هاتوا!
بسم الله الرحمن الرحیم
در مساله ی نسبت گفتگو و آزاد اندیشی سخنان خوبی را از برادرانمان میشنویم که البته قابل تامل اند؛ اما این سخنان تا جایی که بنده دیده ام دایره شان از بیان مدعی و احتمالا بیان خروجی یک سری تاملات فراتر نمیرود، به عبارت دیگر ما در میان گزاره های مطرح شده تقریبا به استدلال خاصی برنمیخوریم و نسبت ها پردازش و اثبات نمیشوند.
مثلا اینکه گفتگو قوی ترین ابزار برای تحقق بخشی به آزاد اندیشی در جامعه است؛ و یا اینکه گفتگو محور بودن جامعه معیار اصلی آزاد اندیشی در آن جامعه است.
این دو گزاره نیازمند اثبات هستند و بار کمی را بر دوش نمیکشند تا بتوان به سهولت و یا با مسامحه آنها را پذیرفت.
.
