سفر فرانسیس پاپ

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محسن_همت
#یادداشت_41
#جلسه_231
#پاپ

سفر فرانسیس پاپ از میان ۲۰۰ کشور رسمی به کشور اسلامی عراق بعد از چندین دهه جنگ و کشتار در این منطقه، و هدف از این سفر صرفا تشکر و دیدار با مرجعیت شیعه در نوع خود بی نظیر و حامل پیام های مهمی است.
این سفر دارای فرصت ها و تهدید های فراوانی ست:
اولا: به نظر می رسد حرکت رهبر مسیحیت از غرب به شرق و پایگاه علوی(ع) می تواند کاشف از نگاه غرب به شرق برای کسب عدالت و اخلاق در دوران پست مدرن و آخرالزمان باشد.
ثانیا: این ملاقات می تواند تیر خلاص بر اسلام ستیزی و شیعه هراسی در غرب و اتفاقی تاریخی برای گشودن باب گفتگو بین ادیان آسمانی باشد.
ثالثا: این سفر مهم حاکی از آن است که آقای پاپ علیرغم همه تبلیغات مسموم بنگاه های تبلیغاتی غرب به این مهم واقف شده اند که مکتب تشیع، مکتب صلح و عدالت و مودت و محبت و عقلانیت است.
رابعا: دیدار با مرجعیت، حاکی از نقش بی بدیل مرجعیت شیعه و حوزه شیعی بر بسط عدالت و رحمت و عقلانیت در مقابل جمود و تحجر داعش و وهابیت است.
?جمهوری اسلامی ایران
جمهوری اسلامی ایران با رهبری امام خمینی ره یک مدل اداره حکومت نو و تازه ای ارائه داده است که فقیه جامع الشرایط را بعنوان #حاکم در رأس حکومت بکار می گیرد . این در طول تاریخ بی بدیل بوده است. این را هدیه ای از جانب خدای متعال و با تکیه بر تراث خود و کاملا منطبق بر قرآن و روایات میداند.
چند صباحی ست که با توجه به شرایط موجود در یکی از کشورهای شیعه و هم جوار ایران به نام عراق مدل جدیدی از مواجهه عالم شیعی با مسئله حکومت و نقش آفرینی متفاوت در حال شکل گرفتن است که البته در داخل ایران هم طرفدارانی در برخی از جریان ها پیدا کرده است.
این مدل از دخالت فقیه در اداره حکومت سابقه بیشتری دارد و ما در تاریخ نمونه هایی را در عصر محقق کرکی و یا در زمان شیخ عباس قمی و … تجربه کرده ایم. که قطعا بسیاری از دستاوردهای امروز شیعه را می توان مرهون زحمات علما تراز اول ما در آن کسوت دانست.
?پاپ بما هو پاپ
حال اگر پاپ را در پارادایم فکری خودش مورد مطالعه قرار دهیم و عمل کرد چهل سال اخیر آن را مورد ارزیابی قرار دهیم به نتایج بهتری خواهیم رسید.
اولا مسیحیت به خوبی یافته است که شیعه تنها گروه پیشتازی ست که در حال فتح یکایک سنگرهای فکری و فرهنگی خاور میانه است.
ثانیا پاپ با حق طلب جلوه دادن خود مبنی بر عدم ورود ائدئولوژیک با مسائل مدلی از حکومت را مورد «تایید» قرار میدهد که مصلحت سنجی بیشتری دارد و عالم شیعه گرفتار یک مشت سیاست مدار است.
ثالثا این تایید میتواند موجب فروپاشی درونی برخی از جریان های ناامید از سیستم اداره فعلی حکومت در ایران شود. و علت ناکارامدی نظام را مدیریت فقیه بجای مشاوره فقیه معرفی می کند.