قاعده ی فریب شیطان

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_61
#جلسه_347
#مشخصات_اسلام
قاعده ی فریب شیطان
شخصی توی جهنم گرفتاره شیطان بهش یک کیسه رو پیشنهاد میده که توش دوتا کلید هست یکی از این دو کلید کلید رهایی از جهنم و دربهشت هست و هر روز شیطان میاد و یک کلید بهشت دیگه توی اون کیسه میندازه و اینکه شخص میتونه یکبار برای همیشه این انتخاب رو بکنه یعنی فقط یک فرصت داره
اگر همون روز برداره احتمال رهایی 50% هست و اگر یک روز دیگه تحمل کنه احتمال دو سوم یعنی 66/66% و اگر دو روز جهنم رو تحمل کنه احتمال به 75% می رسه و همینطور این قضیه ادامه داره و هر روز که بیشتر جهنم را تحمل کند احتمال رهایی ابدیش بیشتر است مولف این مثال یادآور می‌شود که شخص اگر بنای تصمیم گیری بر مبنای تءودیسه پاسکال را داشته باشد(قانون الهیاتی پاسکال:احتمال ضعیف وجود آخرتxنفع بینهایت و خوشی ابدی در صورت وجود=لزوم خداباوری) باید تا ابد در جهنم بماند و هر روز منتظر کلید بعدی شیطان باشد
این برهان که برای رد تءو دیسه پاسکال طراحی شده در بحث ما نیز جای دارد آنجا که شخص برای نفع احتمالی از سوی جامعه نفع فعلی خود را فدا می کند.
به نظر بنده وقتی از زاویه حق به مسئله رابطه ی حق و اجتماع ورود کنیم نه از دیدگاه تکلیف قطعا به این نتیجه که شخص موظف است از نفع شخصی خود بگذرد نمی رسیم مثلا به مثال استاد توجه کنید چند نفر در مسیر احداث یک اتوبان خانه دارند اگر قوه ی قهریه حکومت را در نظر نگیریم و ملاک رضایت اشخاص باشد چرا باید شخص خانه ی خود را بفروشد و از حق خود بگذرد با وجود اینکه احتمال می‌دهد مثلا نفر بعدی اینکار را نکند چه لزومی دارد که شخص از منفعت فعلی خودش صرف نظر کند با وجود احتمالی که هست مبنی بر اینکه ممکن است شخص دیگر نفروشد و آن اتوبان ایده آل احتمالی که آن شخص هم از آن نافع می شد ساخته شود
به نظر من مسئله ایثار جز از دریچه تکلیف قابل درک نیست.