درباره نشست_میدان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمزه_وطن_فدا
#یادداشت_95
#جلسه_227

#نوع_نقد

☘️درباره نشست_میدان

▫️اول از همه ، تشکر تشکر تشکر
بابت نشست میدان ، دبیرش ، مشاورانش ، دست اندرکارانش / خدا قوت

▫️دوم از همه ، شکر و دعا و طلب توفیق
بابت بودن نشست و برای ارتقایش و تکمیلش

▫️سوم از همه ، اتصال و ارتباط نشست میدان با مباحث کلاس های موجود فتوت مثل کلاس فقه و حلقه کلامی یا فضای ماموریتی فتوت ( این خیلی مهم است )

?و اما اصل مساله

?تیتر جلسه
موضوعی که مطرح شده است حقیقتا خیلی جذاب تر از این عنوانی است که ذکر شده است
این موضوع ذیل مباحث #کلاس_فقه استاد سید علی موسوی
پیرامون مناقشات ناموسی و تعیین کننده #مساله_زمین در مبحث #اصلاحات_ارضی و قانون کار بعد از انقلاب اسلامی و کش مکش های میان #شورای_نگهبان و #دولت نسبتا چپگرای دهه شصت و بعد ورود های بدیع حضرت #امام و حضرت #آقا در نسبت با این فضا شکل گرفته است.
و نشست میخواهد نگاه حضرت امام و حضرت آقا را در مصلحت سنجی های پیچیده ایشان در تعامل با بازیگران متنوع صحنه اراده کشور نشان بدهد.
که بحثی به شدت روزآمد و کاربردی و ناظر به میدان امروز انقلاب است.

?با این وصف ، ای کاش تیتر و عنوان این جلسه در تراز خاستگاه بحث در کلاس فقه اموال دولت اسلامی انتخاب میگشت .

?چون عنوان فعلی چیزی شبیه بحث های کلی و علمی محض در موضوع مصلحت است ، چیزی شبیه فقه و مصلحت جناب استاد علیدوست.

?خود من اگر نمی دانستم داخل این ارائه چیست ، با این تیتر اصلا جذب نمی شدم و چه بسا قید جلسه را میزدم ( البته قبل از تعهد حلقه کلامی که حضور در نشست را الزام نموده است و الا الان که هر موضوعی باشد موظف به شرکت هستیم ?)

?مقدمات پیشا جلسه
حالا جدا از تیتر و عنوان بندی مطلوب است پیش از جلسات
یک مرقومه ای ولو کوچک از محتواهای متناسب با موضوع و فضای جلسه در اختیار مخاطبان قرار بگیرد که هم اهمیت بحث را نشان دهد و مخاطب را #تشنه کند ، هم ذهن مخاطب را به #آمادگی و #شکفتگی لازم برای شنیدن محتوای نشست برساند.
و الا استاد جلسه باید بخش زیادی از جلسه را صرف آمادگی های ذهنی مخاطب نماید که منطقا باید پیش از جلسه فراهم میشد
چیزی شبیه آهن سرد کوفتن.

?انصاف
میدانم که در کثرتی از مشاغل همه کارها دارد پیش میرود
از این رو این حرف و حرف هایی مشابه را نباید حمل بر ایراد و انتقاد کرد
اما باید گفتمان حرفه ای گری و چوب آن یا به عبارت بهتر چتر آن را همیشه بالای سرمان نگه داریم و بالاخره موفق شویم.