را این پایه اصرار بر شنیده نشدن ایده صورت می گیرد!؟
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_9
#جلسه_179
جسارتا
با دقتی که بنده در یادداشت برادر صابر کردم به نظر می رسد این نکته که : ” چرا این پایه اصرار بر شنیده نشدن ایده صورت می گیرد!؟ ” وصف درستی از سوال برادرمان صابر نیست.
و به نظر میرسد اصلا محل سوال ایشان، چیزی غیر از نکته ای است که جناب استاد آن را “محور” پاسخشان قرار داده اند: “سازه ی تمدنی”
سوال ایشان از متعلق ماموریتی است که زندگی ماموریت گرا قرار است به آن بپردازد، و بلکه از یکی از لوازم متعلق و نه کل متعلق.
روشن‌است برای چنین سوالی، تاکید بر “زندگی ماموریت گرا” نمیتواند پاسخ باشد.
برادر صابر ضمن اعتراف به ناپختگی تعاریف شان، تقریرشان‌از همه ی رویکرد ها را دائر مدار یک حرکت فکری تعریف کرده اند، و بعد میپرسند چرا باید همه ی رویکردها ابتدا از این جا عبور کند؟
و در واقع اشکالشان و یا سوالشان بر میگردد به میزان سهمی که برای کار نظری در نظر گرفته میشود.
همچنین پاسخ این سوال نمیتواند این باشد که ” ما به تدریج‌به دنبال رسیدن به عزمی غنی شده هستیم ” چرا که سوال از این‌نبوده است که : “چرا به سایر جنبه ها نمیپردازید؟”
آنچه میتواند پاسخ سوال ایشان باشد همان‌چیزی است که در یادداشت جناب استاد با یک جمله ی ” و البته روی نقش کلیدی اندیشه تاکید میشود ” از آن عبور شده است.
و البته محل سوال و اشکال ایشان فرهنگی بودن رویکرد اتخاذ شده در دعوت هم نبود، تا تشبیه به اصحاب احد روا باشد.
چرا که ایشان نارسایی نظری را در “همه ی رویکردها” یی که تعریف کرده اند محور قرار داده اند، حتی در مورد رویکرد سیاسی. و هیچ تاکیدی بر نفی رویکرد فرهنگی ندارند.
