رسالت حلقه اندیشه کلامی برای کشف نظامات معنایی

#يادداشت
#مقام_مردم
#نظام_معنایی
#ایمان_نیک_گفتار
#يادداشت_32
#جلسه_275

? رسالت حلقه اندیشه کلامی برای کشف نظامات معنایی

?یکی از مواجهات ساده اندیشانه با مقوله ی تفکر و اندیشه، زمانی شکل می گیرد که ارتباط و به هم پیوستگی فاکتورهای مختلف زندگی در آن لحاظ نشود. زیاد دیده ایم که اندیشه ی افراد از انسجام و به هم پیوستگی چشم نوازی برخوردار نیست تا جایی که سر و تهش یکدیگر را نفی می کنند.
?درست است که منطقی اندیشیدن یعنی صغری و کبری داشتن و حدوسط ها را پیدا کردن، اما این چهارچوب تفکری نباید ذهن ما را از خلاقیت پرواز و کشف ارتباطات متنوع حقیقی و اعتباری در بین مسائل مختلف حیات باز دارد.
?این فلسفه که همه چیز به همه چیز ربط دارد، حرف بیراهی نیست. اندیشیدن یعنی کشف رابطه ها و هنر یک متفکر پیدا کردن نظامات معنایی بر آمده از واقعیات است.
?نظام معنایی زمانی معنا پیدا می کند که لایه های مختلف اندیشه ی انسانی را بهتر بشناسیم. اندیشه ی بشری می تواند از بنیادی ترین مفاهیم آغاز شده و روئین ترین آن ها را در بربگیرد و به صورت سیستم واری همه چیز را بازشناسد.
?و این نظام وارگی زمانی شکل میگیرد که پهنه ی خوبی از معانی و مفاهیم در دسترس ما قرار گرفته باشند، مجموعه ای که به صورت طولی و عرضی یک شبکه¬ی معنایی را شکل داده باشند.
?و تا زمانی که فکر و اندیشه ی ما با مقولات مختلف زندگی و تفکرات و اندیشه های متنوع مواجه نشده باشد، توان ترسیم این شبکه را نخواهد داشت.
?حلقه ی اندیشه ی کلامی به این دلیل که روی یک حوزه ی معنایی خاص تمرکز نمی کند امکان مانور بالایی دارد، او خودش را محدود به هیچ رشته ای نمی کند، به همه چیز می پردازد، هر چیز که به معماری یک حیات نوین اسلامی ربط داشته باشد.
?همین بی تعینی و همه جایی مزیت نسبی حلقه است که آن را از سایر محافل علمی متمایز ساخته و در نقطه ی قاهر و اثرگذاری قرار می دهد. اینکه افرادی باشند که از همه چیز سر دربیاورند و بتوانند در مورد همه چیز با یک ذائقه و فهم غنی شده ی توحیدی نظر بدهند.
?چنین افرادی علاه بر چالاکی ورود بهنگام در گفتمان سازی های مورد نیاز جامعه، خدمت خوبی به پیشبرد علوم مورد نیاز جامعه نیز می کنند. زیرا جسورانه مرزهایی از علوم را می درند که هنوز زیر ذره بین دانشمندان قرار نگرفته است،
? این ورودها هنگامی که با پشتوانه ی تفکر توحیدی شکل می گیرد ، نگرانی انحراف علوم از مسیر جهت داری دینی را کمتر می کند و چه بسا حدس هایی صائبانه برای تولید علوم جدید رقم خواهد زد.
?ضرورت این سخن زمانی روشن تر می شود که بدانیم تولید علم نیاز به حمایت گفتمانی از سمت یک پارادایم اندیشه ای دارد تا بتواند زیر چتر حمایت آن از تضارب عمومی عقل ها بهره ببرد و از ذخیره ی تجربه ی مردمی برای سامان دهی خود بهره گیرد.