ساعت رسمی
قوانین و قراردادهای اجتماعی چارچوب جامعه را مشخص می کنند و زندگی مردم را تنظیم می کنند. انجام بعضی از امور را ضروری، برخی را ممنوع، برخی را تسهیل و برخی را صعب میکنند.
مناسب ترین قوانین و قرارداد های اجتماعی قوانینی ست که با فطرت و طبیعت انسان و تکوین عالم سازگارتر باشد. برای مثال، به صورت طبیعی و مطابق فطرت عالم، انسان باید غذا بخورد و الا ساختار طبیعی زندگی اش مختل میشود. قانونی که غذا خوردن را ممنوع کند طبیعتا قانون خوبی برای اداره اجتماع انسانی نیست و انسان ها را با مشکل مواجه خواهد کرد.
یا اینکه انسان به صورت فطری می خواهد رشد کند و کمال بیابد. قوانینی که مانع رشد و تکامل انسان بشود و تراز پایینی از زندگی را برای آنها رقم بزند، طبیعتا نمیتواند اجتماع سعادتمندی برای انسان ها بسازد.
هرچه قوانین با تکوین عالم و فطرت بشر سازگارتر باشند، بیشتر به انسانیت انسان و طبیعت عالم خدمت میکنند و انسان و بلکه همه عالم را به سعادت و حیات طیبه نزدیک تر میکنند. در واقع تبعیت قوانین از حقیقت انسان و جهان، انسان ها را به حقیقت و سعادت نزدیک تر می کند.
یکی از قوانین تنظیم کننده اجتماع، تنظیم « ساعت » است. ساعت در یک جامعه، قراردادی اجتماعی است که زمان ها را واحد می کند و امکان همگرایی و هماهنگی را پدید می آورد. از طرفی قراردادهای اجتماعی دیگری نیز از این قرارداد اجتماعی تبعیت میکنند.
ادامه دارد….
