خسارت_حذف_آداب_علم_آموزی2

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#مشخصات_اسلام
#یادداشت_103
#جلسه_331
#خسارت_حذف_آداب_علم_آموزی2

در باب خسارت هایی که با حذف آداب علم آموزی به بشر عصر حاضر رسیده است مطالبی را نزد استاد احمد عابدی دریافت کرده بودم که به نظر می آید در این مأمن می توان مطرح کرد:

در نگاه کلامی شیعه، ملائک عقل کل به حساب می آیند، ایشان مجبور به عاقل بودن اند و امکان جهل از آنها برداشته شده است. ملک های اصلی عوالم جبرئیل، میکائیل، عزرائیل و اسرافیل هستند که میکائیل ملک روزی است یعنی هر روزی که درعالم به هر موجودی می رسد از طریق این ملک با لشکریانش هست و عزرائیل ملک موت به این معنا که هر موتی درعالم اتفاق می افتد از طریق ایشان است و اسرافیل ملک حیات است و هر حیاتی در عالم است به ایشان و لشکریانش منتسب است و نهایتا جبرئیل ملک علم است یعنی هر معرفتی که به وجود می آید و هر معرفتی که انتقال میابد از طریق جبرئیل و لشکریانش اتفاق می افتد(رحمه الله علیهم).

مثالی که در اینجا مطرح می شد تا نشان دهد که کتاب، معلم، قلم و…. اسباب کسب معرفت اند و نه منشأ آن، این بود که زمان هایی پیش می آید که شاگردی که بناست یک مطلب را از استاد بیاموزد با اینکه نسبت به آن مطلب هیچ سخنی تا به حال نشنیده ممکن است اشکالی کند یا مطلبی را در همان کلاس علم آموزی بیان کند که استاد تا به حال به گوشش نرسیده باشد و در آن لحظه از همان شاگردی که هیچگاه آن علم را نداشته، بیاموزد؛ از این دست اتفاقات نشان می دهد که معرفت منشأیی غیر از اسباب مادی دارد.

این مطلب در نگاه علمای قدیم آن قدر برجسته و پررنگ است که استاد عابدی می فرمودند که علما برای حل گره های علمی و حتی فهم مطالب پیچیده توسلات سنگینی به حضرت جبرئیل پیدا می کردند.
از آن جهت که ملائک عقل کل هستند لذا جنود جهل تماما در ضد و مقابل این ملائک قرار می گیرد و هر صفتی از جنود جهل و شیطان به انسان عارض شود قطعا موجب فاصله گرفتن از امثال حضرت جبرئیل خواهد شد و هرچه این فاصله بیشتر می گردد، به دست آوردن معرفت به شدت سخت و نهایتا غیرممکن می شود لذا رعایت آدابی که امثال شهید ثانی‌ها به عناوینی مثل منیه المرید مطرح می فرمایند، از آن جهت است که کم توفیقی از کسب معرفت را مهم و وادی بسیار نزدیک به ابتلا و پرخطری می دانستند.

هم چنین اینکه یکی از دلایل این بحث را می توان آیه شریفه قُلْ إِنَّمٰا أَعِظُكُمْ بِوٰاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلّٰهِ مَثْنىٰ وَ فُرٰادىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا﴿سبإ، 46﴾ دانست که در این آیه شریفه می فرمایند قیام لله کنید(مثنی و فرادی) سپس تفکر کنید و نشان می دهد که قیام لله مقدم است به تفکر، لذا نمی توان به آداب علم اموزی به عنوان مقدمه واجب قبل از علم آموزی بی توجه بود.به نظر می آید دقت و بازبینی آداب علم آموزی در سنت و علما و اولیای گذشته باید اتفاق بیافتد و مجددا این مسیر برای کسب معرفت های حقیقی بازگشایی گردد.