واژه ی گفتمان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_19
#جلسه_215

واژه ی گفتمان از آن دسته کلماتی است که چند معنا و کاربرد مختلف دارد، و این مساله زمینه ی ابتلا به مغالطه ی اشتراک لفظی را پدید می آورد.

معانی ای از قبیل : مباحثه و گفتگو، پارادایم و جهان معنایی، راه و روش و…

مثلا گفته می شود:

+ لازمه ی دستیابی به اشتراک فکری این است که با یکدیگر گفتمان کنیم. ( معنای اول )

+ در گفتمان اصلاحات، گرایش به دموکراسی غربی بسیار پررنگ است. ( معنای دوم )

و یا به عنوان شاهدی بر معنای سوم، کتابی توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ شده است با عنوان « گفتمان مصباح » که در آن به بیان زندگی آیت الله مصباح یزدی پرداخته و در بستر نقل های تاریخی نقاط برجسته ی زندگی ایشان را بررسی کرده است.

اما آن معنایی که در مباحث ما از عنوان گفتمان اراده میشود، هیچ کدام از این معانی نیست، بلکه معنایی بسیار خاص و دقیق است که حکایت از یک پدیده ی عینی فرهنگی می کند.

تبیین دقیق مراد ما از این لفظ ( که بر گرفته از فرمایشات حضرت آقا می باشد ) یکی از چالش هایی است که ما با نوع مخاطبین خود داریم؛ نوعا مخاطبین ما با درک دقیق این معنا فاصله دارند و با توجه به سوابق ذهنی ای که از لفظ گفتمان دارند به راحتی به مراد ما منتقل نخواهند شد ( چه در مقام تعلیم و چه در مقام ترویج ) .

با عنایت به جایگاه صنعت گفتمان در طرح راهبردی رهبری و لزوم گفتمان سازی « نهضت گفتمان سازی مکتب امام » از طرفی، و تجربه ی تلاش های صورت گرفته برای انتقال این مساله به دیگران – حتی به انسان های قریب الافق با ما – از طرف دیگر، لازم است رسیدگی خوبی به این مساله بشود.