نوشته‌ها

آیا فقط در کرسی‌ها آزاداندیشی وجود دارد؟

عده‌ای بر این باور هستند که راه تحقق آزاداندیشی تنها در کرسی‌ها خلاصه می‌شود و بر این باور هستند که ایده‌ی حضرت آقا برای تحقق آزاداندیشی «کرسی‌ها» می‌باشد.

اینجا سوالی که مطرح است، این است که «آیا آزاداندیشی فقط در کرسی‌ها است؟»؛ الان فضایی که توسط شبکه‌های اجتماعی و تاحدی پیامرسان‌ها به طور کلی وب دو پدیدآورده است، شاید بتوان گفت آزاداندیشی بی‌نیاز از کرسی‌ها شده است و دیگر هیچ فضای فکری احساس نمی‌کند که برای به رسمیت شناخته شدن اندیشه‌ورزی‌اش نیازمند دردسر‌های و اداره‌بازی‌های مجوز گرفتن از جانب کمیته کرسی‌ها است؛ بلکه از قضا فضای اندیشیدن در چنین مواردی بیشتر محقق شده است تا  مواردی که در چهارچوب مجوزه‌های کرسی‌ها رخ داده است.

شاید در خیلی از گفتگو‌ها و اتاق‌های کلاب‌هاوس امروزی، بیشتر تبادل فکر و نظر شده است نسبت به کرسی‌هایی. ما اگر واقعا به دنبال توسعه‌ی واقعی آزاداندیشی باشیم، نباید دل به الگوی کرسی‌ها خوش کنیم؛ به خصوص با توجه به فضای مجازی که تحت عنوان وب دو پدید آمده است؛ این باور که با کرسی‌ها می‌توان به توسعه واقعی آزاداندیشی رسید، ساده‌انگاری مسئله است؛ در عین حالی که نشان از ابهام و عدم وضوح مسئله «آزاداندیشی» دارد.

هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمیگیرد، چه برسد به گرگ

فضای مجازی که این گونه مجانی و به سهولت در دسترس همه قرار گرفته و در راه رضای خدا خدمات میدهد، یقینا اهداف پشت پرده ای دارد که سود و منافع آن برای صاحبان این بسترها بسیار بیشتر از هزینه ای است که می خواهند از مشتریان بگیرند. انسان باید خیلی ساده اندیش باشد که خیال کند این بستر ها هیچ پشت پرده ای ندارند و دشمن بد کینه ی ما در این فضا هیچ نقشه ای ندارد. هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد چه برسد به این گرگ صفتان بی وجود.

اگر ذره ای شک در دل کسی باقی مانده بود و از لزوم حفظ این سکو ها صحبت میکرد و این کشته ی جنگ فرهنگی را نمی دید، بعد از آبان 1401 که مسئله جنبه ی امنیتی هم پیدا کرد و نقش وسیع این سکو ها، مخصوصا اینستگرام در این آشوب ها واضح شد و دستشان تا مرفق در خون بی گناهان فرو رفت، دیگر جای هیچ شبه ای نیست. اگر اندکی فکر باشد و نسل جدید تربیت یافته فضای مجازی به خوبی دیده شود عمق آسیب این بستر ها به راحتی درک می شود. آنقدر راحت که دوست دارم بگویم از بدیهیات است. مبلغ دینی ما چقدر باید فریاد بزند که در میان انبوه فریاد های دشمن، بتواند در زمین دشمن صدایش را به گوش آن جوان و نوجوان برساند؟

به سبب رشد خوب سکو های داخلی دیگر بهانه ی کسب و کار مردم نیز وجهی ندارد. به راحتی می توان کسب و کارها را به فضایی که تحت حاکمیت جمهوری اسلامی باشد و از حکومت و تسلط شیاطین خون ریز عاری باشد هدایت کرد. ممکن است در ابتدای مسیر مشکلاتی باشد لکن باکی نیست . قطعا این مشکلات در مقابل آسیب های فراوان فرهنگی، امنیتی، سیاسی و اقتصادی سکو های خارجی چیزی نزدیک به صفر است. چه طور در مورد لوازم خانگی و خودور و … که کیفیت آنها به مراتب مهم تر است، دم از حمایت از کالای داخلی میزنید و مسیر ورود کالای خارجی را می بیندید ولی در مسئله ای که به حاکمیت مربوط است و ابعاد وسیعی سیاسی فرهنگی اقتصادی و امنیتی دارد، به راحتی و با توجیهات بسیار ابتدایی کوتاه می آیید و طواغیت را بر مومنین مسلط میکند؟

لزوم انتخاب مردم در این قضیه نیز شعار پوچی است که لیبرال ترین حکومت های عالم نیز به آن پایبند نیستند. مگر وقتی دشمن از مسیری حمله میکند میگوییم باید صبر کنیم که خود مردم انتخاب کنند که از این مسیر بروند یا نه؟ دشمن از هر جا وارد شود باید به سرعت آن مسیر مسدود شود و امنیت مردم تامین شود. در این موارد از کسی نظر سنجی نمیکنند که دوست داری امنیت داشته باشی یا دوست داری دشمن بر تو مسلط شود؟ در اینجا هم همین است. دشمن در فضای مجازی رسما به جنگ ما آمده، بیدارید؟!!

اظهارات نسجنیده طیفی از حزب اللهی ها که با برند انقلابی رای آورده اند و بر مسند مجلس شورای اسلامی ما نشسته اند حقیقتا جای تاسف است. زنده کردن حاکمیت مجازی طاغوت در این زمان که بهترین وقت باید قطع ید اوست، خطایی بس جبران نشدنی است که لعن مومنین و شراکت در خون مظلومین را به دنبال دارد.

شبکه‌های اجتماعی برای تغییر نسل حکمرانی

به هر نحوی اگر از شبکه‌های اجتماعی و حتی فضای مجازی استفاده می‌کنید؛ چه مصرف کننده و چه تولید کننده؛ فکر نکنید که در حال تولید و یا استفاده محتوا هستید! شما در حال کمک به یک حکمرانی هستید؛ در حال تکمیل رسالت شبکه‌های اجتماعی هستید؛ رسالت شبکه‌های اجتماعی به «محتوا» پرداختن نیست بلکه رسالت آن حکمرانی در سطح کلان است؛ صاحبان پلتفرم‌ها خود را حکمران می‌دانند!

برای بهتر فهمیدن این مسئله، پیشنهاد می‌کنم مستند «معضل اجتماعی» و یا «The Social Dilemma» را تماشا کنید.

در این دوران که بعضی‌ها می‌گویند از عصر اطلاعات و انفجار اطلاعات گذشته‌ایم و به عصر ضد اطلاعات -اطلاعات دروغ- رسیده‌ایم این قبیل مباحث در غرب زیاد مورد بحث و توجه است. و البته خوب طبیعی است که آن‌ها که زود‌تر به این تکنیک‌ها دست‌یافته‌اند، زود‌تر هم با معایب و مشکلات آن برخورد داشته باشند؛ امّا اینکه ما این مشکلات را همین حالا نمی‌بینیم و گمان می‌کنیم که باید خودمان به مشکل برخورد کنیم تا بعد در مورد آن تصمیم گیری کنیم، جای بسی تعجب است! چرا که از طرف دیگر می‌گوییم که باید تکنولوژی را از غرب بگیریم و در نگاه افراطی‌تر می‌گویند که باید مدرنیته را از غرب بیاوریم. و اصلا متوجه مشکلاتی که مدرنیته پدیدآورده است نیستند.

مستند معضل اجتماعی هم از این قبیل مباحث است. در مورد این مستند باید این را بگویم که ریتم تندی دارد و از آن دسته فیلم‌هایی نیست که بشود با لم دادن جلوی تلویزیون و احیانا تخمه شکستن تماشا کرد؛ بلکه باید به صفحه نمایش میخکوب شد. تا به‌حال چندین مستند درباره جنبه‌های مختلفی از تاثیرات منفی فضای مجازی به خصوص شبکه‌های اجتماعی و سوشال مدیا‌ها بر روی زندگی انسان‌ها ساخته شده‌اند، اما هیچ‌کدام این‌قدر کلی به موضوع نگاه نمی‌کردند.

هر چند این مستند را نتفلیکس که یک شرکت رسانه‌ای حامی دموکراتهاست یا بهتر بگویم دموکرات‌ها این شرکت را حمایت می‌کنند و این مستند کاملا در جهت برآوردن یک هدف سیاسی و به قصد تخریب ترامپ تهیه و تدارک دیده شده، اما فارغ از این مسئله مشتمل بر محتوایی متنی از زیست امروز آمیخته ما با شبکه‌های اجتماعی است. اگر هم می‌گویید به این شدت هنوز در جامعه ما زیست آمیخته با شبکه‌های اجتماعی وجود ندارد که البته من تا حدی منکر هستم ولی باز هم می‌گویم باشد، این فردای ما را نشان می‌دهد. فردایی بسیار نزدیک که شاید بهتر است بگوییم بعداز ظهر  یا شب ما را نشان می‌دهد. و آنچه ما در پیش داریم دیگرانی آن را تجربه کردند. البته در خود همان غرب هم آن چنان این تفکر رواج پیدا نکرده است و هنوز راه در پیشرو دارد تا به خواسته جمعی و انقلاب برسد.