قرارداد #سایکس_پیکو
#یادداشت
#مقام_مردم
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_87
#جلسه_283
#مقام_انتخابات
#هویت_ملی
#هویت_امّی
قرارداد #سایکس_پیکو
امروز بعد از نهار مانند همیشه گعده ای بود و گفتگویی صورت گرفت. یکی از رفقا به شوخی گفت که فلانی(یعنی بنده) یه مدت گیر داده بود به سایکس پیگو و مدام در آن فضا می نوشت.
بنده عرض کردم که قرارداد سایکس پیکو پدیده و امری ست که از دل آن ظلمها و ظلمتهای فراوان زاییده شده است. قرارداد سایکس پیکو امریست که محقق کننده ملئت ظلما و جورا ست.
یکی از این موارد غیریت پنداری ما با کشورهای منطقه هست. کشورهایی که تا 50 یا 100 سال پیش ما و ایشان یکی بودیم. یک تاریخ داشتیم؛ یک فرهنگ و آداب و رسوم داشتیم؛ یک دین داشتیم؛ یک پیامبر داشتیم؛ یک قرآن داشتیم و … .
برایم سوال شد که این مرزها چگونه اینقدر مثل بختک بر ذهن ما مسلط گشته و ما را از خودمان بیگانه ساختند.
هر چند انتخابات پدیده مبارکی برای یک ملت است! اما ملّت چقدر در ادبیات و اندیشه دینی به رسمیت شناخته شده است؟! انتخابات هم یک امریست که مرا از سرنوشت هم کیش خویش، امت خویش جدا می سازد.
انتخابات پدیده ای گشته که ما را صرفا متوجه سرنوشت ملت خویش می کند و بیگانه نسبت به سرنوشت امت خویش.
انتخابات پدیده ای گشته که منافع ملی بر سر زبانها بچرخد تا منافع امی از یادها برود.
انتخابات پدیده ای گشته که کاندیداها خود را مدافع ملت معرفی کنند تا آنکه بخواهند قهرمان امت در برابر دیو نظام سلطه باشند.
انتخابات مولود حکمرانی ای ست که برآمد از مرزهای جغرافیایی سیاسی می باشد مرزهایی که برساخته و تحمیل شده از جانب نظام سلطه است.
انتخابات شاید از جهتی امر میمون و مبارکی باشد اما شاید از جهات دیگر پدیده شوم و نامیمونی بتوان قلمداد گردد.
