توسعه‌ی زاهدانه در زندگی
#امید_فشندی
#یادداشت_217
#جلسه_369
#مشخصات_اسلام
#بازتقریر
? توسعه‌ی زاهدانه در زندگی
حضرت استاد مطهری در جای دیگری می‌فرماید که منشأ مشکلات و نابرابری اقتصادی در جوامع، “وابستگی اشیاء به انسان‌ها” نیست که بخواهیم آن را با تجویز مالکیت عمومی درمان کنیم؛ بلکه “وابستگی درونی انسان‌ها به اشیا”ست که باید با #زهد درمان شود.
زهد هم به قول حضرت امیر در آیه‌ی ۲۳ سوره حدید خلاصه شده:
لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَ لَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
نه از آنچه شما را رها کرده رفته مأیوس شوید، نه با آنچه به شما داده شده شاد گردید؛ خداوند هیچ خیال‌‌پریش فخرفرشی را نمی‌پسندد
جالب است که نفرموده “آنچه به دست می‌آورید” یا “آنچه از دست می‌دهید”؛ یعنی نخواسته در مواجهه‌ی انسان با اشیاء و اموال به او فاعلیت بدهد، فرموده “ما فاتکم” و “ما آتاکم”.
پس زهد نه یعنی “نداشتن”، بلکه دائرمدار یأس و فرح است.
با این تقریر، اساسا زهد در بستر توسعه و بسط زندگی معنا می‌یابد، در توسعه است که فوت و إعطاء معنا می‌یابد و میزان زهد انسان به تراز تبادلات مالی(دارایی) او با حیات اجتماعی بستگی دارد.
۱۲ دی ۱۴۰۰
