یادداشت روزانه، چرا؟ چه سودی دارد؟
یادداشت نویسی یا فراتر از آن، تقریر نویسی و… به دو جهت فایده میرساند. جهت داخلی، یعنی خود نویسنده و جهت خارجی، یعنی مخاطب.
از حیث داخلی، یادداشت ذهن نویسنده را جمع میزند و کمکش می کند که مطالب پراکنده و بعضا حجیم پیرامون یک موضوع را در ذهن خود چارچوب مند کند و سیر منطقی آن را منظم کند و بعد به نتایج واضح و مشخص برساند.
از طرفی برای آینده او نیز منبع ذخیره مناسبی است. بعد از مطالعات و تفکرات بسیار، همه این ها را به صورت منظم و جمع بندی شده در جایی مکتوب و بایگانی میکند و برای مراجعات آتی با صرف وقت اندکی تمام آن مطالب دوباره در ذهن او زنده می شود.
از طرفی یادداشت نوشتن انسان را وادار به تفکر و تامل میکند. لذا یادداشت نویسی مستمر انسان را وادار میکند که دائم به مسائل مختلف فکر کند و در مورد آنها ایده بزند.
از طرفی گوشه های بحث با یادداشت نویسی برای انسان مشخص میشود. گاهی بحثی برای انسان بسیار واضح است لکن وقتی با نوشتن به قید در میاید تازه خود نویسنده درک میکند کجاهای فکرش کمبود دارد و کدام حد وسط ها را نتوانسته بیاورد لذا مقدمات به درستی بهم دوخته نشدند.
از حیث خارجی، چون یادداشت مخاطب دارد با طیفی از جامعه انسانی ارتباط میگیرد. تاثیر می گذارد و احیانا بازخورد میگیرد.
اصلاح میکند و اصلاح می پذیرید.
دیگران را به تفکر حول آن موضوع وامی دارد و از طرفی آنها را با ایده نویسنده حول آن موضوع نیز آشنا میکند.
بازخوردها به تکمیل و ارتقای تفکر و یادداشت اولیه کمک میکند.
اگر کسی (یا کسانی) مرتبط و منسجم یادداشت بدهد حتی بعید نیست که تنها با همین کار بتواند بدنه ی اجتماعی ای پدید بیاورد که همراه با او فکر میکنند و در تراز او می اندیشیند و هم بحث او شده اند و حتی بالاتر، پیرو افکار او شده باشند. لذا ممکن است با صرف نوشتن بتوان جریان اجتماعی به راه انداخت.
لذا یادداشت نویسی هم وسیله تامل است
هم شیوه تخاطب و گفتگو
هم بستر آموزش
هم مسیر گفتمان سازی
هم فضای رشد
