بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محسن_همت
#یادداشت_23
#جلسه_189

#کارآمدی
#تجربه_خوب

امروز همراه با #قربانی_فتوت رفتیم #قبرستان وادی السلام قم. آدم توی قبرستان پشتش خالی می شود که کدام‌یک از اعمال قرار است همراهش بیاید، هوایش را داشته باشد. می شود تصمیمات جدی گرفت. من حس می کنم قبرستان مومن را کارآمد می کند به این فکر می کند با کدام کار می تواند خدا را یاری می کند؟ کدام کار اثر دارد؟ ما خیلی شنیده‌ایم که کار کم اگر خالص باشد خدا به آن اثر میدهد، خدا آن را ماندگار می‌کند. #یاد_مرگ کارها را خالص می‌کند.
اما علماء قبل امام اخلاص نداشتند؟ #فهم_راقی از دین و دنیا را چگونه باید کسب کرد؟
باید #درس_خواند و خواند؟ باید تلاش شبانه‌روزی و #زندگی_جهادی داشت؟ باید #تهذیب_نفس کرد؟ باید #کار_تشکیلاتی کرد؟ باید #مدیریت_راهبردی را فرا گرفت؟

#یادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#معيار_ارزيابي_ادعاي_توحيد
#اميد_فشندي
#يادداشت_64
#جلسه_188

15 اسفند 77 مقام معظم رهبري ديداري دارند با شركت‌كنندگان در #همايش_آسيب‌شناسي_انقلاب_اسلامي ! مصادف با بيست‌سالگي انقلاب!

طبيعتا متناسب با حال‌وهواي سياسي و فرهنگي آن سال‌ها كه دولت اصلاحات بر سر كار است، بايد اين همايش را با ديد ترديد و توطئه بنگريم، اما حضرت آقا چقدر استقبال مي‌كنند و كاملا مشخص است كه گويي مشتاقانه منتظر فضايي بوده‌اند تا طرح بحث كنند.

#متانت_دين_انقلاب كاملا در اين بيانات ملموس است!

اما به‌راستي اجزاي عنصر فاخري به نام متانت، چيست؟

متانت با فضائلي چون حلم (بردباري) و حزم (دورانديشي) و صبر و كرامت هم‌خانواده است و پشتيبان فضائلي چون مدارا و غفران و خوش‌رويي و … است.

اما به‌گمانم متانت بيش از همه، ريشه در يك فهم عميق و فراگير و غني و مهيمن، و اطميناني قلبي به دست‌بالا بودن و نيز باور به همراهي سنت‌هاي پيدا و پنهان هستي با انسان دارد.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#معیار_ارزیابی_ادعای_توحید
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_92 [بخش اول]
#جلسه_188

💠 تفاوت «مأمور به تکلیف هستیم نه نتیجه» با «ثمره گرایی و تعبد گرایی»

☑️ #معرف_یادداشت: ذیل بحث #کارآمدی_توحید و مطرح شدن کارآمدی به عنوان یک #قرینه برای سنجش ادعای توحید وارد بحث ثمره گرایی و تکلیف گرایی شدیم که یک دوگانه مشهور به نام نتیجه گرایی و تکلیف گرایی در کلاس زنده شده و بحث خوبی در کلاس اطراف این موضوع درگرفت. بحثی که در کلاس مطرح شد ملقمه ای بود از عدم تفکیک دو بحث که در این سلسله یادداشت بین این دو نوع نگاه به نتیجه گرایی تمایز قائل می شویم و تفاوت آن ها را بیان خواهیم کرد.

1️⃣ همه ما مأمور به ادای تکلیف و وظیفه ایم نه مأمور به نتیجه.

2️⃣ «لا تعبدگرایی و لا ثمره گرایی بل امر بین الامرین» [بخش اول]

🔺 در بخش قبل یادداشت به بحث «ما مأمور به وظیه ایم نه نتیجه» پرداخته شد و گفته شد که این بحث با بحث تعبدگرایی و ثمره گرایی متفاوت است، در این یادداشت می خواهیم نشان دهیم که بحث دوم یک بحث جدایی از بحث اول است و اتفاقا اینجا شیعه اصلا این دو گانه را به رسمیت نمی شناسد.
🔺 روشن است که هم بحث تعبد و هم بحث ثمره داری و کارآمدی هر دو جزو بحث های مهم اندیشه اسلامی است و هر دو در جای خود صحیح است؛ اما چیزی که صحیح نیست این است که یک پسوند «گرایی» پشت هر کدام بیاید که معنای آن این است که دیگری را دارد نفی می کند.
🔺 وقتی شما می گویید #تعبدگرایی معنایش این است که من عبد و بنده خدا هستم، خدایی با این عظمت و بزرگی و من با این کوچکی و ریزی؛ معلوم است که هر چه او بگوید می گویم چشم؛ این چشم را هم طوری معنا می کنند که عقل که وجه ممیزه انسان از مخلوقات دیگر است عملا نفی می شود. ابتدا اسمش تعبد به خداست، ولی وقتی که در بسیاری از امور خدا رسیدن به اینکه او از ما چه می خواهد را به استنباط و فهم ما از دین احاله کرده است، چون به ما عقل داده است؛ آرام آرام معنای تعبد به خدا تبدیل می شود به تعبد به این فهم من از دین؛ وقتی که تعبد را قبل از این به صورتی پر رنگ کرده ایم که عقلانیت رنگ باخته است، عملا فهم دینی که می خواهیم به آن متعبد کنیم فهم ضعیفی خواهد بود، آن تحجر و دگم اندیشی ما در تعبد ما را می کشاند به تعبد به همین فهم ضعیف و دگم اندیشانه ای که خودمان از دین پیدا کرده ایم و در واقع می شویم بنده خریت و نفهمی خودمان نه بنده خدا! لذا این یک شق از قضیه است که اگر #گرایی به ته آن اضافه شود چنین ثمرات #اشعری_مأبانه_ای به بار خواهد آورد. به جایی می رسد که شعار این طیف شعر معروف #‌هرچه‌آن‌خسروکندشیرین‌بود می شود.

🔺 از طرفی وقتی شما می گویید #ثمره_گرایی معنایش این است که من دنبال ثمره و نتیجه هستم، ثمره و نتیجه هم آن چیزی است که عقل کوتوله ی من می گوید و می فهمد؛ این ثمره را اینقدر پر رنگ می کنیم که انگار که خدا یک عقل به ما داده و گفته برو من را دیگر با تو کاری نیست! طوری این ثمره گرایی را پر رنگ می کنیم که متون صریح و خواسته های واضح خداوند را نیز با این فهم کوتوله ای خودمان معنا می کنیم و از آن اراده حقیقی و خواست الهی که بنا بود در زندگی ما جاری شود خود و دیگران را محروم می کنیم. اینجا هم اضافه شدن #گرایی به به ثمره، چنین ثمرات #معتزلی_مأبانه_ای به بار می آورد که گویا خدا یک #خدای‌ساعت‌ساز بوده است که این جهان را ساخته و آن را به ما واگذار کرده و خودش رفته دنبال کارش.

 

2️⃣ «لا تعبدگرایی و لا ثمره گرایی بل امر بین الامرین» [بخش دوم]
🔺 اما عقل عزیز و محتشم شیعی که به راهنمایی اهل بیت همیشه از این افراط و تفریط ها به دور مانده است؛ همانطور که در برابر #جبرواختیار که این دو گرایش کلامی منحرف قائل به دو طرفش شدند، بحث نفی هر دو را مطرح می کند و گزینه #امربین‌الامرین را به میان می آورد؛ در تمام #دوگانه‌های‌دروغین دیگر نیز همین را خواهد گفت؛ در اینجا نیز باید گفت که هم تعبد در اسلام داریم و هم ثمره؛ این گرایی که شما ته آن ها اضافه می کنید و هر کدام دیگری را نفی می کنید غلط است.
🔺 تمام هویت ما بندگی حضرت حق است، ما عین بندگی و ربط به او هستیم؛ اما همین اوست که به ما عقل داده است که هم برای فهم اینکه او از ما چه می خواهد و هم برای فهم اینکه این فهم را چطور جاری بکنیم باید از این نعمت خداداده بهره ببریم؛ لذا شیعه بندگی را در اوج آن قبول دارد و در اوج صفاتی که می خواهد برای نبی اکرم به کار ببرد او را #عبده می نامد؛ منتها این عبودیت برای رسیدن به یک غایتی است که آن #سعادت و #قرب‌الهی است؛ در این مسیر با عقلانیتی که به دین منور شده است، نه یک عقلانیت نوک دماغ بین، شروع می کند هم در مسیر فهم از دین و هم در مسیر جاری کردن دین طوری عمل می کند که غایاتی که دین برای این مسیر بندگی ترسیم نموده است حاصل شود. لذا ثمره و نتیجه در وظیفه ای که او برای خود ترسیم می کند تزریق شده است، ثمره در رگ و پی کار او دویده است؛ منتها باز او بعد از انجام وظیفه نیز کافر نمی شود؛ باز هم دست حضرت حق و حضور حضرت حق را بعد از انجام وظیفه هم می بیند که ثمره متوقع که حتی من تلاش کردم از متن دینی بفهمم که این کارم برای این ثمره است اگر حاصل نشد، یعنی مصلحت بالاتری در کار وجود دارد که من ندیده ام؛ دوباره می نگرم که در این وضعیت جدید وظیفه من چیست، چون من دست از آن غایات به هیچ وجه بر نخواهم داشت و آن غایات هم تعطیل بردار نیست، الان بعد از آن فهمی که داشتم و عملی که کردم شرایط جدیدی ایجاد شده است؛ هم بر می گردم با دقت زیاد بازنگری می کنم که نکند آن فهمی که داشتم نقصی داشته است؛ و هم تلاش می کنم بفهمم که در این شرایط جدید باز وظیفه من برای تحقق آن غایات و ثمرات چیست.
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حسین_علیمردانی
#جلسه_188
#کارآمدی_دین
◀️ادامه از قبل

♨️ضرورت پرداخت به کارآمدی دین و لوازم آن

⭕️بررسی کارآمدی به صورت کلان

🔺بررسی کارآمدی دین، نیاز به وسعت دید و ایمان قلبی به آموزه های اسلامی دارد.

☑️برای اَبَد آفریده شده ایم و باید طریقی را به سمت محبوب بپیماییم و در راه او قیام و استقامت کنیم و از هیچ کس و هیچ چیز نهراسیم.

🔻اگر این آموزه ی اسلامی به صورت مداوم مرور نکنیم، ممکن است حوادث خرد اجتماعی ما را ناامید و ملول کند.

⭕️کارآمدی معیاری که میزان پیشرفت جامعه اسلامی را نشان می دهد. یعنی عملکرد کلی جامعه در مواجهه با دین با معیار کارآمدی سنجیده می شود.

🔺باید دقت داشت که کارآمدی معیار دین و احکام آن نیست. معیار موفقیت ما است در عمل به دین. به تعبیر دیگر اگر با جامعه ای مواجه شدیم که دستورات دینی در آن کارآمد نمی نمود، باید به عمل مان شک کنیم نه اصل دین و نظام امامت و ولایت.

🔺برای فهم درست تکلیف باید زمانه را بشناسیم و برای درک درست کارآمدی باید تکلیفمان را تشخیص داده باشیم.

🔺درک درست از نظام ولایت و مطالبات او است که تکلیف امت اسلامی را در عصری مشخص می کند.

🔺پرداختن به کارآمدی یک محاسبه کلان اجتماعی در عمل به تکالیف دینی است، اگر امت اسلام تکلیفش را به درستی نشناسد، کارآمدی چه چیزی را می خواهد در صحنه ارزایابی کند؟

⭕️کارآمدی معیار سنجه نتیجه است

🔺اگر به تکلیف عمل کنیم، قطعا به نتیجه می رسیم.

🔻اگر از واگویه ی این عبارت واهمه داریم، معلوم می شود هنوز به آموزه های اسلامی ایمان نیاورده ایم.

🔺تشخیص درست تکلیف و عمل درست به آن علت تامه رسیدن به نتیجه است. اگر به نتیجه نرسیدیم باید به تشخیص یا عملمان شک کنیم.

🔺البته گاهی اتفاق می افتد که ما عملکردمان را بی نقص می بینیم و احساس می کنیم تکلیف را هم به خوبی تشخیص داده ایم، اما باز هم به نتیجه نمی رسیم.

🔺اگر دریافت و محاسبه ای که انجام داده ایم واقعا درست باشد، قطعا پای مصلحت بزرگتری در میان بوده است و در اینجا هم نتیجه ای که به دنبالش بودیم(تقرب به باری تعالی) حاصل شده است. اما باید توجه داشت که این تحلیل پایه ما در مواجهه با نتیجه عملکردمان نیست. در واقع دست آویز ما است در جایی که دستمان از تحلیل خالی مانده است.

#يادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#معيار_ارزيابي_ادعاي_توحيد
#اميد_فشندي
#يادداشت_63
#جلسه_187

در بحث اجتماع أمرونهي در اصول فقه، يك نظر اين است كه متعلَّق أوامرونواهي «عناوين» هستند و حكم هم از عناوين به معنونات و مصاديق سرايت نمي‌كند، لذا اجتماع وجودي پيش نمي‌آيد و مشكلي نيست، اما برخي هم احكام را متوجه مصاديق مي‌دانند (مستقیما یا سرایتا) و به تعارض مي‌رسند.

مثالي بود از اينكه اگر توحيد را ناظر به مهندسي و معماري حيات اجتماعي بشر تقرير نكنيم، خيلي به چالش برنمي‌خوريم، تعارض و رويارويي از آن‌جا شروع مي‌شود كه توحيد را از مستوري به دستوردهي و برنامه‌دهي بكشانيم:

سالك در اين سلوك به دنبال كيستي؟
من يار را به كوچه و بازار مي‌كشم

براي آمريكايي‏ها مسئله مسئله‏ي شيعه و سنّي نيست؛ هر مسلماني كه بخواهد با اسلام، با احكام اسلامي و قوانين اسلامي زندگي كند و براي آن مجاهدت كند و در راه آن حركت كند، دشمن خود به‏حساب مي‏آورند. با يك سياستمدار آمريكايي مصاحبه كردند؛ مصاحبه‏گر از او مي‌پرسد كه دشمن آمريكا كيست؟ او در جواب مي‌گويد دشمن آمريكا تروريسم نيست، #دشمن_آمريكا مسلمان‌ها هم نيستند، دشمن آمريكا #اسلام‌گرايي است؛ اسلام‏گرايي. يعني مسلمان تا وقتي بي‏تفاوت راهش را بيايد و برود و انگيزه‏اي نسبت به اسلام نداشته باشد، احساس دشمني با او نمي‌كنند؛ امّا وقتي اسلام‏گرايي به ميان آمد، پايبندي و تقيّد به اسلام و حاكميّت اسلام به ميان آمد، پايه‏ريزيِ همان تمدّن اسلامي وقتي به ميان آمد، دشمني‏ها شروع‏ مي‌شود. (94/10/08)

#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محمد_امامی
#یادداشت_18
#جلسه_187
#جمهوری_اسلامی_جمهوری_اسلامی_است

جمهوری اسلامی ژاپن نیست که فقط به قطار ها وماشین های روی زمینش؛ هواپیمای در اسمانش و کشتی بر روی آبش افتخار کند.
جمهوری اسلامی آلمان نیست تا فقط به قدرت سیستیمی ادارجاتش افتخار کند.

انقلاب اسلامی آمریکا نیست تا فقط به موشک های نقطه زن میلی مترش افتخار کند؛ جمهوری اسلامی جمهوری اسلامی است .

ما انقلابمان را با حساب ماشین حساب های ژاپنی بدست نیاوردیم؛ اعداد در قاموس اسلامی شبیه منطق ریاضیات نقش افرینی نمیکند؛ ما 1 را برابر ده میدانیم.

به همین خاطر است که به بدر افتخار می کنیم. به همین خاطر است که از جنگ سی سه وروزه به تعجب دهنمان را باز نمیکنیم.بلکه ایمان داشتیم که زوزه اسرائیلیان را در این جنگ خواهیم شنید.

اگر قرار بود با دستگاه های محاسباتی انقلاب های جهان حساب کتاب می کردیم، از دود پیپ شاه هم چیزی نصیبمان نمی شد ؛

ما ملتی هستیم که گاهی به شکست های ظاهری تاریخی افتخار پیروزی می کنیم.
ما خودمان را همیشه پیروز می دانیم چون میدانیم در دستگاه محاسباتی اسلام عدد صفر وجودندارد شهید میشویم یا پیشرفت می کنیم.

و اگر شکست ظاهری میخوریم ببعض ما یکسبون خود شک می کنیم؛ نه ان که صرفا کاغذی دیگر سیاهه طراحی ونقشه کنیم.

جنبش وانقلابی که این گونه محاسبه می کند واین گونه انقلاب می کند و می اندیشد؛ جفاست که او را چون سایر حکومت ها اسیب شناسی کرد، ملتی که بر خلاف دستگاه های محاسباتی وعقلانی مرسوم دنیا انقلاب میکند؛ ظلم است بر او تا به سد سازی؛ قطار سازی، خود روسازی و.. خود افتخار کند.
برای جمهوری اسلامی باید دستگاه اسیب شناسی براساس باورها خود خلق کرد؛ که تکیه بر دستاوردهای مادی ؛منطق خوبی است تا ا جمهوری اسلامی را در توزیع عدالت اثبات کنیم، اما بد عادتی است که دایم با مردم این گونه سخن بگوییم.

#جمهوری_اسلامی
#دستگاه_محاسباتی
#ژاپن_اسلامی
#دستگاه_آسیب_شناسی

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حسین_علیمردانی
#جلسه_187
#کارآمدی_دین

♨️ضرورت پرداخت به کارآمدی دین و لوازم آن

⭕️ابتدائا به نظر می رسد که چاره ای جز این بررسی نداریم. چون بررسی کارآمدی، همان دستگاه تحلیل انسان است و هر عملی که از او سر می زند(خودآگاه یا ناخودآگاه) برآمده از همین دستگاه تحلیل است.

🔺اگر زمینه های کارآمدی دین را به درستی تشخیص ندهیم و برمبنای آن به تحلیل نپردازیم، دشمنان دین با دستگاه تحلیل مریضی که به ما ارائه می کنند،(علوم انسانی غربی) ناکارآمدی دین را به ما حقنه می کنند.

🔺شاید نپرداختن جدی به همین معیار است که باعث شده عقیده ی سکولار مجال ارائه پیدا کند.

⭕️علوم انسانی اسلامی، معیار ارزیابی کارآمدی جامعه اسلامی است.

🔺خود پرداختن جدی به کارآمدی دین مبین اسلام، منجر به تولید علوم انسانی اسلامی می شود.

🔺زیرا آنچه که در جامعه بروز پیدا کرده است، حاصل فهم دینی ما است. در واقع با فهمی که از شریعت داشته ایم به تجربه دینی پرداخته ایم. اگر این تجربیات را به درستی تحلیل کنیم، به عرصه ی دیگری از فهم و تحلیل راه می یابیم که سابقا درکی از آن نداشته ایم.

🔺به تعبیر دیگر تولید علوم انسانی اسلامی متوقف بر تجربه ی عینی عقاید اسلامی است. یعنی تحلیل همین تجربیات است که علم دینی پدید می آورد.

💠مثلا بر مبنای فقه اسلامی، قضاوتی در مورد بانک به دست می آوریم و اجازه می دهیم بخشی از اقتصاد یک کشور اسلامی باشد، وقتی این سیستم را تجربه می کنیم، می بینیم آنچه در صحنه رقم می زند ربا و پولشویی و شکاف طبقاتی و … است.
تحلیل درست از این تجربه و ارائه پیشنهاد جایگزین آن، یک قدم مؤثر در تولید علم اقتصاد اسلامی است.

◀️ادامه دارد…

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محمد_حسین_خانی
#یادداشت_28
#جلسه_186
#تقریر_دشمن

ناظر به متن برادر شرافت اعلی الله مقامه
این نوع تقریر کردن از یک اندیشه و تفکر کار سختی نیست ترامپ هم نظرش درباره ما همین است که شما به غرب نسبت می‌دهی این نوع تقریر کردن تقریر کردن به سبک داعشی است
تقریر یک مکتب وقتی صحیح است که بزرگان آن مکتب آن را قبول کنند یک طرفه به قاضی رفتن کار شما را حل نمی کند
علمی تر غرب را تقریر کنید
با وحشی وحشی کردن تفکر شما اهلی نمی شود

ما همه وحشی هستیم چون نفس اماره داریم
(و ما ابری نفسی ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحم ربی ان ربی غفور رحیم)
انسان گرگ انسان است جمله پُر بیراهی نیست.
قرآن زیبا تشبیه می کند امر کردن به نفس را
(و اتبع هواه فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث)

ما و غرب همه مخاطب اغوای شیطان هستیم دشمن قسم خورده ای که برای گمراهی ما حریص تر است تا غرب

به نظر تمام تعریف شما از غرب وانسان غربی بر جامعه و ماهم کاملا صادق است
همه ما حیوانیم
دست ما به گوش نمی رسید

#یادداشت_17
#محمد_امامی
#دنیای_مبارزان
#جلسه_186

مشکل اصلی جامعه دینی کجاست؟
چرا بعد از مدتی یاران واصحاب پیامبر به ایین و منسک او پشت می کنند؟ درحالیکه هنوز ادعای اخرت گرایی دارند ؟
چطور ممکن است عده ای از مبارزین انقلاب۵۷ فرسنگ ها با ارمان ها وشعارهای انقلاب خود فاصله بگیرند؟ درحالیکه عمامه برسردارند و دم از دین و اخرت می زننند؟
مشکل کجاست ؟
ایا انها دنیا گرای محض شده اند،‌چون جوامع مادی ؟ چطور ممکن است منغمر در دنیا بشوند درحالیکه معتقد به ارزش های اخروی هستند وحتی ان ها را در صف اول انفاق کنندگان می بینیم؟
مشکل اصلی این است ک در جامعه دینی دوجریان داریم، که پایبندی به ارزش های هریک ازاین جریان ها، حکم ضمانت ماندن در انقلاب یا اخراج از ان را میدهد .
جامعه دینی نه اخرت گرای محض است و نه منغمر در دنیا . مشکل این جانیست .
عده ای از مبارزین انقلابی حتی در دوران مبارزه وبعد از ان انقلاب کردند تا هم دنیا را اباد کنند وهم اخرت را . برای دنیا هویتی مستقل از اخرتی پیش رو تصویر کردند . و هرچه انقلاب پیش رفت این ها چندین قدم به ارتجاع نزدیک تر شدند، اغاز ارتجاع این جریان دینی از این نقطه کانونی است . تا در نهایت به دنیا گرایی محض می رسند …
اما انقلاب خمینی دنیا را می خواست چون مزرعه اخرت بود، او دنیا را برای اخرتی اباد میخواست. نه دنیایی درعرض اخرت. دنیا را ممری می دید برای فلاح اخرت . لذا هیچگاه در حیرت تضاد ارزش های این دو نخواهد افتاد

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#یادداشت_35
#احمد_قوی
#جلسه_186
#کارآمدی

باز هم دوگانه #تکلیف و #نتیجه !
بحث امروز جلسه حلقه کلامی ناگهان ما را به میان یک دعوای سنگین گفتمانی پرت کرد که سالهاست اذهان نخبگان جریان انقلابی را به خود مشغول کرده و البته پاسخ های متنوعی نیز به این مساله سرنوشت ساز داده شده است!
اما به گمانم بحثی که در جلسه امروز ما شکل گرفت تا حد زیادی مشترک بود و تقریبا همه ی افراد حاضر در بحث یک دغدغه را دنبال میکردند.
گمان ندارم که در جمع ما قائل به این مطلب باشد که در دوگانه تکلیف و نتیجه صرفا باید به یک طرف مایل شد و دیگری را به گوشه ای وانهاد.
اما به نظر می رسد که مساله اصلی ما در تعیین حد و مرزها و مصادیق پیچیده است.
به عنوان مثال محاسبات مادی چه مقدار باید در حساب و کتاب ما ضریب داشته باشد؟
نصرت الهی و ایمان به غیب در چه مواردی و تا چه حدی باید در تصمیم گیری های ما پررنگ باشد؟
نکته ی بسیار مهم دیگری که خیلی اوقات باعث می شود محاسبات ما به خطا منجر شود بحث توهم واقع بینی است. خیلی اوقات خودی ها به دلیل توصیف غلطی که از واقع دارند دچار تحلیل های غلط و در نتیجه انفعال می شوند. شاید بتوان عمل کرد خیلی ها در فتنه 88 را از این قبیل دانست.
در برخی موارد هم به نظر می رسد که قدرت ایمان و عمق نگاههای توحیدی فرد را در مرتبه ای از عقلانیت قرار می دهد که با همین محاسبات مادی و عقلایی به فهم های مترقی دست پیدا میکند.
نمی دانم این دو مثال تا چه مقدار و از مصادیق کدام دسته هستند؟

مثلا در جنگ 33 روزه اکثر کارشناسان معتقد بودند که پیروزی با رژیم صهیونیستی است. حتی خود کادر فرماندهی و مدیریت حزب الله نیز امید چندانی به موفقیت نداشتند اما حضرت آقا بشارت پیروزی را در همان روزهای اول می دهند…
در ماجرای سوریه حتی خود بشار اسد هم قصد ترک سوریه را داشت ولی باز….

باید بیشتر به این مساله فکر کرد. مساله امروز و بالفعل جریان انقلابی در کف میدان جنگ گفتمانی همین است!
با آمریکا مذاکره بکنیم یا نه؟
مردم چه مقدار پای کارند؟
به آقای جمهوری اسلامی چه مقدار باید امید وار بود؟