دستگاه محاسباتی و تحلیل حوادث جاری1، شهادت حاج قاسم سلیمانی

بسم الله الرحمن الرحیم

در کشاکش حوادث پس از شهادت سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، آنگاه که عزاداری های بزرگ بین المللی اتفاق افتاد و تشییع چند میلیونی در چند شهر ایران برگزار شد و بعد از آن ایران به پایگاه عین الاسد حمله کرد و هواپیمای اکراینی هم به اشتباه ساقط شده بود، تظاهرات هایی داخل کشور شکل گرفت و در نقاط مختلفی شروع به اغتشاش های کوچک، پاره کردن عکس های سردار شهید و حضرت آقا کردند.

در این میان اگرچه فرصت زیادی وجود نداشت تا هم حوادث آن طور که لازم است پخته شوند و هم فرصت تحلیل های جامع فراهم آید، اما اهالی رسانه و برخی دیگر از دغدغه مندان انقلاب اسلامی بدون فوت وقت تحلیل های مختلفی را ابراز میداشتند.

به عنوان مثال یکی از علمای اخلاق تحلیل شان این بود که مردم ایران قدر نعمت اتحاد پدید آمده بر اثر خون سردار شهید را نداستند و آنچه امروز ما با آن مواجهیم عذابی است که خداوند بر اثر کفران نعمت اجتماعی بر سر ما آورده است.

اما پس از این حوادث هنوز چند روزی نگذشته بود که از سوی بیت حضرت آقا اعلام شد که جمعه ی پیش رو در تهران نماز جمعه به امامت ایشان اقامه خواهد شد؛ از اینکه حضرت آقا چه خواهند فرمود هم تحلیل های متعددی صورت میگرفت و نیز بصورت گسترده ای چشم های نظاره گران منتظر حضور ایشان و سخنرانی ایشان بودند؛ اما سخنان ایشان آن طوری که خیلی ها و بلکه همگان پیش بینی میکردند نبود، به طوریکه بسیاری از تحلیل گران چنین پنداشتند که ایشن حرف خاصی اصلا نزدند. یادم هست شخصی توییت کرده بود که آقای خامنه ای نشان که اولا چه قدر ظرفیت دارد که همگان را به خط کند تا سخنانش را گوش کنند و در عین حال چقدر ظرفیت دارد که چنین فرصت بزرگی را استفاده نکند!

اما آقا چه فرموده بودند؟

ایشان با اشاره به یک آیه ی شریفه فرمودند:  «یک آیه‌ی پُر مغز و پُر مضمونی -مثل بقیّه‌ی آیات قرآن- در سوره‌ی ابراهیم هست. امروز بحث من پیرامون این آیه و آیات بعد از این آیه است. میفرماید که وَلَقَداَرسَلنا موسیّْ بِئئایـّْتِن‌ـاِّ اَن اَخ‌رِج قَومَکَ مِنَـ الظُّلُمّْتِ اِلَی النّورِ وَذَکِّرهُم بِاَیّامِ ‌الله؛(۱) توصیه میکند، دستور میدهد حضرت موسیٰ را که «ذَکِّرهُم بِاَیّامِ ‌الله» …..   خب، ایّام الله مهم است؛ بنده میخواهم درباره‌‌ی ایام الله صحبت کنم؛ برای چه کسانی؟ برای مردمی که صبّارند و شکورند. صبّارند یعنی یکپارچه اهل استقامت و صبرند، به اندک چیزی از میدان خارج نمیشوند، ایستادگی میکنند. شکورند، یعنی اوّلاً نعمت را میشناسند، ابعاد پنهان و آشکار نعمت را میبینند؛ ثانیاً قدرشناس نعمتند، یعنی ارزش این نعمت را، وزن این نعمت را، قیمت این نعمت را میدانند؛ ثالثاً بر اساس آن احساس مسئولیّت میکنند، بر اساس این نعمتی که خدا داده، احساس مسئولیت میکنند؛ ملّتی، جمعیّتی، قومی که بی‌صبر نیستند، مسئولیّت‌ناشناس نیستند….. آن روزی که ده‌ها میلیون در ایران، و صدها هزار در عراق و بعضی کشورهای دیگر به پاس خونِ فرمانده سپاه قدس به خیابانها آمدند و بزرگ‌ترین بدرقه‌ی جهان را شکل دادند، این یکی از ایّام‌الله است. آنچه اتّفاق افتاد، کار هیچ عاملی جز دست قدرت خدا نمیتوانست باشد. آن روزی هم که موشکهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پایگاه آمریکایی را در هم کوبید، آن روز هم یکی از ایّام‌الله است.(۶) ما این دو روز را جزو ایّام‌الله در همین چند روز گذشته، در همین دو هفته‌ی گذشته، در مقابل چشم خودمان ما ملّت ایران مشاهده کردیم؛ اینها روزهای نقطه‌ی عطف تاریخند، روزهای تاریخ‌سازند، روزهای عادّی نیستند اینها.»

در واقع ایشان فرمودند که علت اصلی اینکه ایشان برای ایراد خطبه آمده اند این خطاب الهی است که در ایام الله مردم صبار شکور را تذکر بده!

اولین چیزی که در اینجا خودنمایی میکند این است که قضاوت حضرت آقا در مورد حوادث اخیر با تحلیل های عالمان اهل تحلیل و بسیاری از دلسوزان دیگر همخوانی ندارد؛ نگاهشان به ملت ایران، نگاهشان به زمانه و اتفاقات و .. همگی تقریبا صد و هشتاد درجه با برخی از تحلیل ها فاصله دارد.

این تفاوت ها ریشه در دستگاه محاسباتی حضرت آقا دارد.

بحث دستگاه محاسباتی را باید کمی بیش از این و در یادداشتی دیگر پرداخت…