جاودانگی یا حیات برزخی از نگاه شهید مطهری
#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_229
#جلسه_313
? نقطه تأکید شهید مطهری در گزاره 13 مشخصات اسلام از منظر جهان بینی چیست؟ (جاودانگی یا حیات برزخی)
متن شهید به این شکل است:
«روح انسان حقيقتی جاودانه است انسان نه تنها در قيامت به صورت زندهای محشور میشود، در فاصله دنيا و قيامت از نوعی حيات كه #حيات_برزخی ناميده میشود و از حيات دنيوی قوی‌تر و كامل‌تر است بهره‌مند است در حدود بيست آيه از قرآن به حيات انسان در حال پوسيدگی بدن در فاصله مرگ و قيامت دلالت دارد.»
آیا شهید مطهری در این گزاره می خواهد بحث جاودانگی انسان یا همان ابدی بودن انسان بحث کند یا این بحث را قبلاً گفته و در این گزاره می خواهد چیز دیگری را بگوید؟
با توجه به اینکه ایشان در گزاره 12 گفته بود:
«بعد از اين جهان، جهانی ديگر است آن جهان، جهان ابديت و جهان پاداش و كيفر اعمال است.»
به نظر می رسد که #جهان_ابدیت را ایشان در گزاره 12 گفته است، اینکه آخرتی هست و در آن آخرت هم پاداش و کیفر اعمال این دنیا داده می شود و هم آن آخرت جهان ابدیت است و انسانی که آخرت دارد ابدی است؛
لذا در گزاره 13 محور بحث ایشان روی جاودانگی و ابدیت انسان نیست، بلکه ایشان در این گزاره می خواهند فاصله بین مرگ تا قیامت را پر کنند، و بگویند که انسانی که ابد در پیش دارد، در فاصله مرگ تا قیامت در عالمی به نام #عالم_برزخ دارای #حیات_برزخی است.
به بیان دیگر در این گزاره نقطه تأکید ایشان بر روی #عالم_مثال است نه روی ابدی و جاودانه بودن انسان؛
اگر هم با جاودانگی شروع می کند، نمی خواهد جاودانگی را به معنای #حیات_ابدی بگیرد، بلکه می خواهد بگوید هیچ فتوری در حیات انسان از رحلت از این دنیا تا برانگیخته شدن در قیامت وجود ندارد.
.
