بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#محسن_همت
#یادداشت_60
#جلسه_287

💠موضوع دین انسان یا زندگی
مقدمه۱:
دین اسلام دین خاتم است یعنی برای تمام نیازهای زمان پیامبر و تا قیامت اندیشه و راهبرد دارد.
مقدمه ۲:
مکتبی می تواند اینگونه ادعا کند که موضوعش بنا بر تغییر زمان و مکان تغییر نکند.
حال آنکه بسیاری از شئون زندگی انسان از زمان رسول اکرم ص تا کنون تغییر کرده است. نظام دغدغه های زندگی در جوامع متفاوت تغییر می کند. اگر اسلام می خواست موضوعش را زندگی انسان قرار دهد باید نو به نو عوض می شد و یا برای هر جامعه ای نسخه مخصوص به خودش را ارئه می داد.
نتیجه:
اما این انسان است که به لحاظ وجودی و ذاتیات انسانی تغییر نمی کند. نظام نیازهایش شاید کم و زیاد شود اما عوض نمی شود.
اگر دین به انسان با برش های متفاوت نگاه کرده باشد (که کرده است) مانند ارتباط با خود، خدا، سایرین در واقع توانسته نگاهی جامع هم فردی و هم اجتماعی، هم دنیایی و هم آخرتی به انسان داشته باشد. این نگاه می تواند ادعا کند که انسان در هر زمان و مکان و شرایطی مورد توجه قرار گرفته است.

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#سیدمرتضی_شرافت
#یادداشت_58
#جلسه_287

امروز استاد فرمودند: فقه اسلامی شناخت صحیحی از انسان و از زندگی انسان دارد. اما ما به زندگی توجه نداریم.
در یک نظر اولیه، فقه در سراسر زندگی انسان مسلمان، حضور دارد. نقشی واقعی و پیوسته. شریعت اسلامی کاملا با زندگی مسلمان پیوند خورده و عجین است. هیچ وصله ناجوری نیست.
فقه آمده است برای زندگی.
سوالی که مطرح است این است که آیا فقها توانسته اند نقشی در زندگی مردم داشته باشند؟یک جایگاه اجتماعی تعریف شده، که وصله ناجور نباشد. شانی که باری از اجتماع بردارد. صنف یا شغل یا هر فعالیت اجتماعی که کمکی به جامعه و مردم باشد.
ظاهر قضیه این است که از یک مقطعی به بعد در طول تاریخ، هر چه جلوتر می آییم، فقها بیشتر از متن جامعه بریده می شوند و از فعالیت های اجتماعی حذف می شوند.
شاید بتوان گفت تا پیش از دارالفنون، اکثر علوم منحصر در حوزه های علمیه و آموزه های اسلامی بود. دارالفنون، اغاز تاسیس نهادی جدای از دین بود. کم کم طب و نجوم و ریاضیات و… از متن حوزه خارج شد. علومی که در نقش آفرینی اجتماعی فقها تاثیر زیادی داشت. طب، نجوم، ریاضیات و علم اعداد و حروف و… از سبک زندگی ایرانیان حذف شد. فقها نیز دایره فعالیتشان محدود. اما همچنان نقش جدی ای در جامعه داشتند.
یک فقیه، علاوه بر امام جماعت، محل رجوع مردم بود. از اذان و اقامه نوزادان تا نماز میت اموات. از ریش سفیدی در منازعات، تا اجرای خطبه عقد و طلاق. فقیه محل رجوع مومنین برای قضاوت بود. و مهمتر از همه مامور ثبت تمام این موارد. هنوز برای کشف اسناد قدیمی باید به دفاتر همین علما مراجعه کرد.
عرضم این است که فقهای ما هم تا حدود خوبی زندگی و مناسباتش را فهم کرده بودند و در آن نقش آفرین بودند. حتی بعد از تحولاتی که در زمان رضاشاه در نظام دیوان سالاری و ثبت و قضاوت کشور صورت گرفت. چرا که مومنین، نظام طاغوتی را محل رجوع خود نمی دانستند.
اما آن چه بیش از همه به این نقش اجتماعی ضربه زد، قانون اساسی جمهوری اسلامی بود. با تثبیت قوه قضائیه و مرکز ثبت اسناد و املاک و… . با رویکردی تمرکزگرا و انحصار طلب، که بیش از این که به نقش اجتماعی فقه توجه کند، فقه را حکومتی دید. شاید این ناشی از نظریه ولایت فقیه امام بود که همه شئون ولی را منحصر در یک فقیه می کرد. به خلاف نظر مشهوری که فقها را به صورت عام، ولی می داند.
بعد از انقلاب، نقش اجتماعی و نه حکومتی فقها چیست؟ در مناسبات اجتماعی و روی زمین، چه گره ای از مردم باز می کنند؟ به عبارتی شغل اجتماعی فقها بعد از تشکیل جمهوری اسلامی چیست؟

#یادداشت
#مشخصات_اسلام

#حامد_خواجه
#یادداشت_85
#جلسه_287

انسان آخر الزمان چه انسانی است که مفتخر به دریافت دین کامل یا بهتر بگویم، دین خاتم شده است؟ این انسان چه رشدی کرده است و چه ظرفیتی پیدا کرده است که شایسته دین خاتم شده است و دیگر نیازی به نبی و پیامبر ندارد؟
در مقام بررسی مشخصه‌های اسلام بودیم که به خاتمیت به عنوان یک مشخصه رسیدیم و در خصوص آن به گفتگو پرداختیم؛ اما وقتی از خاتمیت دین سخن به میان می‌آید، برای درک بیشتر و بهتر خاتمیت، باید انسانی را هم که لایق دین خاتم و خاتمیت شده است بشناسیم.
باید بررسی شود که چه تغییر بنیادین در انسان رخ داده است و چه تکاملی در انسان به وجود آمده است که دیگر از پیامبری که شریعت بیاورد بی‌نیاز است و همین شریعت را تا آخر پاسخگوی او است؛ البته توجه داریم که خود این شریعت هم ویژگی‌های دارد که این امکان خاتمیت را داراست ولی به هر حال این انسان آخر الزمان است که برای دریافت این شریعت خاتم برگزیده شده است.
این انسان نه تنها به شریعت دیگر نیاز ندارد بلکه نیازی هم نیست که همین شریعت توسط پیامبر دیگر تبلیغ شود؛ بسیاری از شریعت‌هایی که توسط دیگر پیامبران آورده شده است، بعد از آن پیامبر توسط دیگر انبیاء تبلیغ شده است، مثلا شریعتی که حضرت ابراهیم علی نبینا و علیه السلام آورده‌اند را پیامبران زیاد بعد از ایشان تبلیغ کردند؛ اما شریعت خاتم برای تبلیغ نیازی به نبی ندارد. این انسان چه رشدی کرده است که دیگر برای اتمام حجت بر او هم نیازی به نبی نیست؟

#امید_فشندی
#یادداشت_168
#جلسه_287
#مشخصات_اسلام

💠 شاخصه‌یابی اسلام، از مبانی یا میدان؟ از تراث یا انسان؟

ظاهرا می‌خواهیم كه ویژگی‌های اسلام را فهرست كنیم.
اما از كجا؟

آیا با قناعت به داشته‌های حكمی و فلسفی و تاریخی می‌توان اسلام و مشخصات آن را فهمید و فهرست كرد؟

یا اینكه اسلام را باید در منابع دیگری هم – در كنار منقولات و معقولات – پی‌جویی كرد؟

خداوند خود با پیامبرش می‌فرماید: فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَٰلِكَ الدِّینُ الْقَیمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَایعْلَمُونَ (روم/30)

روُ به سوی دین ناب و راست و بی‌تحریف داشته باش!
همان فطرت‌اللهی كه خداوند انسان را بر آن سرشته است و این سرشت، همان دین سرپا و سربلند است.

بازگردیم به آن كلام امام موسی صدر در كلیسای كبوشیین:

#برای_انسان_گرد_آمده‌ایم، انسانی كه ادیان برای او آمده‌اند، ادیانی كه یكی بوده‌اند و هركدام ظهور دیگری را بشارت می‌داده است و یكدیگر را تصدیق می‌كرده‌اند. خداوند، به‌ واسطۀ این ادیان، مردم را از تاریكی‌ها به سوی نور بیرون كشید و آنان را از اختلافاتِ ویرانگر نجات داد و پیمودن راه صلح و مسالمت آموخت. ادیان یكی بودند، زیرا در خدمتِ هدفی واحد بودند: دعوت به سوی خدا و خدمتِ انسان. و این دو نمودهای حقیقتی یگانه‌اند. و آن گاه كه ادیان در پی خدمت به خویشتن برآمدند، میانشان اختلاف بروز كرد. توجه هر دینی به خود آن‌قدر شد كه تقریباً به فراموشی هدفِ اصلی انجامید. اختلافات شدت گرفت و رنج‌های انسان فزونی یافت. https://b2n.ir/y71535 (#یادداشت_139)

#يادداشت
#گفتمان_انتخابات_1400
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_190
#جلسه_286

💠 #رئیسی_جلیلی

من برای الان انقلاب رئیسی را بهترین گزینه می دانم و به ایشان هم رأی خواهم داد.

اما …
جریان جلیلی جریان ناب اسلامی و انقلابی است و کسانی که تمام این سال ها اطراف ایشان جمع شده اند، بچه های خالص انقلابی هستند که دغدغه محوری شان پیشرفت است، تیمی جوان که متخصص است و عرصه های مختلف حیات اجتماعی و اقتصادی را شناسایی می کند، روی آن تمرکز می کند، معضلات و مشکلاتی که آنجا وجود دارد را عمیق می شناسد، اینقدر رفت و برگشت و مباحثه و تعامل و کار می کند تا به ایده هایی برای خروج آن بخش از کشور از بن بست می رسد؛ این ایده ها را بی هیچ بخلی در اختیار همه دست اندر کاران قرار می دهد، خود او هم می افتد کف صحنه که حداقل بخش شدنی ای از این ایده ها به پیش برود و انجام شود؛ این تازه صحنه بدون هیچ قدرت حاکمیتی است.

حقیقت این است که با میدان دادن به علوم انسانی و لایه کارشناسی تربیت شده آن در کشور، تقریباً همه کارها قفل شده است و تنها ایده هایی که از انقلاب جوشیده باشد و کمترین تأثیر را از علوم انسانی ذاتاً مسموم غربی گرفته باشد؛ می تواند انقلاب اسلامی را در مسیر خود به سمت تمدن سازی اسلامی به پیش ببرد.

جریان جوانان انقلابی که آقا بعد از رهبری با دست خالی پای ساختن این جریان اصیل ایستاد و الان با تکیه به همان ها می خواهد گام دوم انقلاب را بردارد، بخشی از مهم ترین ها و با جربزه ترین هایش دور آقای جلیلی جمع شده اند، از اندیشه اندیشمندان اسلامی تغذیه های خوبی کرده اند و صحنه های اجتماعی و اقتصادی را هم خوب می شناسند و ایده های خوبی هم دارند، و در آینده انقلاب اسلامی این جریان یک جایگاه ویژه خواهد داشت، و ان شاء الله یک جریان حوزوی اصیل هم بتواند خود را به افق پیشرفت برساند و با امثال این افراد بده بستان علمی کند و هم از تبدیل شدن آنها به نسل تکنوکرات بعدی جلوگیری کند و هم بتواند حوزه را از این حالت رکود و بی ایده بودن نسبت به آینده انقلاب در بیاورد.

دفاع از جلیلی و تبلیغ جلیلی توسط طیفی از نیروهای انقلابی کار بسیار درست و به جایی بود، و نباید نیروهای انقلابی سر این قضیه دچار درگیری و نزاع شوند.
در بحث وحدت هم بهترین حرفی که تا الان شنیدم این است که وقتی مردم احساس مهندسی شدن انتخابات را دارند و آقای رئیسی را انتخاب نظام می دانند، و از طرفی هم جلیلی ظاهراً آنقدری رأی ندارد که کنار نرفتن ایشان خطر به دور دوم رفتن رئیسی با مثلا همتی را ایجاد کند؛ پس بهتر است ایشان تا آخر بماند.
ضمن اینکه این ترس به حقی هم نیست که حتی اگر رئیسی با همتی به دور دوم بروند، بترسیم که همتی از رئیسی ببرد!

#اميد_فشندي
#يادداشت_162
#جلسه_285
#مشخصات_اسلام

#درد_دل

اين روزها بارها نوشتم و پاك كردم.
به ذهن و موقف مردم مي‌نگرم، يك‌جور مي‌فهمم… تصميم نظام را مي‌بينم، جور ديگر مي‌فهمم

نمي‌خواهم در برهه‌ي حساسي كه اولويت اعلامي از سوي رهبر عزيز و دلسوز و فرهيخته‌ي نظام #مشاركت_حداكثري است، مطلب و تحليلي بنويسم كه موجب ترديد شود.

اي كاش مي‌دانستيم كه در اين كشور، بالأخره #كي فرصت آسيب‌شناسي و ويرايش مي‎رسد؟

در كشور و فرهنگي سياسي‌اي كه چرخه‌ي فكري و نخبگاني و كارشناسي و تصميم‌گيري روان و شفافي وجود ندارد، از يك #انتخابات چه انتظاري مي‌توان داشت؟

مناظرات را ببينيد!
صفر تا 99 مناظرات و بررسي و انتخاب سؤالات و طراحي آن پشت درهاي بسته است… فقط آخر كار با يك #حركت_نمايشي و با شعار وقيحانه‌ي شفافيت و رعايت عدالت، اراده‌ي ملّت را چون گوي براي شارژ زمين بازي خود مي‌خواهند!

بياييد زير اين بازي بزنيم.
از فرداي انتخابات.

بیایید این سقف کوتاه و تنگ و بسته را بشکنیم و طرحی نو برای حیات ایران اسلامی بیاندازیم.

قطعا ما می‌توانیم.

چهارشنبه 19 خرداد 1400

#یادداشت
#پنج_رویکرد_مادر
#مهدی_اعلایی
#یادداشت_33
#جلسه_285

چند جمله ای در رابطه با تیپ تخصصی رهبری فرهنگی :

– طلبه عصر انقلاب، وظایف و مسئولیت های جدید و متفاوتی بر عهده دارد و در نتیجه هویت جدیدی باید برای خود رقم بزند، که استاد فلاح، از آن به هویت تخصصی نوین تعبیر می کنند.

– برای حفظ انقلاب، کسب این هویت تخصصی برای حوزه بدیهی است، که باید آهسته آهسته به این ضرورت برسیم.

– نیاز امروز صحنه به رهبران فرهنگی بسیار زیاد است؛ اما رهبر فرهنگی کیست؟
در دو جمله اگر بخواهیم رهبران فرهنگی را توصیف کنیم، باید بگوییم:

– رهبران فرهنگی، پژوهشگرانِ مربیِ مبلغند.
از طرفی دیگر
رهبران فرهنگی، حکیمانِ فقیهِ جامعه ساز هستند.

– اما نکته ای که در شناخت تیپ تخصصی رهبری فرهنگی باید مد نظر داشته باشند باشیم، اینست که منظور ما از پژوهشگر، مربی، جامعه ساز بودن و ‌‌… با تعاریف و اصطلاحات مرسوم، تفاوت دارد.

– کسانی که قصد این تیپ تخصصی را کرده اند، باید بدانند که زندگی یک رهبر فرهنگی، در شاکله های موجود تعریف و خلاصه نمی شود. گرچه ممکن است در برخی از آنها نیز، حاضر باشد. رهبر فرهنگی، صرفا یک مدرس حوزه و دانشگاه، یا عضو هیئت علمی، یا کارمند استخدامی فلان اداره نیست.

– رهبر فرهنگی حضور گفتمانی در صحنه دارد، که این خصوص گفتمانی شامل گفتمان جامع و گفتمان پیشرفت است.

– آنچه موسسه فتوت به دنبال آن است، تربیت طلابی با اقتضائات مورد نیاز برای ورود گفتمانی در صحنه استو در یک کلام، فتوت به دنبال جمع میان علم و عمل است.

– اما، از آنجایی که به تجربه برای ما بسیار ثابت شده که نیاز و جذابیت صحنه، طلبه را بیشتر به سمت عمل می کشد، باید بیشتر مراقب بعد علمی خود باشیم و پس از آن، دغدغه وصل شدن به صحنه …

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#جلسه_285
#یادداشت_70
#طرح_ابهام

یادداشت اخیر فصل فرهنگ برای حقیر ابهاماتی در پی داشت که بهترین و امن ترین فرصت را اندیشه کلامی یافتم در آنجا در میان گذارم و با اندیشه استقرار یافته در انجا به حل و فصلش پرداخت شود.

آنچه که تا امروز با گزارش هایی که از ستادهای شهرستانی و هم چنین دوستان و آشنایان دریافت کردم یک خط روایت هست که قشری که هنوز تصمیم به رای دادن نگرفتند بر این خط روایت استوار اند و دنبال میکنند:
«رئیس جمهور را که در این دوره خودشان مشخص کردند که چه کسی باشد ولی این بار اگر بتوانیم باهم یکی شویم و رای ندهیم نظام یکبار ادب خواهد شد و اتفاقا رئیس جمهور اینده هم از اینکه برای مردم بخواهد کار نکند دست خواهد کشید.»

این خط روایت آنقدر جدی است که مصادیق بسیار متعددی دارم که فرد در سال ۹۶ به اقای رئیسی رای داده اما اکنون بنای به رای دادن ندارد یا اینکه شخص فرد متدینی است و اقای رئیسی را انسان صالح و کارامدی میداند و اتفاقا چون مطمئن است رای می اورد بنای به رای ندادن گذاشته تا مشارکت را هم پایین بیاورد.

بخواهیم یا نخواهیم این دوره انتخابات از این حیث که عده ای با دیدن یک دوره چهره انقلابیون در قدرت(احمدی نژاد) و سپس یک چهره لیبرالی در راس قدرت(روحانی)، پدیده نوظهوری است. ضمن اینکه این مردم متوجه اند که چهل سال گذشته و ناکارآمدی در گام دوم، متوجه نظام شده است.(توجه کنیم که مردم معمولی به دنبال تحلیل و تفکیک نیست و چاره ای از اینگونه تفکر ندارند).

حال اینکه در این دوره فرصتی محیا شده که انقلابیون و اتفاقا نوظهورهای گام دوم انقلاب بتوانند با ادبیات های مختلف حرفشان را به مردم برسانند، بستر کم قیمتی است؟!

آیا واقعا این تضمین وجود دارد که در ۸ سال گذشته تیمی معتقد و دارای ادبیات گفتمانی انقلاب و متخصص تربیت شده باشد تا در صورتی که جناب رئیسی به ریاست جمهوری برسد، فرهیختگان انقلابی به راحتی میدان داری میکنند؟!

خبر داریم که هنوز در بسیاری از شهرستان‌ها اگر در مکانی حتی به اسم قاضی زاده هاشمی هم بخواهند ستاد بزنند و حرف او را هم به میدان بکشانند و کارآمدی «حرف» و نه «شخص» را نشان دهند به چشم خائن به انقلاب به او می نگرند؟! جلیلی که جای خود دارد.

به نظر نمی اید اصل دامن زدن به دو قطبی و اختلاف رئیسی‌ها و جلیلی‌ها یک اختلاف از پیش طراحی شده برای مطرح نشدن گفتمان انقلاب است؟!

چرا یک عمر که در مباحثمان داد و فریاد از دوری از یک انتخابات گفتمانی بلند میکردیم حال که میتوان از ۵ چهره مختلف، ادبیات و گفتمانمان را با چندین قالب بالا بیاوریم باید دوباره تن به بازی دو قطبی شخص ها دهیم تا رویکردها؟!

بنده معتقدم ماندن جلیلی و رئیسی و حتی قاضی زاده هاشمی تا انتها با بستر خوبی که شورای نگهبان برای ورود انقلابیون اماده کرده است هیچ آسیبی به پیکره انقلاب و جبهه ان نخواهد زد تا زمانی که اساتید گفتمان انقلاب نیز این خطر را جدی نگیرند(این که عده ای محدود از طرف خودشان چهارگزاره اختلافی و مقابل گفتمان انقلاب مطرح میکنند دلیل بر رد و کنار گذاشتن روش درست نیست، بسیار راهکار وجود دارد که بتوان ان عده قلیل را منکوب کرد)

برای بنده این سوالات و ابهامات آنقدر جدی است که خاضعانه توقع دارم حضرت استاد منت گذاشته و این بحث را مطرح بفرمایند.

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#جلسه_285
#یادداشت_71
صحبت های رهبر انقلاب اسلامی ایران در سی و دومین سالگرد رحلت امام خمینی، با تمامی حاشیه هایش(جبران مسئولین در حق کسانی که درموضوع تایید صلاحیت ها جفا شده) که قلم را تحریک می کرد تا آنجا که در توانش است به پیش‌باز او رود، اما سالروز رحلت خمینی کبیر، «آن شخصیت عظیم، آن رهبر بی‌جایگزین و آن خردمند حکیم و برخوردار از اراده پولادین، دل عطوف و ایمان عمیق»، مانع این شوق میشد و چه بسا شاید ظلم باشد که این گلوگاه تاریخی را در گوشه ای قرار داد و هویت تاریخی را روایت نکرد.

رهبر انقلاب در سالروز رحلت امام بزرگ فرمودند: «امام بزرگوار نظریه[جمهوری اسلامی] را در عرصه نظریات سیاسی بین‌المللی وارد کرد و با قدرت مردم و معرفت بسیار عمیق خود آن را عینیت بخشید و محقق کرد.»

به نظر می آید شاه بیت این صحبت همین یک جمله باشد که راهبرد تحقق نظریه ها و پروژه های جمهوری اسلامی بیان شده است.

قبل از ورود به شرح و بسط این نظریه ابتدائا لازم است چند جمله مقدمتا بیان گردد:
– اگر رهبر انقلاب از تحقق و عینیت بحث می کنند، یعنی قائل اند که نظریه ی جمهوری اسلامی که حضرت امام بنیان نهادند با اینکه با معارف عمیق عجین شده است، اما نگاه راهبردی، در دل این نظریه موج میزند و دائما نگاه حضرت امام از نظریه پردازی ها، به عینیت بخشی بوده است.
– همان طور که رهبر انقلاب فرمودند دو متغیر اصلی معادله نظریه جمهوری اسلامی «قدرت مردم» و «معرفت بسیار عمیق رهبر» است، می بایست توجه داشت که در هر طرحی که این دو متغیر مورد غفلت قرار گیرد عملا ماهیت معادله تغییر کرده است و عملا راه حل، در پارادایم جمهوری اسلامی نیست.
– اینکه امام توانستند در حیطه دانش های سیاسی و بین الملل نظریه جدیدی پیش روی بشریت باز کنند یعنی توانسته اند با رقم خوردن انقلاب و ظهور و تحقق این نظریه، عرصه دانش را به سمت خود متوجه کنند اما قطعا این ظهور به معنای پشتیبانی تام و استقرار لایه دانشی از این نظریه نیست و نیازمند است که حیطه ثبات این نظریه را به صورت تام دانشی و استقرار یافته از اثاره عقول دریافت کند و به جامعه نخبگانی عرضه کند.
با توجه به مقدمات فوق می توان نتیجه گرفت که جبهه انقلاب درگام دوم میبایست تمامی طرح های برخاسته از دل نظریه جمهوری اسلامی را قدری با تعجیل به پشتیبانی های دانشی متصل کرد. قطعا تمامی پروژه های مطرح شده از دل این نظریه تکمیل کننده فلسفه سیاسی نوظهور در عالم دانش های بشری است که اتفاق بزرگی در تاریخ بشری رقم خواهد زد.