توأم با اخلاق بکوشند، شاید افقی پیش رویمان گشوده می‌شد.
توجه داشته باشیم که علم یک طرح مهندسی ساختنی نیست، یافتنی است. من حرف دیگری ندارم و چیز دیگری نمی‌توانم بگویم، جز اینکه خوبست که اگر می‌توانیم به جای بحث درباره علوم اجتماعی اسلامی، در باب شرایط امکان تجدید عهد دینی و بنای یک جامعه اسلامی بیندیشیم و در این راه به لطف پروردگار علیم امیدوار باشیم.»
ما به دنبال ساخت یک نظم اجتماعی دیگری هستیم. ما میخواهیم عهد دینی را تجدید کرده و ذیل یک زیست آزادانه از مدرنیته بیاندیشیم و ببالیم و بپوییم.
پوییدنی متفاوت که ما را به سمت آینده ای متفاوت رهنمون سازد. همین پوییدن متفاوت است که طلیعه دوران جدید را برای ما رقم خواهد زد. ما نه هرج و مرج پویی را میخواهیم و نه رکود و سکون دیکتاتوری را ما به دنبال پویشی جهت نیل به مقام و مرتبت امت وسط هستیم. مقام و مرتبی که در آن روح دینی سرشار و مالامال از اندیشه توحیدی باشد و ما را از اصر و اغلال زرق و برق دنیا برهاند.
