افرادی که وارد حوزه می شوند، دغدغه های مختلفی دارند و لذا، انگیزه ورود افراد مختلف به حوزه کاملا متفاوت است.

برخورد اولی که هنگام ورود طلبه به حوزه با او می شود، اینست که بنشین سر کلاس صرف و نحو و ادبیات عرب را، خوب بخوان! و این طلبه است که باید برای خود به نحوی ضرورت خواندن ادبیات عرب را حل کند.

این روند هرسال و هرروز ادامه دارد و کتاب های مختلفی پیش روی طلبه گذاشته می شود، که باید آنها را از بر شود.

پس از اتمام سال دهم هم، از او می خواهیم چند سالی در درس خارج شرکت کند و اقوال را بررسی کند.

همین روندی که همه طلاب طی می کنند ، کافیست برای اینکه طلبه منفعل شده و برای دوران خدمت خود نیز، هیچ طرح و برنامه ای نداشته باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.

مثل سایر مباحثی که استاد فلاح مطرح می کنند، ایده ماموریت گرایی و برنامه ریزی ماموریت گرا نیز، بسیار جذاب و دوست داشتنی است.

یکی از بزرگترین بحران هایی که طلاب را در حال حاضر رنج می دهد، بحران هویت است. اینکه من چه باید بکنم؟ چه باری باید بردارم؟ و صدها سوال بی جواب، که ریشه در این نکته دارد که هویت خود را نشناخته ام.

نظام تعلیم و تربیت حوزه، خود را مکلف می داند دانایی ها و حتی دارایی هایی را به طلبه منتقل کند ؛ اما اینکه آیا واقعا این علوم و توانمندی ها را او نیاز دارد و اینکه آیا می داند به اینها احتیاج دارد، سوالی است که حوزه به پاسخگویی به آن نمی اندیشد.

این کتاب می تواند جرقه ای در ذهن طلبه ای که دچار سردرگمی شده، ایجاد کرده و به او کمک کند تا بتواند وظیفه خود را بهتر بشناسد و در راستای ایفای آن نقش تلاش کرده و به هرآنچه وظیفه او نیست ، نه بگوید!

کتاب برنامه ریزی ماموریت گرا و برنامه ریزی منابع محور، اثر استاد فلاح شیروانی (حفظه الله) را می توانید از لینک زیر در طاقچه مطالعه کنید :

https://b2n.ir/e79766