یاران امام

یکی از مسائلی که به اندازه کافی به آن توجه نمی شود، اطرافیان حضرت امام است. کسانی که اگر نبودند، می توان گفت اصلا انقلاب رقم نمی خورد.
شخصیت هایی که طبعا همه در یک سطح نبودند و نقشی که در تحقق انقلاب داشتند، متفاوت بوده است.
اینکه شکل گیری شخصیت های این افراد چگونه بوده است، یا اینکه چگونه حضرت امام این افراد تربیت کرد، خیلی برای ما واضح نیست.
اینکه از سال 42 تا 57 چه تغییر و تحولاتی در این افراد پیش آمد و اینکه اصلا قبل از سال 42 هرکدام چه میزان با امام ارتباط داشتند، خیلی در فهم شیوه کادرسازی امام مؤثر است.
کسی مثل آقا که مثل آیت الله سبحانی در درس های فقهی امام شرکت نکرده و مثل بعضی از شاگردان حضرت امام، در درس های ایشان شرکت نکرده است، چگونه اینقدر به فهم امام نزدیک می شود؟
آیا کادرسازی امام به همین شیوه کادرسازی که به ذهن ما متبادر می شود، بوده است؟
آنچه مسلّم است، دو نکته است :
یکی اینکه امام بدون این یاران نمی توانست چنین انقلاب و تحول بزرگی را رقم بزند
دوم اینکه این بزرگواران بدون جمع شدن کنار هم و بدون قرار گرفتن در کنار امام، نمی توانستند چنین نقش هایی را ایفا کنند.