زمانه یک حقیقت است

#یادداشت
#حمزه_وطن_فدا
#مشخصات_اسلام
#یادداشت_107
#جلسه_346

? گرایش چهارم 2

زمانه یک حقیقت است
همان طور که دنیا ، همان طور که اخرت ، همان طور که زندگی
نمیشود گفت چون زندگی در ظرف دنیا و آخرت است پس ذکر دنیا گرایی و اخرت گرایی ما را بی نیاز از توجه ویژه به زندگی گرایی میکند
زندگی اگر چه در ظرف دنیا و اخرت است اما هویتی مستقل دارد که باید آن را مستقلا به حساب آورد
زمانه نیز اگر چه در نسبتی وثیق با دنیا و زندگی و نسبتی به نظر دورتر با اخرت تفسیر میشود ولی نسبت ها ، هویت مستقل او را مخدوش نمیکند.

برای تفسیر درست انسان باید زمانه گرا بود
دنیا گرایی انسان
اخرت گرایی انسان
زندگی گرایی انسان
همه و همه مواد و قابلیت هایی میشوند که در بستر عنصر زمانه به صورت و فعلیت میرسند.

وقتی پشت چشم و تحلیل ما، زمانه چون گرایشی اصیل مورد توجه نیست ، هر چه قدر از حقایق بگوییم ، هنوز انسان تفسیر نشده است
توصیف ها مبهم و توصیه ها پوک است

نه انکه غلط است
مبهم است و پوک
اما دیر یا زود این ابهام ، سر از انحراف و اغلاط در می آورد

چرا
چون ، زمانه بُعدی از حقیقت است
و وقتی ملحوظ نباشد معدوم نمیگردد ، بلکه ناخودآگاه به ارتکازی از مشهورات یا وهمیات و خیالات ، صورتی متناسب زمانه خواهد گرفت.

همانطور که اگر حقیقتی چون دنیا ، اخرت یا زندگی مورد توجه و لحاظ خودآگاه ما قرار نگیرد ، واقعیت تغییری نمیکند و انکار یا عدم لحاظ هر یک از این حقایق ، در طراحی و تحلیل، در توصیف و تجویز امورات انسانی ، دیری نمی پاید که برق سیلی اش صورت طرح و تحلیل و وصف و تجویز ما را میخراشد.

زمانه را در مقام اندیشیدن به انسان باید جدی بگیریم ، مثل دنیا ، مثل اخرت ، مثل زندگی