مأموریت گرایی و وقف راه بودن

#مشخصات_اسلام
#زنده یاد سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_155
#جلسه_384
#ماموریت_گرایی
#وقف_راه
#سایمون_سینک
?مأموریت گرایی و وقف راه بودن

مأموریت گرایی به چه معنا هست و به چه معنا نیست؟!

مأموریت گرایی یعنی
نه در دام محدودیت منابع افتادن
و نه پشت سد موانع گیر کردن
بلکه خود را به هدف و به مسیر پیوند دادن

انسان مأموریت گرا پابند و گرفتار اصر و اغلال نمی ماند. تعلق به منابع و ظرفیتها ندارد.
انسان مأموریت گرا وقف مسیر و راه و هدف است. وقف مسئله ایست که اتخاذ نموده تا آن را حل بکند.
انسان مأموریت گرا #وقف_راه است. #وقف_هدف است. #وقف_مسئله است.
انسان مأموریت گرا چون این چنین است امیر حوادث است و نه ذلیل و اسیر حوادث!
اندیشه مأموریت گرایی پشت چشم انسان مأموریت گرا حاضر می شود و مدام راه را به او می نمایاند چرا که رؤیت هم اندیشه میخواهد.

اما انسانی که دربند و گرفتار موانع است فقط و فقط موانع را می بیند.

انسانی که ذهن و دلش با ظرفیتها و منابع خوش است فقط و فقط در محدوده ظرفیتها و منابع می اندیشد.

و اینها هیچ کدام به مرحله اثرگذاری واقعی نمی رسند.
از همین روست که حضرت امیر علیه السلام در توصیف یاران خویش می فرماید:
«ْ أَيْنَ إِخْوَانِيَ الَّذِينَ رَكِبُوا الطَّرِيقَ وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ أَيْنَ عَمَّارٌ وَ أَيْنَ ابْنُ التَّيِّهَانِ وَ أَيْنَ ذُو الشَّهَادَتَيْن‏…»

کجا هستند آن یارانی که معطل توشه و مرکب و … نشدند. منتظر امکانات نماندند. کجا هستند آن کسانی پشت موانع گیر نکردند بلکه رکبوا الطریق… سوار راه شدند…

#وقف_راه_باشیم.