مشکل امروز کشور ما این است که در این کشور به جهت ساختن یک جامعه اسلامی انقلاب کرده ایم و طاغوت را بیرون کردیم و حکومتی تشکیل دادیم، ولی حکومت ما در ساختن جامعه و اداره کشور، چه در محتوا و چه در روش اسلامی نشد و از همان سبک تمدن غرب استفاده کرد.

ما خواستیم تمدن اسلامی بسازیم، دو سال اول انقلاب، دانشگاه را تعطیل کردیم که علوم اسلامی را بسازیم و برا اساس آن نیرو پرورش بدهیم و کشور را اداره کنیم، ولی اینقدر ما را درگیر مشکلات مختلف امنیتی و سیاسی و اقتصادی کردند که نتوانستیم آن خیز اساسی را برادریم و مدل الهی خودمان را سر کار بیاوریم. اگر مدل اسلامی دولت و علوم انسانی اسلامی تولید شده بود و طرح ها بر اساس آن ریخته میشد، امروز بسیار جلو بودیم. مدل جهاد سازندگی اگر ادامه میافت امروز سالها بود که ایرانیان در بهشت زندگی می کردند.

نخبگان ما یعنی کسانی که این مسئله را می فهمیدند و می توانستند این جهش بزرگ را برای ما رقم بزنند، را کشتند و ترور کردند و جز عده ی اندکی نماندند. لذا این حرکت تحولی بسیار کند شد. و بعد هم کشور را درگیر جنگ کردن و بعد از آن نیز با فراموش کردن آن مدل ها و آرمان ها، به سازندگی کشور بر اساس لیبرالیسم و مانور تجمل و اشرافیت پرداختیم.

لذا ما امروز با کشوری مواجه هستیم که می خواهد جامعه متعالی بسازد که در آن هم پیشرفت مادی و هم پیشرفت معنوی در اوج باشد ولی نمی تواند. چون هم در محتوای حرکت، یعنی علوم مختلف اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و مهندسی و… و هم در مدل اداره، یعنی ساختار های بروکراتیک سازمانی و وازتخانه ای از تمدن رقیب و بلکه دشمن خود پیروی میکند. با پیروی از دشمن میخواهیم او را شکست دهیم و تمدنی دیگر ایجاد کنیم!!!

تمدن مادی برای ساختن جامعه خود ساختار و علوم متناسب با خود را پدید آورده است. این علوم و ساختار های موجود جامعه سرمایه دار سکولار پدید می آورند. نمیشود با آنها جامعه توحیدی ساخت. جامعه اسلامی نیازمند علوم مختص به خود و ساختار مختص به خود است.
والا مخلص ترین نیروها وقتی وارد این سازمان و وزارتخانه ها می شوند، گمراه و یا منفعل میشوند. در حالی که با انبوهی از انگیزه ، طرح و شایستگی آمده اند، نمی توانند هیچ عملیات مثبتی را رقم بزنند.

در این میان، انبوه هجمه دشمن را هم باید در نظر بگیریم که خود بحث دیگری ست.
لذا قدم بعدی در مراحل انقلاب اسلامی، دولت اسلامی است. یعنی دولتی که بر اساس مبانی اسلامی کار را دست مردم سپرده است و خود هدایت و نظارت را برعهده دارد. دولتی که سیاست ها و برنامه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بر اساس علوم اسلامی و منطبق بر مبانی اسلامی است.
اسلامی سازی دولت معنایش این است نه اینکه صندلی را از فردی به فرد دیگر منتقل کنیم.