به نظرم جلسه ۲۲۰ام از دقت‌های لطیف و جالبی در مورد فضای تفقه برخوردار بود.
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#امتداد_امروزین_توحید
#علی_اکبرنژاد
#جلسه_220
#یادداشت_39
?به نظرم جلسه ۲۲۰ام از دقت‌های لطیف و جالبی در مورد فضای تفقه برخوردار بود.
?توصیه‌ای خوب و ارزشمند است که خود مولا به عبدش خطاب کند، نه آنکه بنده بعد از کلی جهد و تلاش به برداشت و خوانشی کلی از خواست مولا برسد که البته احتمال صدها شک و شبهه در واقع‌نمایی آن گزاره‌ها نیز موجود است.
✅احکام دائر مدار مصالح و مفاسد واقعیه هستند. یعنی پیش از دستور، تصویری صحیح از حاق ذات هستی مطرح است، که به طور کلی اموری را نفی و اموری را اثبات می‌کند. پس برمدار آن هست‌ها، به طور طبیعی هنجارهایی منطبق بر تکوین هستی تولید می‌شود. خداوند متعال در شناخت این بایدها و نبایدها بخشی را به بشر یاری رسانده و در اختیارش قرار داده است. تا هم به واقعیت سعادت رهنمون شود و هم شاهراه‌هایی را به سوی ادراک روح شریعت برایش بگشاید؛ تا خود در نقاط عطف زندگی و دوراهی‌ها بتواند راه را از بی‌راهه تشخیص داده و به سمتش حرکت کند.
❌البته واقف هستیم که تشخیص راه حق، لزوما منجر به حرکت نخواهد شد، و شناخت چاه لزوما بازدارنده از سقوط نخواهد بود.
? ضامن اجرایی چنین بایدهایی اساسا به دایره شناخت برنمی‌گردد، بلکه به سلوک شخصیتی انسان مکلف و درجه تقوا و… مربوط است که در سپهر اخلاقی و بصیرت سلوکی اسلام جای دارد که خود بحث دیگری است.
?به نظر می‌رسد نهایت پشتیبانی‌ای که “کلام موجود” از “فقه موجود” می‌کند در حد تایید بیان شارع و معتبِر احکام است. به تعبیری کلام تا پشت در قیام و جامعه‌سازی می‌آید، اما وارد نشده و کار را بعد از آن به تفقه جزئی‌نگر واگذار کرده و خود به تماشا می‌ایستد؛ نه رد می‌کند و نه تایید!
?اگر ما نگاهی فعالانه به کلام داریم باید سریعا صورت‌بندی قابل فهمی از منطق فقاهت و روش‌شناسی استنباط مبتنی اصالت‌های اندیشه توحیدی ارائه داده و نمونه‌هایی را نیز احصاء یا تولید کرده، فراروی نسل آینده حوزه قرار دهیم؛ وگرنه اکتفاء به سرایش جامعیت منطق دین، به تنهایی کاری از پیش نمی‌برد.
