درباره نشست_میدان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمزه_وطن_فدا
#یادداشت_95
#جلسه_227

#نوع_نقد

☘️درباره نشست_میدان

▫️اول از همه ، تشکر تشکر تشکر
بابت نشست میدان ، دبیرش ، مشاورانش ، دست اندرکارانش / خدا قوت

▫️دوم از همه ، شکر و دعا و طلب توفیق
بابت بودن نشست و برای ارتقایش و تکمیلش

▫️سوم از همه ، اتصال و ارتباط نشست میدان با مباحث کلاس های موجود فتوت مثل کلاس فقه و حلقه کلامی یا فضای ماموریتی فتوت ( این خیلی مهم است )

💠و اما اصل مساله

🔸تیتر جلسه
موضوعی که مطرح شده است حقیقتا خیلی جذاب تر از این عنوانی است که ذکر شده است
این موضوع ذیل مباحث #کلاس_فقه استاد سید علی موسوی
پیرامون مناقشات ناموسی و تعیین کننده #مساله_زمین در مبحث #اصلاحات_ارضی و قانون کار بعد از انقلاب اسلامی و کش مکش های میان #شورای_نگهبان و #دولت نسبتا چپگرای دهه شصت و بعد ورود های بدیع حضرت #امام و حضرت #آقا در نسبت با این فضا شکل گرفته است.
و نشست میخواهد نگاه حضرت امام و حضرت آقا را در مصلحت سنجی های پیچیده ایشان در تعامل با بازیگران متنوع صحنه اراده کشور نشان بدهد.
که بحثی به شدت روزآمد و کاربردی و ناظر به میدان امروز انقلاب است.

📌با این وصف ، ای کاش تیتر و عنوان این جلسه در تراز خاستگاه بحث در کلاس فقه اموال دولت اسلامی انتخاب میگشت .

📌چون عنوان فعلی چیزی شبیه بحث های کلی و علمی محض در موضوع مصلحت است ، چیزی شبیه فقه و مصلحت جناب استاد علیدوست.

📌خود من اگر نمی دانستم داخل این ارائه چیست ، با این تیتر اصلا جذب نمی شدم و چه بسا قید جلسه را میزدم ( البته قبل از تعهد حلقه کلامی که حضور در نشست را الزام نموده است و الا الان که هر موضوعی باشد موظف به شرکت هستیم 😊)

🔸مقدمات پیشا جلسه
حالا جدا از تیتر و عنوان بندی مطلوب است پیش از جلسات
یک مرقومه ای ولو کوچک از محتواهای متناسب با موضوع و فضای جلسه در اختیار مخاطبان قرار بگیرد که هم اهمیت بحث را نشان دهد و مخاطب را #تشنه کند ، هم ذهن مخاطب را به #آمادگی و #شکفتگی لازم برای شنیدن محتوای نشست برساند.
و الا استاد جلسه باید بخش زیادی از جلسه را صرف آمادگی های ذهنی مخاطب نماید که منطقا باید پیش از جلسه فراهم میشد
چیزی شبیه آهن سرد کوفتن.

🔸انصاف
میدانم که در کثرتی از مشاغل همه کارها دارد پیش میرود
از این رو این حرف و حرف هایی مشابه را نباید حمل بر ایراد و انتقاد کرد
اما باید گفتمان حرفه ای گری و چوب آن یا به عبارت بهتر چتر آن را همیشه بالای سرمان نگه داریم و بالاخره موفق شویم.