#يادداشت
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_213
#جلسه_303

💠 امضاء تنفیذی یا امضاء تشریفاتی؟!

اخیراً آقای #عمادالدین_باقی متنی نوشتند و مدعی شدند در اصل 110 قانون اساسی که «وظایف و اختیارات» رهبری را بیان می کند، مقصود از بند 9 آن که می گوید: «امضاء حکم ریاست جمهوری پس از انتخاب مردم»؛ یک #وظیفه_تشریفاتی است نه مشروعیتی و تنفیذ حکم ریاست جمهوری را مغایر قانون اساسی دانستند.

شاه بیت سخن ایشان که بقیه حرفهایشان را از آن نتیجه می گیرند این است که «طبق اصل ۱۱۰ قانون اساسی رهبر وظیفه دارد پس از انتخاب مردم حکم ریاست جمهوری را امضا کند و این یک وظیفه تشریفاتی است نه مشروعیتی، زیرا مشروعیت خود نهاد رهبری هم باید از رأی مردم باشد اما متاسفانه برخی امضای حکم رئیس جمهور منتخب را جزو اختیارات رهبری می دانند.»

1️⃣ باید از ایشان پرسید که وقتی عنوان اصل 110 #وظایف و #اختیارات رهبری است، به چه علت شما بند 9 را طوری تفسیر فرمودید که فقط مصداق وظایف است و از مصادیق اختیارات خارج کردید؟!
اگر بنا بود امضای حکم ریاست جمهوری یک وظیفه #صرفاً_تشریفاتی باشد قانون گذار به چه دلیل باید این امر لغو و بیهوده را جزو قانون اساسی می آورد؟!
عنوان وظایف و اختیارات نشان دهنده این است که اصل این کار وظیفه رهبری است، کیفیت انجام آن جزو اختیارات اوست؛ اگر اینطور باب تفیسر به رأی را باز کنیم بقیه بندهای 11 گانه را نیز می توان همینطور تفسیر کرد و کل کارهای رهبری را تبدیل به نقشی فرمالیته کرد.

2️⃣ ضمن اینکه وقتی در بند 10 بعد از همین بند آمده است «عزل‏ رئیس‏ جمهور با در نظر گرفتن‏ مصالح‏ کشور پس‏ از حکم‏ دیوان‏ عالی‏ کشور به‏ تخلف‏ وی‏ از وظایف‏ قانونی‏، یا رای‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ به‏ عدم‏ کفایت‏ وی‏ بر اساس‏ اصل‏ هشتاد و نهم‏.» نشان دهنده این است که منظور از امضا در بند قبل یک امر تشریفاتی نبوده است؛ چون رهبری می تواند عزل کند! مگر اینکه اینجا هم بگویید بعد از حکم دیوان عالی و رأی مجلس عزل رئیس جمهور بر رهبری واجب است! آن موقع «با در نظر گرفتن مصالح کشور» را چطور معنا می کنید؟!

3️⃣ نکته دیگر مفهوم امضا است، به رئیس یک اداره جزئی هم اگر بگویی تو بنشین اینجا هر نامه ای که مردم آوردند امضا کن و نمی توانی امضا نکنی؛ قطعاً خواهد گفت مگر من دستگاه امضا هستم؟! خب یک سرباز بگذارید اینجا پشت سر هم امضا بزند! اصلا چرا انسان یک ربات بگذارید تأیید کند!
در مفهوم امضاء قدرت بر انجام یا عدم انجام آن وجود دارد، و الا بی خود ترین کار می شود؛

4️⃣ نکته دیگر اینکه مثل اینکه نویسنده خط اول قانون اساسی را که عنوان «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» است را ندیدند و فکر کردند که قانون اساسی جمهوری ایران است! اسلامیت حکومت و مشروعیت حکومت بدون حضور فقیه جامع الشرایط که منصوب از طرف خداوند به نصب عامی است که امام زمان (عج) انجام داده اند، منتفی است. بله طبق مبانی رهبران انقلاب نقش اراده مردم یک نقش معیار است و بدون حضور خواست مردمی حکومت اسلامی تشکیل نخواهد شد؛ اما این معنایش این نیست که تمام مشروعیت نظام اسلامی از خواست مردمی می آید؛ اگر مشروعیت حکومت اسلامی دو پایه دارد که دارد، پایه اصلی و رکن اساسی آن نصب الهی است که اگر نباشد خواست 100 درصد مردم هم که باشد حکومت اسلامی نخواهد بود.
پس مشروعیت حکومت جمهوری اسلامی و خود قانون اساسی به ولایت فقیه است و اگر ولی فقیه حکم رئیس جمهور را امضاء نکند او فقط یک پایه از مشروعیت که خواست مردمی است را دارد، و پایه اصلی مشروعیت که نصب الهی است را ندارد.

5️⃣ نویسنده طوری نوشتند که انگار بحث تنفیذ توسط آیت الله خامنه ای ابداع شده است و توسط امام این کار انجام نشده است؛ در حالی که امام در حکم بنی صدر و شهید رجای و آیت الله خامنه ای علاوه بر استفاده از عبارت تنفیذ و نصب علت نصب که غیر مشروع بودن در صورت عدم تأیید فقیه جامع الشرایط است را نیز می آورند؛
«‏‏بر اساس آنکه ملت شریف ایران با اکثریت قاطع جناب آقای دکتر سیدابوالحسن‏‎ ‎‏بنی صدر را به ریاست جمهوری کشور جمهوری اسلامی ایران برگزیده اند، و بر حسب‏‎ ‎‏آنکه مشروعیت آن باید به نصب فقیه جامع الشرایط باشد، اینجانب به موجب این حکم،‏‎ ‎‏رأی ملت را #تنفیذ و ایشان را به این سمت #منصوب نمودم؛ لکن تنفیذ و نصب اینجانب و‏‎ ‎‏رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسۀ اسلام و‏‎ ‎‏تبعیت از قانون اساسی اسلامی ایران.‏» صحیفه امام ج 12 ص 138

این سیره حضرت امام سه ماه بعد از تصویب قانون اساسی و ادامه آن در بقیه ریاست جمهوری ها نیز نشان دهنده این است که فهم ایشان از امضاء یک امر تشریفاتی نبوده، بلکه بالاتر مشروعیت ریاست جمهوری بعد از انتخاب مردم را به نصب فقیه جامع الشرایط می دانند و فهم خود نویسندگان قانون اساسی که ناظر این صحنه بودند و هیچ اعتراضی هم نکردند نیز همین بوده است.
.