#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_68
#جلسه_280
#تکمله_یادداشت_برادرحسن‌زاده

بسیار موافقم که هنوز بحث نظریه حاکمیت نوین حضرت امام در ذهن هم‌چون منی، خیس نخورده و نتوانسته اکمال خودش را به حدی برساند که باعث جوشش و اثاره عقول شود.

لذا از این روست که سوالاتی از جنس 4 سوال بردار حسن زاده در یادداشت مبارکشان پیش می آید.

بنده می خواهم تکمله ای به این یادداشت داشته باشم به این صورت که در بحث شکل گیری هویت تمدنی، می بایست جبهه انقلاب وجه تمایز هویت خودش را با دیگر نظریه‌ها به صورت ملموس و شفاف درک کند، و تا این تفاوت به هویت تبدیل نشود ما در یک افق تمدنی، اندیشه نخواهیم کرد و مرتبا گزاره های تمدنی را در لایه هایی ضعیف و بی افق تفسیر خواهیم کرد.

این آسیب، اولین ضربه مهلکش را به جبهه خودی می زند و جبهه خودی را بی آرمان، بی هویت و منفعل رشد خواهد داد و نتیجه این می شود که دائما در تئوری های منسوخ موجود که البته نتایجی شفاف دارند خودش را بالنده و بزرگ(!) کرده و عملا یک شخصیت اجتماعی التقاطی به صورت هزینه ساز برای جامعه اسلامی زاییده خواهد شد.

تعمق و هویت سازی در مکتب امام، با تامل و درس‌آموزی بسیار متفاوت است؛ قطعا نمی توان توقع داشت که کسی که روزانه تمام کتب و بیانات امامین را مورد مطالعه قرار می دهد او یک زایش از مکتب امام است.

اندیشه کلامی باید راه برون رفت از پژوهش محوری برای هویت سازی را پیش گیرد، وظیفه داریم الگویی تولید کنیم که تسری این الگو در بستر اجتماعی زایش افق های تمدنی کند.

در خاطرم است که حضرت استاد بیان می داشتند که باید روح توحید یک موقف اولی ذهنی برای جامعه ایران باشد و ما از اینکه مردم در چه پلتفرمی(به فارسی می شود سکو) اندیشه می کنند، خیالی آسوده داشته باشیم؛ به عبارتی دیگر تولید سکوهای ذهنی اجتماعی یکی از راه های برون رفت است اما این چرخه قطعا کامل نیست وباید برای آن اندیشه و الگو داشته باشیم.

#امید_فشندی
#یادداشت_156
#جلسه_280
#مشخصات_اسلام

ما و رویکرد و رویه‌ی امام

مكتب امام را چشمه‌ای به‌شمار بیاوریم كه درباره‌ی جهان و حركت فردی و اجتماعی و سیاسی انسان سخن دارد.

اما كجا بایستیم و به اسلام بنگریم؟
چه سؤالی به پیشگاه دین ببریم و استنطاقش كنیم؟
با كدام عطش به چشمه‌ی حكمت اسلامی برسیم و سیراب شویم؟

ما، یعنی وضعیت و حال و هوا و شخصیت ما
و جایی كه می‌ایستیم، یعنی نظرگاه یا همان رویكرد

دو پیشاورد به محضر اسلام است كه متناسب با این دو، از آن سخن خواهیم شنفت.

چقدر با حضرت روح‌الله، هم‌منظر و هم‌شخصیت هستیم؟

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#گفتمان_1400
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_52
#جلسه_279
#تشکیل_تمدن_اسلامی_پیش_از_ظهور
#احیای_حکومت_صفوی
#سوالی_که_پاسخی_مبهم_داشت
یکی از سوالاتی که دو روز هست ذهن من رو درگیر کرده بحث تشکیل تمدن اسلامی پیش از ظهور است و بحث تفاوت آن با سلطه جویی، کشور گشایی و یا به قول رسانه های صعودی #احیای_حکومت_صفوی است
امروز حضرت استاد جوابی با این مضمون که اولا نفوذ انقلاب نفوذ فکری از جنس آزاد اندیشی خواهد بود و دوم اینکه حضور نظامی نقش خاصی در این باره ندارد سعی بر پاسخ به این شبهه و شبهاتی از این دست داشتند ولی سوال بزرگ در نحوه ی چگونگی آن است؟
1. آیا توجیهی وجود دارد تا شیعیان و بلکه مسلمین را یکپارچه به صورت امت واحده کند؟
2.رهبری این امت قبل از ظهور با کیست؟ باتوجه به اینکه رهبری صاحب الامر پشتوانه هایی همچون عصمت، نسب و همینطور نشانه های منجی بودن در کتب مختلف آسمانی دارد که قبل از ظهور برای هیچکس دیگری محقق نیست
3. باتوجه به جایگاه متزلزل رهبر امت(صرف نظر از شخص خاص) آیا امکان اتحاد اقوام مختلف و ملیت های متفاوت ذیل پرچم واحد وجود دارد؟
نکته آخر اینکه ما در لبنان حضور نظامی نداریم و صرفا حضور ما فکری/فرهنگی است ولی هنوز نتوانستیم بین رسانه های عربی و شاید هم ملت های عربی این شبهه که حزب الله لبنان صرفا پادوی ایران یا بازوی منطقه ای آن هست را برطرف کنیم🤔

#یادداشت_58
#مشخصات_اسلام
#جلسه_279
#محمد_صحرایی
#اقتصاد_بریده_از_خدا=شجره_ممنوعه

طرح بحثی تفسیری در مورد یکی از شاخصه های اقتصاد مقاومتی بنام #بریافته_از_اقتصاد_اسلامی

مرحوم #علامه_طباطبایی در تفسیر شریف المیزان ذیل آیات مربوط به نزدیک شدن(قرب) حضرت آدم و حوا به #شجره_ممنوعه یا خوردن ایشان از آن شجره می فرمایند انسان قبل از قرب به شجره یا أکل از شجره در حالت توجه کامل به ذات حق تعالی و غرق در ذات باری تعالی بود.
ایشان مبتنی بر برخی روایات میفرمایند مراد از توجه و قرب به شجره ممنوعه توجه کردن به قوای حیوانی بود. توجه کردن به دنیا بود(البته یک توجه وجودی مثل متوجه شدن شخص گرسنه به حالت گرسنگی در وجودش)
حضرت آدم چون جزء اولوالعزم نبود یعنی جزء کسانی نبود که بتوانند در عین توجه به دنیا و قوای حیوانی، از توجه به ذات باری تعالی فارق و غافل نشوند به محض توجه به قوای حیوانی از توجه تام به ذات باری تعالی خارج شدند و این عینا همان خروج ایشان از بهشت بود(این عدم امکان مربوط به وجود ایشان و قبل از عالم تکلیف بود)
مرحوم علامه می فرمایند همه این آیات تا زمانی که هبوط به زمین اتفاق افتاد دارند سیر تکامل تکوینی انسان را بیان میکنند و اصلا در فضای تشریع و باید و نباید انشاءی نیستند.
ایشان برای متوجه شدن به یک قوه حیوانی پس از بی توجهی سابق، بالغ شدن یک نوجوان را مثال میزنند. طبیعتا قبل از بلوغ همه این قوا در شخص وجود دارند اما توجه وجودی به آن محقق نیست. با بلوغ که یک اتفاق تکوینی است توجه هم که یک اتفاق تکوینی است رقم میخورد و خروج از یک جنت که بی توجهی به یک قوه ی حیوانی است اتفاق می افتد(أکل حضرت آدم از شجره ممنوعه از سنخ چنین توجهی است).
خب وقتی حضرت آدم توبه کرد یعنی یک اتفاق وجودی افتاد و یک قابلیت پذیرش شریعت به او داده شد و به تعبیری او به زمین هبوط کرد تا با کمک شریعت و با أخذ احکام الهی بتواند خود را به مقام #اولوالعزم برساند یعنی مقام کسانی که میتوانند بین توجه به دنیا و خدا جمع کنند به این معنا که توجه آنها به مشتهیاتشان آنها از یاد الهی غافل نمیکند و بلکه این توجه و برآوردن نیازهایشان عینا توجه آنها به خدا و جلو بردن کار عبادتشان باشد.

خب در مساله اقتصاد مقاومتی که قرار است برگرفته از اقتصاد اسلامی باشد مساله، مساله ی توجه به ساخت دنیا و اصلاح امور دنیوی است. طبیعتا روحی که بخواهد در اقتصاد مقاومتی حاکم شود، چه در سطح افراد و چه در سطح کلان و اجتماع، نباید یک روح بی دینی و سکولار و بریده از آخرت و بازدارنده از توجه به ذات الهی باشد و الا نقش همان شجره ای را خواهد داشت که به ممنوعیت توصیف میشود.
این اقتصاد باید بدنبال برآورده کردن اهداف دین از حیات بشری باشد مثلا رشد انسان ها چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی در آن محور باشد و بالتبع در دوراهی انتخابِ راهی که سود حداکثری اقتصادی دارد اما رشد انسان ها در آن کمتر است با راهی که سود ظاهری آن کمتر است اما انسان ها را بیشتر و بهتر رشد میدهد راه دوم انتخاب شود.
با این تفسیرِ حضرت علامه، یکی از عناصر اصلی مردمی بودن اقتصاد مقاومتی را غایت رشد و کمال یافتن مردم تشکیل میدهد.
رشد و کمالی که اگر دنبال نشود یا محقق نشود در مقابلش حیوان شدن اجتماع و افراد را بدنبال خواهد داشت و مهر ممنوعیت بر آن خواهد خورد.

#يادداشت
#گفتمان_انتخابات_1400
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_183
#جلسه_279

💠 چرا انقلاب به شکلی که متوقع بود کار خود را به صورت فرهنگی به پیش نبرد؟

انقلاب اسلامی ایران اساساً یک انقلاب فرهنگی بود،
انقلابی که بدون مبارزه مسلحانه و با قیام مردمی به پیروزی رسید، آن هم به شکل معجزه آسایی که توانست یک حاکمیت مسلط و با اقتدار نظامی بالا را سرنگون کند.
انقلابی که اساساً قیام مردم و حرکت عمومی مردم و مبتنی بر اراده و خواست عمومی مردم بوده است؛
انقلابی که اساساً یک سخن نو بود و کلیشه محوریت غرب و شرق را شکست و نشان داد که اسلام هم سخن نو دارد و هم مردم ایران خواهان آن سخن نو هستند.
و هزاران گزاره از این دست که به عنوان شاهد بر فرهنگی بودن اساس این انقلاب می شود ذکر کرد.

اما چرا این انقلاب لا اقل الان که ما داریم نگاه می کنیم، ظاهراً حجم بیشتر منویات خود را دارد به صورت امنیتی و یا لااقل به شکل استفاده از ابزارها و ظرفیت های حاکمیتی به پیش می برد؟

اینکه انقلاب به نحو کلی دارد با فضای امنیتی و حاکمیتی کار خود را به پیش می برد، اگر غلیط تقریر شود دقیق نیست، چون ما شاهد این هستیم که همه رویش هایی که انقلاب هم در بین نسل جوان داشته است که واقعا هم به لحاظ کمیت و هم به لحاظ کیفیت جوانان انقلابی فعلی زمین تا آسمان از اوایل انقلاب برتر هستند؛ و هم رویش هایی که انقلاب در جهان اسلامی داشته است که عمق راهبردی جمهوری اسلامی در منطقه و قدرتی که جبهه مقاومت پیدا کرده است نسبت به اول انقلاب اصلا غیر قابل مقایسه است؛ با قدرت نظامی و حاکمیتی به پیش نرفته است بلکه هر دوی این رویش ها با تلاش های گفتمانی و اثرگذاری سخن اصیل انقلاب به پیش رفته است. واقعا رهبری با سخن انقلابی خود و یاران رهبری با محتوایی که انقلاب داشته است این معجزه ها را رقم زده اند.

اما از جهتی می توان نسبت به وضعیت مطلوب انقلاب این سخن را پذیرفت که اساساً ما خیلی باید فرهنگی تر کار را به پیش می بردیم، و پیشبرد فضا با فاکتور امنیت خیلی بالا بوده است، حتی امنیت نه به معنای بگیر و بنند و برخورد بلکه با ذهن های امنیتی و طراحی های امنیتی.
و البته هر جایی که این عنصر پیشبرد کار با عنصر امنیتی و حاکمیتی جدی بوده است، آنجا سخن انقلاب به پیش نرفته است؛ مثلاً ما می خواستیم با عنصر حاکمیتی ثم امنیتی فضای دانشگاه ها را اسلامی کنیم، انقلاب فرهنگی راه انداختیم و فکر کردیم با بستن دانشگاه در یک مدت کوتاهی با تغییر کل کتب درسی دانشگاهی دانشگاه را اسلامی کنیم؛ اولا خود این فکر خام بود که دانشگاه را با تغییر کتب دانشگاهی می توان اسلامی کرد، ثانیا این فکر خیلی خام تر بود که علوم انسانی که کاری ندارد یک سال دانشگاه را می بندیم و پدید می آوریم! ثالثا این فکر خیلی خیلی خام تر بود که دانشگاهی که ولیده تمدن غرب است و اساساً توسط غربزده ها به کشور وارد شده بود را می توان ولو تغییر کتب درسی و علوم انسانی اسلامی (!!) اسلامی کرد؛ دانشگاهی که کل حیاتش در ایران یک حیات انگلی بوده است و مشغول تناول استفراغ ها و قاذورات غربی ها بوده است نه حتی مشغول استفاده دسته اول و مستقیم از فکر غربی!

عوامل متعددی باعث شد که انقلاب نتواند آن طوری که خودش می خواست با آن هویت فرهنگی اش به پیش برود، از مهم ترین عوامل می توان برخوردهای امنیتی و ترور ها و سپس جنگی بود که به کشور تحمیل شد، هم جریان های مخالف تفکر انقلابی وارد درگیری خشن با انقلاب شدند و هم دشمنان درگیری و جنگ را آغاز کردند.

ترور عناصر اصلی انقلاب ضربه بسیار سنگینی محسوب می شود، ما تقریبا همه کسانی که در لایه اندیشمندی و فکری و فرهنگی می توانستند کار انقلاب را به پیش ببرند در همان اوایل انقلاب یعنی تا پایان سال 60 و یا حداکثر سال 61 از دست دادیم!
مهم ترین شخصیت های ترور شده از قرار زیر است:
1. شهید مطهری 12 اردیبهشت 58 (عضور شورای انقلاب و ایدئولوگ انقلاب!)
2. اکبر هاشمی رفسنجانی 4 خرداد 58 (ترور نافرجام) (عضور شورای انقلاب و از یاران اصلی امام)
3. شهید مفتح 26 آذر 58 (عضو شورای انقلاب و رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تهران)
4. شهید قاضی طباطبایی 10 آبان 58 (یار اصلی امام در آذربایجان)
5. سید علی خامنه ای 6 تیر 60 (عضور شورای انقلاب – امام جمعه تهران و نماینده امام در شورای عالی دفاع و از نیروهای اصلی امام) (ترور نافرجام)
6. شهید بهشتی (رئیس شورای انقلاب و رئیس قوه قضائیه و دیوان عالی کشور، نماینده مجلس خبرگان قانون اساسی و یار اصلی امام) و و 72 نفر از بهترین نیروهای انقلاب در دفتر حزب جمهوری 7 تیر 60 چندین وزیر و نماینده مجلس در بین شهدا بودند، مثل دکتر پاک نژاد، دیالمه
7. آیت الله صدوقی (امام جمعه و نیروی امام در یزد) 11 تیر 60
8. آیت الله اشرفی اصفهانی (امام جمعه و نیروی امام در کرمانشاه) 6 مرداد 60
9. شهید آیت (نماینده مردم نجف آباد در مجلس خبرگان قانون اساسی که در هیات رئیسه نقش اساسی در تصویب اصل ولایت فقیه ایفا کرد.) 14 مرداد 60
10. شهید لاجوردی (دادستان کل کشور) 1 شهریور 60
11. شهید رجایی (رئیش جمهور) و شهید بهشتی (نخست وزیر) 8 شهریور 60
12. شهید قدوسی (دادستان کل انقلاب) 14 شهریور 60
13. شهید مدنی (امام جمعه تبریز و نیروی اصلی امام بعد از آیت الله قاضی در تبریز) 30 شهریور 60
14. شهید هاشمی نژاد (سرپرست حزب جمهوری خراسان و نیروی فکری انقلاب در مشهد) 7 مهر 60
15. شهید دستغیب (امام جمعه و یار امام در شیراز) 20 آذر 60

این اتفاقات برای هر حرکتی که می افتاد به نابودی آن کشیده می شد، تقریباً در طول یک سال همه نیروهای اصلی امام را ترور کردند!
بعد هم در همین سال ها کشور درگیر جنگ هم بود، تقریباً رده بعدی از این آدم های اصلی هم عمده شان در جنگ شهید شدند؛
این حجم از خشونت توسط مخالفین داخلی و دشمنان خارجی معلوم است که فضای امنیتی را به صورت واکنشی بالا می آورد.
بعد هم همین که جنگ تمام می شود، رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) که فاصله کهکشانی با آدم های اصلی خودش داشت (که اکثرشان هم شهید شده بودند) از دنیا می رود؛
فضای جنگی و برخوردهای خشن تروریستی باعث می شود که آدم های مخلصی هم که بعد از جنگ می مانند اساساً دارای ذهنیت های نظامی باشند تا فرهنگی، به خصوص که صحنه از آدم های دسته اول انقلاب تقریباً خالی شده است.

حضرت آیت الله خامنه ای وقتی به رهبری می رسند تقریباً صحنه خالی از آن نیروهای اصیل انقلابی است، برخی یاران امام هم در این سال ها دچار استحاله هایی شدند و کسانی که اسم خط امامی را به یدک می کشیدند هم خیلی متأثر از اندیشه های چپ بودند؛ و این یعنی رهبر فرهنگی یک انقلاب فرهنگی برای پیشبرد فرهنگی انقلاب دستش اساسی خالی مانده است! این صحنه ای که الان داریم و آقا خیل عظیمی از جوانان انقلابی را دارد که هم ایشان را سخت قبول دارند و هم همه عرصه های حیات اجتماعی را می شناسند و وارد آن عرصه ها هم شدند و دارند تلاش می کنند با فکر و اندیشه اسلامی آن عرصه ها را ویرایش کنند؛ فقط و فقط یک معجزه است نه هیچ چیز دیگری.

#یادداشت
#مقام_مردم
#سیدمرتضی_شرافت
#یادداشت_55
#جلسه_279
#مکتب_امام
#اقتصاد_مردمی #اقتصاد_مقاومتی
#الگوی_تعامل_حلقه_با_جبهه

🔶ورود از زاویه مقام مردم با آن عمق معنا که در کمتر اندیشه ای چنین ژرف نگری ای یافت می شود و سپس امتداد آن به مباحث اقتصادی و تطبیق آن بر اقتصاد مقاومتی و مردم محوری و مردم بنیانی اقتصاد و در نهایت مردم سالاری اقتصادی، بحثی بسیار ویژه بود.
🔸این جنس ورود علاوه بر این که تکلیف اقتصاد مقاومتی را روشن می کند، پشتیبانی مهمی از نظریه رفتار اقتصادی انسان در اسلام دارد و کمک زیادی به دانش اقتصاد اسلامی می کند.

🔷شاید کمتر صاحب نظری در میان اساتید اقتصاد مقاومتی چنین نگاه عمیقی به اقتصاد مردمی داشته باشد.
🔹آنچه تا به حال دیده ایم در عمیق ترین لایه اش، وقتی بحث از مردم سالاری اقتصادی می شود، آن را مقابل و بدیل سرمایه سالاری و دولت سالاری می دانند.
🔹 اما اگر با آن اندیشه پشتیبان درباره مقام مردم وارد بحث اقتصاد مردمی بشویم، نگاه های ویژه ای را رقم می زند و امکان اینکه بتوانیم حرف های اصیل و ناب اسلام در رابطه با جایگاه و مقام مردم که در مکتب امام حضوری پررنگ یافت را در اقتصاد دنبال کنیم بسیار نزدیک و قابل دسترسی می شود.

🔶پیش از این حضرت استاد از خدمتی که فلسفه و همچنین کلام به اقتصاد می تواند داشته باشد و توقعی که استاد یوسفی از مجموعه فتوت دارند صحبت به میان آورده اند.
🔸اگر ما اقتصاد مقاومتی را واقعاً الگویی اسلامی می دانیم و اگر اقتصاد مقاومتی را واقعاً برخاسته از مکتب امام می دانیم، باید نسبت به تامین ابعاد مکتب امامی و اسلامی اقتصاد مقاومتی احساس مسئولیت داشته باشیم. و از این زاویه است که اقتصاد مقاومتی از سایر مکاتب دیگر تمایز جدیدی پیدا می کند.

🔷شاید در گام‌های بعدی حلقه بتوان از طریق کار بیشتر و تعاملات و پژوهش‌های بیشتر جمع بندی کامل تری نسبت به تطبیق مباحث مقام مردم از منظر امام خمینی در اقتصاد مردمی به دست آورد. و بتوان براساس تعاملی تعریف شده این را در اختیار مجموعه هایی که اقتصاد مقاومتی را مأموریت ویژه خویش تعریف کرده‌اند قرار داد.
🔹و همین را به عنوان یک مدل و یک الگو برای تعامل کلام انقلابی با سایر مفاهیم مورد نیاز جامعه دانست.

➖پ.ن: عذرخواهم از یادداشت های تاریخ مصرف گذشته سطحی. گاهی این چنین یادداشت هایی تنبیه خوبی است برای منظم شدن در یادداشت.
➖از ضعف های نگارشی عذرخواهم. شاید علت اصلی اش در دسترس نبودن لپ تاپ و تجربه جدید یادداشت با کیبورد صوتی موبایل باشد.

#یادداشت
#مقام_مردم
#سیدمرتضی_شرافت
#یادداشت_57
#جلسه_279
#مکتب_امام

🔶ورود کلامی به اقتصاد
در این یادداشت نمی خواهم به چرایی انتخاب اقتصاد و جایگاهش بپردازم. و حتی پیشنهادات بدیل را هم نمی خواهم مطرح کنم.
تنها از این منظر می خواهم به بحث بپردازم که جایگاه کلام در اقتصاد چیست و کلام انقلابی و مکتب امام چه تاثیری در اقتصاد دارد.

🔸 تاثیر در کشف اقتصاد اسلامی و نظریه های پایه و بنیادی
آن چه برای ما واضح است اهمیت کلام به عنوان یک دانش پشتیبان برای اقتصاد است. همین گزاره بسیار حائز اهمیت است. در روش شناسی کشف اقتصاد اسلامی، خیلی که عمیق کار بشود، نهایتا مبانی فلسفی را به کار می گیرند و سپس وارد نظام سازی اقتصادی می شوند. اگرچه در مبانی فلسفی، اعتقادات نیز وارد می شود، اما مباحث کلامی -به تعریف خاصش- راهی در نظریات اقتصادی اندیشمندان ما ندارد.
این در حالی است که مباحث اندیشه ای و کلامی، هر دو می توانند در خلق نظریه های پایه و بنیادی برای کشف اقتصاد اسلامی موثر باشند. و اتفاقا بسیار تسهیل گر و کمک کننده هستند. در کشف اقتصاد اسلامی، هر چه نظریات پایه قوی تر و گسترده تر باشند، نقش هدایتگری موثرتری در کشف اقتصاد اسلامی دارند.

🔸 تاثیر در سلوک اقتصادی و درعمل موجب رشد و کلام و اقتصاد
از طرفی کلام انقلابی در صحنه عمل نیز بسیار موثر است. کلام، ناظر به ذهن جامعه است و انسان ساز. از طریق کلام می توان نگاه صحیح به اقتصاد و رفتار مصرفی و تولیدی انسان را سامان داد. می توان رفتار اقتصادی را تبدیل به سلوک اقتصادی کرد.

تنها لازم است متکلمین جامعه به اندیشه های موثر در نگاه اقتصادی رسیدگی کنند و آن را به جامعه تزریق کنند و به عبارتی پاسخ گوی نیازهای بالفعل جامعه باشند.

#یادداشت
#مقام_مردم

#حامد_خواجه
#یادداشت_78
#جلسه_278

یکی از سوالاتی که در کلام مهدوی و اندیشه انتظار مطرح است، در خصوص برپایی تمدن اسلامی است. اینکه آیا ما می‌توانیم در دوران غیبت تمدن اسلامی را برپا کنیم؟ یا نه این توانایی در عصر غیبت وجود ندارد و باید منتظر ظهور امام زمان علیه‌السلام باشیم و زمینه‌های ظهور آن حضرت را فراهم کنیم تا با ظهور ایشان، تمدن اسلامی نیز ساخته شود.

پاسخ و دیدگاه حضرت آقا نسبت به این سوال این است که ما می توانیم بلکه باید تمدن اسلامی را برپا کنیم تا امام زمان ارواحنا فداه ظهور کنند. یعنی ما در همین عصر غیبت توانایی ایجاد تمدن اسلامی را داریم.
سوالی که اینجا می‌تواند مطرح شود این است که مگر نه این است که برای تحقق ظهور باید از همه ناامید شد و تنها به او امید داشت؟ اینگونه که با تحقق تمدن اسلامی قبل از ظهور، چگونه تمام امید‌ها از غیر او بریده می‌شود؟ و یا اینکه بگویید از همین تمدنی هم که سخن از تحقق آن به میان آمده است نیز ناامید شویم و و فقه چشم امید به او ببندیم. که البته هستند کسانی که اینگونه می‌اندیشند؛ البته نمی‌دانم تا حد تمدن رسیدن را هم می‌گویند یا فقط همین ناامید شدن را مد نظر دارند. که البته به نظر می‌رسد این به دور از آن ایده‌ای است که می‌خواهد تمدن اسلامی را محقق کند و این تحقق را مقدمه‌ی ظهور می‌داند. در اتفاقا در این دیدگاه نیاز شدید بشر به امام معصوم در بعد از تحقق تمدن اسلامی احساس می‌شود؛ و شاید این گونه بتوان این پرسش را جواب داد که آن قدر احساس نیاز شدید می‌شود که ناامید از غیر او فراگیر می‌شود. و این نا‌امیدی در سطح جهانی است؛ چرا که امکان همزمانی دو تمدن وجود ندارد و یک تمدن است که غالب می‌شود و وقتی تمدن اسلامی محقق شد، دیگر چیزی از غرب و تمدنش نخواهد ماند و همه در سیطره‌ي تمدن اسلامی خواهند بود و نهایتا می‌توان گفت بعضی در بی‌تمدنی به سر خواهند برد. پس این ناامیدی از همه کس و همه‌چیز فراگیری به وسعت جهان خواهد داشت.
🌺

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مقام_مردم
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_50
#جلسه_278
#انتخابات
#دموکراسی_نفی_آزادی
نفی دموکراسی از دیدگاه اندیشمندان
سقراط: آیا موهوم پرستی نیست که صرف عدد یا اکثریت سبب خِرَد خواهد شد؟
افلاطون: دموکراسی سمبل حکومت جاهلان است
ارسطو:«دموکراسی مظهر حاکمیت طبقه‌ی پست جامعه است»
توماس آکوییناس حکومت پادشاهی محدود به قانون را به دموکراسی ترجیح می‌داد و آن را معادل حاکمیت خداوند بر جهان هستی می‌دانست؛ از آن رو که حکومت‌های پادشاهی به نظم طبیعت نزدیک‌ترند، در حالی که دموکراسی‌ها، از این نظم دورند
هابز: دموکراسی اجرا نشدنی است زیرا مردم با وعده فریفته می‌شوند
اِدموند بِرک: دموکراسی شرم‌آورترین نوع حکومت است
کانت: دموکراسی بدترین نوع دیکتاتوری است
آگوست کنت: حاکمیت مردم یک دروغ ننگ‌آور است
ارنست رنان:«انتخابات باعث می‌شود یک عده آدم با افکار متوسط دور هم جمع بشوند و این مجموعه افکار، پایین‌تر از حد ذهن متوسط‌ترین پادشاهان است.»
اسوالد اشپنگلر:«حقیقت این است که با تعمیم حق رای به عموم افراد، انتخابات معنای اولیه‌ی خود را از دست داده است. [زیرا مردم] گرفتار چنگال قدرت‌های جدید یعنی رهبران احزاب خواهند بود و این رهبران اراده‌ی خود را با بکارگیری همه‌ی دستگاه‌های تبلیغاتی و تلقینات بر مردم تحمیل می‌کنند»
علامه محمدحسین طباطبایی در ذیل آیه‌ی شریفه‌ی 200 از سوره‌ی مبارکه‌ی آل‌عمران [یا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ] می‌گوید:
«يكى از بزرگترين تفاوت‌ها كه ميان رژيم اسلام و رژيم دموكراسى هست، اين است كه در حكومت‌هاى دموكراسى از آن‌جا كه اساس كار بهره‏گيرى مادى است، قهراً روحِ استخدامِ غير و بهره‏كشى از ديگران در كالبدش دميده شده و اين همان استكبار بشرى است كه همه چيز را تحت اراده‌ی انسانِ حاكم و عمل او قرار مى‏دهد؛ حتى انسان‌هاى ديگر را و به او اجازه مى‏دهد از هر راهى كه خواست، انسان‌هاى ديگر را تيولِ خود كند و بدون هيچ قيد و شرطى بر تمامى خواسته‏ها و آرزوهايى كه از ساير انسان‌ها دارد مسلط باشد.
و اين بعينه همان ديكتاتورى شاهى است كه در اعصار گذشته وجود داشت. چيزى كه هست، اسمش عوض شده و آن روز استبدادش مى‏گفتند و امروز دموكراسي‌اش مى‏خوانند. بلكه استبداد و ظلمِ دموكراسى بسيار بيشتر است. آن روز اسم و مسما هر دو زشت بود، ولى امروز مسماى زشت‏تر از آن، در اسمى و لباسى زيبا جلوه كرده. يعنى استبداد با لباس دموكراسى و تمدن كه هم در مجلات می خوانيم و هم با چشم خود مى‏بينيم چگونه بر سر ملل ضعيف می تازد و چه ظلم‏ها و اجحافات و تحكماتى را درباره‌ی آنان روا می‌دارد.
نگاهی که به دموکراسی و نقش مردم و حتی خود مردم بین متفکران وجود دارد نگاهی متفاوت گاه متناقض و در بسیاری از موارد نگاهی از بالا به پایین است صرف نظر از این نوع تفاوت نگاه ویژگی مشترک متفکرین با مقوله دموکراسی و مصداق بارز آن انتخابات همانطور که گذشت نفی آن به واسطه تسلط مجدد صاحبان زر و زور با شیوه ای بدتر از گذشته هست در نظام پادشاهی وقتی تصمیمی غلط گرفته می‌شد مسئولیت آن تصمیم صرفا با خود پادشاه بود ولی در نظام جدید مسئولیت متوجه همه ی آحاد مردم چه آنهایی که چنین انتخابی کردند و چه آنهایی که اینگونه انتخاب نکردند ولی نتوانستند گروه مقابل را توجیه کنند، است.
آنهم در شرایطی که غالبا جو انتخابات تناسبی با انتخاب عقلانی ندارد
مثلا شما در اکثر موارد با توجه به گذاره های زیر مجبور به فردی غیر از فرد اصلح خواهید شد
دفع افسد به فاسد
دفع فاسد به صالح
احتمال پایین رای آوری اصلح
ترس از رای آوری تفکر رقیب و…
اینگونه علاوه بر اینکه دسته از مردم به واسط غفلت، اغوا، عدم شناخت کافی و… دست به انتخاب غیر اصلح میزنند
عده ای که شناخت مناسب از اصلح هم دارند به واسطه گذاره های بالا مجبور به انتخاب غیر اصلح می شوند پس عملا انتخاب درست در اکثر مواقع به واسطه ی این سیستم غلط اتفاق نمی افتد این درحالیست که مسئولیت این انتخاب غلط و مواجه با نتیجه آن هم بر عهده ی مردم است این یعنی عدم تناسب حکم و جزا یعنی تکلیف مالایطاق یا هر عبارت دیگری که می پندارید
از این روست که علامه میفرماید بدتر از نظام شاهنشاهی است