#یادداشت
#مشخصات_اسلام

#حامد_خواجه
#یادداشت_93
#جلسه_300

⭕️لزوم جریان حکمت در زندگی برای اتصال به عالم غیب

در جلسه امروز که به مشخصه سوم پرداخته شد سخن از غیب و عالم غیب به میان آمد. عالمی که اصل است و اگر تصویر درستی از آن داشته باشیم زندگی‌های‌مان معنا‌دار می‌شود و احساس اصل داشتن می‌کنیم و به آسودگی خاطر می‌رسیم. اگر عالم غیب و رابطه آن با دنیا فهم شود دیگر انسان احساس پوچی نخواهد داشت؛ اصلا پوچی معنا نمی‌دهد وقتی اصلی به این عظمت و بزرگ داشته باشد.
در قسمتی از جلسه به این پرداخته شد که چرا این عالم غیبی که از آن صحبت می‌شود در جان ما حاضر نیست و تصویر درستی از آن نداریم. پاسخی که در جلسه به آن پرداخته شد، این بود که چون حکمتی که می‌آموزیم را از آن خود نمی‌کنیم. حکمت را برای خود ترجمه نمی‌کنیم. به عبارت دیگر به زبان عمومی گفتن همین فلسفه و حکمت نیاز است تا این اینگونه مفاهیم به خوبی برای‌مان تصویر شود. وقتی این قبیل مفاهیم، خوب تصور شود، تجربیات زیستی ما را دگرگون خواهد کرد حتی آن تجربیاتی که پایه علوم شده‌اند.

ظاهرا تفسیری که حضرت امام شروع کردند، از این جنس کارها بود. یعنی حکمت را برای مردم می‌گفتند چرا که مخاطب آن برنامه، مردم بودند. آن تفسیر اگر ادامه پیدا می‌کرد، حکمت و عرفان به کف جامعه می‌رسید و جامعه‌ای آشنا با حکمت داشتیم. وقتی حکمت در زندگی مردم جریان پیدا کند، تصورات دگرگون می‌شود و زندگی دیگری رقم خواهد خورد.

#محمد_صحرایی
#مشخصات_اسلام
#زکات_اندیشه
#یادداشت_62
#جلسه_300

گفته شد که در واژه زکات هر دو معنای تزکیه و رشد و نموّ اشباع شده است و می تواند خیلی بیش از معنای خاصش در ابواب معاملات امتداد پیدا کند.
مثلا میتوان امتداد و بسط تمدنی دادن و به ساحت زندگی کشاندن یک اندیشه را زکات آن اندیشه نامید.
حضرت استاد اصطلاحات دینی را دارای عمق مفهومی زیادی دانستند که قابلیتهای فراوانی در آنها نهادینه شده ، مثل اصطلاح قبله.
یک سوال:
آنگاه که نیاز به وضع یک اصطلاح برای یک مفهوم می یابیم آیا نمی توان قرآن را حاوی و غنی و مشیر به آن مفهوم دانست تا ردّ پای آن مفهوم را در قرآن دنبال کرد و از ظرفیت الفاظ قرآنی، برای فهم و تبیین عمیق تر از آن مفهوم بهره جست و حتی در وضع اصطلاح مناسب برای آن مفهوم از اصطلاحات قرآنی کمک گرفت؟
بعنوان مثال در ادبیات دینی برای افرادی از جامعه که اندیشه خود را به عرصه زندگی میکشانند چه عنوانی بکار برده شده؟
به عبارت دیگر امتداد دادن اندیشه به عرصه زندگی در اندیشه دینی با چه عنوانی مطرح شده است؟
فارق از اینکه چنین رویکردی نسبت به مفاهیم دینی کار درستی هست یا خیر در فحصی که در این باره داشتم بنظرم رسید واژه ولایت، واژه نزدیکی به این مفهوم باشد.
مرحوم علامه طباطبائی در تبیین ولایت، حاکمیت انسان بر بدن خود{اینکه اراده های خود را در ساحت بدن امتداد میدهد} را یک نحوه از ولایت میداند.

در آیات 120 تا 122 از سوره مبارکه ی نساء نیز بعد از اشاره به وعده دادن و آرزو ایجاد کردن باطل توسط شیطان در برخی افراد، اتخاذ شیطان بعنوان ولی را خسران مبین دانسته که از آن فهمیده میشود که ولی گرفتن شیطان همان به عرصه عمل کشاندن اندیشه ها و القائات شیطانی است که همان خسران مبین دانسته شده است.

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#محمد_حسین_خانی
#یادداشت_89
#جلسه_300
#تنزیل_چیست

تنزیل در ادبیات شیعی یک مفوم کاملا توحیدی است
تنزیل یعنی:
و ان من شی‏ء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم
تنزیل یعنی اینجا همه خوبی ها فیک است اصلش عند ربنا است
اینجا نعمت ها نسخه ضعیف شده خود نعمت است
نگاه دیگر به تنزیل یک نگاه توحیدی است نگاه طولی که اگر بخواهی به منشاء این برسی به خدا می رسیم

تنزیل یک جنبه رمزآلودگی دارد ؟
که این مطلب اصلش چیست؟

اصلا تنزیل من رب العالمین که می خوانیم وقتی کمی تامل کنیم متوجه می شویم همه چیز از اوست
و وقتی میخوانیم انا لله وانا الیه راجعون
دوباره تکرار می شود که از او هستیم و قرار است به سوی او برگردیم
فقط تفاوت برگشت ها در نحوه برگشت و حضور در محضر الهی است.

🔸اما چون عظمت الهی در این دار فنا و محدود گسترده و وسیع است وقتی میخواهی به این فکر کنی که جهان غیبی است که بی نهایت است دربرابر این دنیا و عالم اینجا با همه بزرگی اش چیزی نیست
قبولش برای ذهن های آلوده به دنیا سخت است
سخت قبول می کنیم که غیبی هست
چرا چون این عالم درچشممان خیلی بزرگ است و دوم اینکه چشم ها آلوده به دنیا شده خیلی علاقه ای به دنیای دیگر ندارد