آزاداندیشی توهمی در فرهنگ لیبرالیستی غرب

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#آزاد_اندیشی
#خالص_اندیشی
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_103
#جلسه_316

?آزاداندیشی توهمی در فرهنگ لیبرالیستی غرب?

دنیا و عصر امروز ، عصر دزدیده شدن شعارهای فطری می باشد. بلایی که مدرنتیه و پست مدرنیته بر سر مکاتب دیگر چون اسلام آورده است دزدیدن شعارهای فطری است . آن ها با سرقت شعار های فطری سعی بر این دارند که خلاهای معنوی و فطری مکتب خویش را پر کرده و در نزاع تمدنی بر سایر مکاتب فائق آیند.
یکی از شعار هایی که در عصر امروز به شدت مورد توجه می باشد. شعار آزادی است. مفهوم آزادی از مهم ترین شعار های فطری می باشد.
اما این مفهوم توسط لیبرالیست به سرقت رفته است. آزادی در فضاهای مختلفی کاربرد دارد اما یکی از پرکاربردترین استعمال هایش، آزادی اندیشه یا آزاد اندیشی می باشد.
غرب پس از سرقت مفاهیم فطری ، آن ها را دست خوش تغییر قرار داده و مسیر و معنایی متفاوت برای آن ها طراحی کرده تا بشر به حقیقت آن مفهوم دست پیدا نکند و در گمراهی بماند.
مفهوم آزاد اندیشی نیز از این دست مفاهیم می باشد.
اما میان آزاد اندیشی در ادبیات اسلامی و ادبیات غربی تفاوت هست . و شاید بتوان این گونه به این تفاوت پرداخت که آزادی کدام قوا در اندیشیدن مجاز هست.
انسان بر پایه چهار قوه بنا شده است. قوه شهوت و غضب و وهم و عقل. انسان به هنگام اندیشیدن از تمامی چهار قوا خویش می تواند استفاده کند. اما دعوا و درگیری در همین جا آغاز می شود.
آزادی که در ادبیات غربی به دنبال آن هستیم، آزادی تمامی قوا برای اندیشیدن می باشد لذا در اندیشه غرب مفاهیم شانتاژ رسانه ای و پروپاگاندا و کنترل ذهن جامعه و … مهم شده و دائما در صدد کنترل ذهنیت جامعه برای رسیدن به مقاصد خویش هستیم.
مسئله این است که خصلت و ویژگی سایر قوا این می باشد. یعنی وقتی شما در اندیشیدن خویش ، اجازه حضور به سایر قوا را می دهید این نتایج طبیعتا رخ خواهد داد.
اما در ادبیات اسلامی آزاد اندیشی یعنی آزادی قوه عقل برای اندیشیدن و نه آزادی سایر قوا برای به لجن کشیدن اندیشه.
آری با این دو رویکرد و نگاه ، از دید یک انسان مدرن اسلام اصلا با آزاد اندیشی همراه نیست و آن را نفی می کند و این از نقاط قوت اسلام می باشد. آزاد اندیشی ای در اسلام ممدوح هست که سبب به کارگیری قوه عاقله باشد نه این که قوا وهمیه و شهوتیه و غضبیه انسان را داخل در اندیشه کنند.
و این تفاوت اصلی آزاد اندیشی در ادبیات غرب و اسلام می باشد. و این تفاوت بیان گر این می باشد که مفهوم آزاد اندیشی بدون در نظر گرفتن مفهوم خالص اندیشی، توهمی محض می باشد. چرا که خود می تواند مانع آزاد اندیشی شود.