#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_شعار_توحید_با_استکبار
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_138
#جلسه_225

💠 تمدن فوق شیطانی غرب!

☑️ #معرف_یادداشت: در تعریف #استکبار گفته شد که «استکبار این است که انسان خود را بزرگ تر از آن بداند که حق را بپذیرد.» در ادامه این بحث نقبی به #انسان_غربی زده شد که با اومانیسم در واقع، این خوی شیطانی را در جامعه نهادینه کرده است، در این یادداشت به این بحث می پردازیم و نشان می دهیم که #تمدن_غرب در این قضیه روی دست شیطان زده است.

🔺اگر استکبار «خود را برتر از حق دیدن است» معنایش این است که اصل اینکه حقی هست را شخص قائل است ولی به هر دلیلی نمی خواهد تن به حق بدهد؛ مثلاً در مورد شیطان که #پدرجد_مستکبرین هم خالقیت و هم ربوبیت حضرت حق را لا اقل می داند که هست و به عنوان یک حقیقت قبول دارد، ولی نمی خواهد زیر بار این برود که دستور خاص حضرت حق در سجده به انسان را انقیاد کند.
قٰالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ #خَلَقْتَنِي مِنْ نٰارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ ﴿ص‏، 76﴾
قٰالَ #رَبِّ بِمٰا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿الحجر، 39﴾
🔺 در تمدن غرب اساساً حقی پذیرفته نمی شود که حالا بخواهد بگوید من خود را برتر از این حق می دانم، او خود را محور این عالم می داند؛ حق خود اوست نه اینکه حقی هست و او برتر از این حق است و یا نمی خواهد در مقابل این حق منفاد باشد.
🔺 لذا تمدن غرب را نباید صرفا یک #تمدن_شیطانی نامید، به خاطر اینکه خوی استکبار در آن تجلی کرده است، بلکه باید آن را یک #تمدن_فوق_شیطانی نامید به خاطر اینکه خود شیطان هم این میزان در استکبار خود عمیق نیست!
🔺 این میزان عمق پیدا کردن استکبار باعث شده است که امکان تزیین این تمدن هم فراهم بیاید و حتی استکبار مردمان گرفتار این خوی زشت، نیز در حاله ای از شعارهای فطری محو شود؛ تا جایی که برای خیلی ها امر مشتبه شود که نهایتاً این ها دارند همان حرف های فطری ما را می زنند.
🔺 حتی به نظر بعد از چند نسل ظلمت روی ظلمت آمدن کار به جایی رسیده که خود انسان های این جامعه هم دچار فریبی عجیب شده اند و نمی توانند این روحیه #فوق_استکباری خود را ببینند، چه رسد که بخواهیم امیدی داشته باشیم که این انسان بخواهد برگردد و خود را از این ظلمات خارج کند.
ظُلُمٰاتٌ بَعْضُهٰا فَوْقَ بَعْضٍ إِذٰا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرٰاهٰا وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اَللّٰهُ لَهُ نُوراً فَمٰا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿النور، 40﴾

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_51
#جلسه_225
#هویت_و_خلاقیت_اجتماعی

در مباحثی که گذشت ترسیم کردیم که گفتمان سازی باید المان های هویت شیعی را تقویت کند اما انچه که در یادداشت های مربوط به هویت به صورت اشکال مطرح شد این مسئله بود که ما هنوز نتوانسته ایم معنای راهبردی هویت را روشن و تبیین کنیم لذا ذیل بحث معنای راهبردی هویت، مباحث و تعاریفی مطرح گشت.

در یادداشتی توضیح داده شد که در مطالعات صورت گرفته هویت ها ارتباط زیادی با خلاقیت دارند و توجه به این ارتباط میتواند از گلوگاه های بحث هویت ما را عبور دهد.

مطرح میشود که “خلاقیت فرایندی گفتمان محور است(Engestrom)” که اگر این قاعده برقرار باشد روشن میشود که چگونه بحث هویت با خلاقیت گره خواهد خورد.

در تکمله بحث فوق میتوان اضافا کرد که عده ای قائلند: “با اتخاذ جهت گیری جامعه شناختی و رویکرد اجتماع گرایانه، خلاقیت را میتوان یک “فرایند گفتمان محور” در نظر گرفت که از طریق آن میان ایده‌ها، اندیشه‌ها و یا نظرات (فرد یا افرادی) ارتباط و پیوستگی شکل گرفته و ماحصل آن شکل گیری ترکیبی تازه از ایده های نو است. این ایده های نو باید اصیل، مؤثر و برگرفته از ارزشهای علمي، زيبايي شناسي، فنآوري و اجتماعي جامعه بوده و برای تمامی اعضای جامعه واجد معنا باشند”
به تعبیری دیگر دقت به مفهوم خلاقیت ما را وارد ساحت تجربه های بشری مقدس کرده که فرهنگ آن پارادایم را درآن اجتماع رقم خواهد زد.

نگاه بالاتر و عمیق تر به بحث از زاویه خلاقیت اجتماعی است که در این رویکرد Simonton معتقد است “خلاقیت عمل اقناع و متقاعدسازی است. افراد تنها زمانی خلاق انگاشته میشوند که دیگران را تحت تأثیر خلاقیت خود قرار دهند. خلاقیت به شکل نوعی رهبری ظهور میکند.”

خلاقیت اجتماعی به عنوان ابزاری برای بازتولید و یا تغییر ارزشهای اجتماعی، تحقق قابلیت خلاق انسانها و بازتولید مکانهای عمومی نقش مهمی دارد. اتخاذ رویکرد جامعه شناختی به موضوع خالقیت و توجه به ماهیت ذاتا اجتماعی خلاقیت سبب میشود تا خلاقیت افرادی نیز به مانند افرادی که درگیر کارهای خلاقانه که در حاشیه قرار دارند و در متن اقتصاد خلاق هستند، حائز اهمیت گردد.”

نکته قابل توجه در رویکردهای مربوط به خلاقیت این است که همگی بر این باورند که “وجود پارادایم معرفتی، گفتمان و یا رژیم معرفتی حامی خلاقیت از ضرورتهای تحقق خلاقیت اجتماعی است(بارلو)”

به نظر می آید یکی از ضروریات بحث هویت اجتماعی شیعی تمرکز بر خلاقیت اجتماعی آن است و چه بسا در این محمل حرفهای شنیدنی بسیاری باشد که هنوز به آن پرداخته نشده و در مهندسی ذهن اجتماعی در برهه حساس فعلی به آن نیاز باشد.

🔸#امید_فشندی
#یادداشت_101
#جلسه_225
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_شعار_توحید_با_استكبار

💡 واكاوی عناصر «خود»، «حق» و «برتری» در مفهوم استكبار

🔹 استكبار را #خودبرتردیدن‌ازحق معنا كردیم، خود و حق كه دو سوی ارزیابی هستند، و برتردانستن یكی بر دیگری، به فهم نسبت درست میان آن دو بستگی دارد.

🔹 حق را چه به‌معنای حقیقت بگیریم، یعنی واقعیت یا ادراك مطابق با واقع؛ و چه به‌معنای خداوند متعال، انقدر نسبت ظریف و بی‌مرزی با انسان دارد كه تشخیص آن و عمل به آدابش، بسیار سخت و دیریاب است.

🔹#قرآن كریم كه گاهی ما را از حق (إنّا لله) می‌داند.. گاهی حق را در همه‌جا همراه ما (هو معكم أینما ما كنتم) .. گاهی همه جا و كس را جلوه‌گاه حق (فأینما تولّوا فثمّ وجه الله) .. گاهی از رگ حیاتی گردن به ما نزدیك‌تر(نحن أقرب إلیه من حبل الورید) .. و حتی حائل میان ما و حیات (إن الله یحول بین المرء و قلبه) .. و در كل هم كه آغاز و انجام و پیدا و پنهان هستی را (هو الأول و الآخر و الظاهر و الباطن) او (هو) معرفی می‌كند.

🔹 در این فضای وهم‌آلود، سهل است كه حق را درون خود و خود را برتر از تمام حقایق بیرونی گمان كنیم.

🔹 جریان #دین‌پیرایی در مسیحیت را هم اساسا می‌توان #سرکشیدن نهاد ناآرام انسان مسیحی در برابر حق‌واره‌های دروغین بیرونی مانند کلیسا و مناسک آن دانست.

🔹اما #سرنهادن این انسان در برابر #شریعت که آداب حق‌مداری و ادب حضور مواجه با حق است، حکایتی دیگر است که حدیث مفصل دارد.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_25
#جلسه_225
#ورودی_ذهن
#نگاه_به_مبنا_قبل_از_بنا
یکی از مباحثی که امروز استاد بیان فرمودند بحث نگاه به مبنا گوینده قبل از شنیدن گفتارش هست این یکی از دغدغه های اساسی من هست و جالب تر اینکه یکی مهمترین چالش ها و مسائل من نسبت به فلسفه
بعنوان کسی که قبل از فلسفه اسلامی فلسفه دین(بخوانید فلسفه غرب) را در دانشگاه تجربه کردم خیلی از مسائلی که امروز استاد بیان کردند را دچار هستم به عبارتی واقعا مهم هست که قبل از اینکه مباحث به خصوص مباحث فلسفه پیش انسان حلاجی نشود سراغ شبهات نرود از طرفی همان طور که استاد گفت یکی دیگر از دغدغه گرفتار نشدن در مغالطه در بحث تعریف لغات هست خب در اینجا چند سوال مطرح می‌شود:
1. چه کسی گفته که تعاریف فلسفه و کلام اسلامی از واژگان مطابق با واقع هست ولا غیر؟
2. چه‌کسی گفته از این که آنها معتقدند فهم ما در معرفت شناسی نسبی است این نتیجه را می‌توان گرفت که معتقدند واقع ای نیست تا بشود بنیانشان را زیر سوال برد؟
3. چرا نسبیت ضد ارزش هست و جزم گرائی ارزش
و…
پانوشت:
1.گرچه مطمئنا فهم من باتوجه به بیست سی واحد دانشگاهی از فلسفه غرب مطمئنا به نسبت استاد فهم عمیقی نیست ولی به نظر با همه ی دردسرهای معرفتی که برایم ایجاد شده دیدگاه فلاسفه غربی رو دونستن گاهی برای مقایسه جالب هست
2. جسارت من رو بپذیرید ولی حس میکنم همون قدر که به اصطلاح روشنفکران نسبیت و عدم جزم گرائی رو ارزش میدونن و طرف مقابل رو دگم و نفهم همون قدر هم سنت گرایان هم خیلی راحت اونها رو تهی از محتوا میدونن گرچه توضیح و توجیه تفکر اونها یادداشت دیگری می طلبد که انشاالله اگر تونستم تا شب میفرستم

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#علوم_انسانی
#استکبار
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_49
#جلسه_225

 

🔶فلسفه و علوم انسانی غرب، تئوریزه شده مفهوم استکبار🔶

استکبار به معنی برتر دانستن خود نسبت به حق می باشد. اما مسئله ای که می تواند نسبت استکبار و علوم انسانی غربی را مشخص کند. تئوریزه کردن استکبار می باشد.
استکبار همان طور که معنا شد، یعنی طلب برتری نسبت به حق و خود را مبدا حق و حقیقت دانستن.
حق و حقیقت یعنی اینکه مفهوم ذهنی بنده آیا همان چیزی است که از واقع دریافت شده یا نه ؟ اگر همان باشد، حقیقت هست ولی اگر آن نباشد، دیگر حقیقت نیست. حال وقتی شما خویش را مبدا حقیقت و حق بدانی و اساسا برای واقع نمایی ادراکات ارزشی قائل نشده باشی، دیگر نسبتی میان دریافت شما و واقع نخواهد ماند که تطابق آن بخواهد حقیقت شود. لذا تمامی یافته های شما به عنوان حقیقت برای خود شما ثبت و ضبط می شود.
اما نکته ای که حائز اهمیت می باشد این است که این همان مبنای فلسفه و علوم انسانی غرب می باشد که به نسبیت کشیده می شود. شاید بتوان این گونه ادعا کرد که اساسا فلسفه و علوم انسانی غرب، تئوریزه شده مفهوم استکبار است.
فتامل…

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#علوم_انسانی
#غرب_ستیزی
#راهبرد
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_51
#جلسه_225

🔺غرب ستیزی، رویکردی راهبردی برای تشکیل هویت اسلامی در راستای تولید علوم انسانی🔺

در فضای تولید علم دینی، مواجه های مختلفی با علوم انسانی غربی می شود. اما مسئله این است که در فضای تحول علوم انسانی کدام راهبرد برای تحول مناسب تر می باشد؟
شاید بتوان این گونه ادعا کرد که راهبرد غرب ستیزی در فضای تولید علوم انسانی اسلامی نتیجه بخش تر می باشد. چرا که اساسا مشکل اصلی جامعه نخبگانی در مواجه با علوم انسانی غربی، بی هویتی و بی شخصیتی نسبت به تراث دینی و مذهبی خویش هست. و برای مقابله با این بی هویتی باید ابتدا هژمونی و سیطره تمدن و علوم انسانی غربی برای جامعه نخبگانی شکسته شود تا بتوان با هویتی غنی از جنس اسلامی، به تولید علوم انسانی اسلامی پرداخت.
اما این نکته را نباید فراموش کرد که راهبرد غیر از مبنای ما در تولید علم دینی می باشد. شاید در مبنا ما به رویکرد غرب ستیزی تمایل نداشته باشیم اما در راهبرد به خاطر شرایط موجود و هژمونی سنگین علوم انسانی غربی مجبور به رویکرد غرب ستیزی شده باشیم.
لذا تفاوت بین مبنای نگاه به علوم انسانی غربی و راهبرد برای تولید علم دینی در مقابله با علوم انسانی غربی می تواند ارزشمند باشد و این یک ضعف تلقی نشود. و حقیر رویکرد استاد فلاح را در جریان حلقه اندیشه کلامی این گونه فهم کرده ام. فلذا ایجاد یک هویت غنی اسلامی در مواجهه با تراث دینی و مذهبی برای تولید علوم انسانی اسلامی از وظایف خطیر حلقه اندیشه کلامی می باشد.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_72
#جلسه_225

💠#رقص_نخبگان برای استکبار💠

🔰پرده اول: #شریح_قاضی
تاریخ مینویسد: مسجد کوفه مملو از جمعیتی شد که پشت سر ابن زیاد به نماز عشا ایستاده بودند. چرا چنین شد؟ بنده که نگاه میکنم، میبینم خواصِ طرفدارِ حق مقصرند و بعضیشان در نهایت بدی عمل کردند. مثل چه کسی؟ مثل شریح قاضی. شریح قاضی که جزو بنی‌امیّه نبود! کسی بود که میفهمید حق با کیست. میفهمید که اوضاع از چه قرار است. وقتی هانی بن عروه را با سر و روی مجروح به زندان افکندند، سربازان و افراد قبیله‌ی او اطراف قصر عبیدالله زیاد را به کنترل خود درآوردند…
شریح قاضی گفت: میخواستم حرفهای هانی را به کسانی که دورِ دارالاماره را گرفته بودند، منعکس کنم. اما افسوس که جاسوس عبیدالله آن‌جا حضور داشت و جرأت نکردم! جرأت نکردم یعنی چه؟ یعنی همین که ما میگوییم ترجیح دنیا بر دین! شاید اگر شریح همین یک کار را انجام میداد، تاریخ عوض میشد….
یک وقت یک حرکت بجا، تاریخ را نجات میدهد و گاهی یک حرکت نابجا که ناشی از ترس و ضعف و دنیاطلبی و حرص به زنده ماندن است، تاریخ را در ورطه‌ی گمراهی میغلتاند. ای شریح قاضی! چرا وقتی که دیدی هانی در آن وضعیت است، شهادت حق ندادی؟! عیب و نقصِ خواصِ ترجیح دهنده‌ی دنیا بر دین، همین است….
۱۳۷۵/۰۳/۲۰

🔰پرده دوم: ثنویّت نظام معرفتی بلیه امروز دنیای اسلام
امروز دنیای اسلام نه تنها با نخبگان و خواصی مواجه است که بسان شریح قاضی دین خود را به دنیا می فروشند بلکه این نخبگان برای جنایتهای استکبار علیه بشریت نیز تبیین های تئوریک سر هم کرده و در ردای روشنفکری برای استکبار خوش رقصی می کنند.
امروز دنیای اسلام مواجه است با نظام معرفتی برآمده از غرب و ایده وارداتی آن یعنی دانشگاه که امروز به صورت غالب سبب انفعال تئوریک نه تنها جمهوری اسلامی بلکه دنیای اسلام در برابر دستگاه استکبار شده است.
#اصالت_ماده و عقل تجربی صرف نه تنها در علوم انسانی ذاتا مسموم بلکه حتی در دانشگاههای فنی و پزشکی ما به صورت وحشتناک و تخدیر کننده به ذهن و هویت معرفتی دانشجویان این امت مجاهد و مؤمن تلقین می شود.

🔰پرده سوم: معنای تعرّب بعد الهجره در روزگار کنونی
امروز دنیای غرب و دستگاه استکبار نه تنها زر و زور و یا به عبارت دیگر قدرت و ثروت را برای خود فراهم کرده بلکه برای کل پویش خود نیز فلسفه بافی نموده و عروسکان خیمه شب بازی را برای تقریر های فاخر دانشی نیز تدارک دیده است.
اف بر نخبگانی که ارزشهای فطری خود را به دنیای غرب می فروشند و با خوش رقصی تمام توجیه گر و نوکر دستگاه استکبار می شوند.
اف بر نخبگان و خواصی که به عصر غلبه نور بر ظلمت پشت کرده(1) و به جای آنکه عقلانیت نوین انقلاب اسلامی را در آغوش کشند با وضعیتی مشمئز کننده و نفرت انگیز با جاهلیت مدرن همخواب می شوند.
به واقع معنا و تفسیر تعرّب بعدالهجره امروز چیزی جز این نیست که نخبگانی با نخوت و تبختری برآمده از تنفس در پارادایم غربی که اصالتا مادی گرا است شمشیر به روی معارف حقه اسلام و ارزشهای فطری کشیده و از پشت به دنیای اسلام خنجر بزنند.

💠اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ
وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ💠

پ.ن:
1. وَالَّذينَ كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّاغوتُ يُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ۗ أُولٰئِكَ أَصحابُ النّارِ ۖ هُم فيها خالِدونَ﴿۲۵۷/سوره بقره)

#جاهلیت_مدرن
#خوش_رقصی_نخبگان
#ثنویت_نظام_معرفتی
#تعرب_بعدالهجرة

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_37
#جلسه_225

یک سوالی که در دل مباحث برای بنده پررنگ شد این بود که به لحاظ اخلاقی ما چه میزان می توانیم یک رفتار نا به حق را مستکبرانه تحلیل کنیم؟

گفتیم استکبار این است که انسان خود را از حق هم برتر بداند، یعنی با حق مخالفت می کند اما این مخالفت از روی تجزیه و تحلیل نیست، بلکه از باب محوریت یافتن « من » خودش است. در واقع مشکلش با حق این است که خلاف میل یا حرف من است، پس حتی اگر مستدل هم باشد جلویش می ایستم.
اما نمود بیرونی این استکبار تنها یک چیز ثابت دارد و آن هم انجام دادن کار غلط است، ولی پیرامون آن ممکن است ظاهری زشت داشته باشد ممکن هم هست ظاهری زیبا داشته باشد.
همچنین گفتیم که حتی مومنین هم چندان مبرای از عمل مستکبرانه نیستند و ممکن است آن ها هم مبتلی شوند.
خب مومنین اگر عمل مستکبرانه انجام دهند، آیا ظاهرش رنگ و بوی ایمانی به خود نمیگیرد؟ خود ما اگر با چیزی مستکبرانه مخالف باشیم، آیا امکان ندارد برایش آیه و روایت جور کنیم؟ و اساسا با ظاهری متین و مودب هم بیانش کنیم؟

از طرفی، گاه ممکن است ما واقعا داریم خطا می کنیم و از روی استکبار نیست که با آیه و روایت از چیزی که نفس الامریا خطاست دفاع می کنیم، بلکه واقعا نظر ما و نتیجه ی تجزیه و تحلیل حق طلبانه ی ما همین است.

همچنین برعکس آن هم ممکن است، یعنی شخصی نه از روی استکبار بلکه از روی تحلیل، ولی در دفاع از موضع خود رفتار منطقی ای بروز نمی دهد، کانه او واقعا بی دلیل و مستکبرانه دارد از حرف خودش دفاع می کند.
در این صورت ظاهر یک عمل استکباری، با یک عمل غیر استکباری ممکن است یکی باشد. سوال اینجاست که با این مقدمات، اگر ما با کسی مواجه شدیم که مصرانه بر خطایی اصرار دارد، با چه ملاک هایی می توانیم عملش را مستکبرانه تلقی کنیم و واکنشی متناسب با یک مستکبر را به او نشان دهیم، و یا عملش را غیر مستکبرانه بدانیم و واکنش لازم به عمل غیر مستکبرانه داشته باشیم؟

آیا اخلاقا مجازیم یک عمل با ظاهر مستکبرانه را مستکبرانه قلمداد کنیم و واکنش متناسب با آن را داشته باشیم؟
آیا 70 بار ظن نیک بردن، در اینجا جا دارد؟

#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محمد_أمامي
#یادداشت
#جلسه_225
#خون_جوانان_ما_میچکد_ازچنگ_تو

📌امام #محمد_رضا را بدتر از رضا خان میدانست، چون #منافق بود ؛ هربار که خود را در معرض خطر می ددید، رنگ های جدید به خود می زد. ظاهر خود را پیرایشی جدید می کرد.تا شاید از جهل جاهلان و تقدس پوچ #مقدس_نمایان بهره ای ببرد. که بهره هم می برد. و از انان سپری خود بسازد، که ساخت. و از تریبون و #ارایش_گری آنان برای موجه ساختن حکومت خود استفاده کند.

📌امام رضا خان را بدتر از فرعون میدانست، چون #فرعون درحال #توبه دستور به #کشتار نمیداد، اما محمد رضا درپوستین توبه اسلحه بردست داشت، و#گوسفندی بود در پوست #گرگ تا به گله بزند.

📚و این از #حربه_های استکبار است که برای حفظ و موجودیت خود ظاهر خود را تزیین میکند، تا شاید عده متحجر حکم به زیبایی آن بدهد.

امام دوران #انقلاب را اینگونه ترسیم می کند :

(اوضاع مثل امروز نبود، هرکس صد در صد معتقد به مبارزه نبود، زیر فشار ها وتهدیدهای مقدس نماها از میدان به در می رفت، ترویج شاه تفکر : “شایه سایه خداست”، ویا”با گوشت وپوست نمیتوان در مقابل توپ وتانک ایستاد” و یا “جواب خون مقتولین را چه کسی میدهد” وازهمه شکننده تر، شعار گمراه کننده ” حکوممت قبل از ظهور امام زمان باطل است وهزاران قلت دیگر)

📌دستگاه #مهذب_کننده شاه با شعار

های “شاه سایه خداست”، #تزویر را ،

و با “شعار با گوشت وپوست نمیتوان در مقابل توپ وتانک ایستاد”، #ترس را

و با شعار های ” خون مقتولین را چه کسی میدهد”، “حکومت قبل ا ز ظهور امام زمان باطل است” #تردید را

به جامعه ایرانی و مبارزین انقلاب تزریق می کرد.

📌اما حال باید چه کرد تا از مردم چهره واقعی و ودهشت آلود شاه را بببنیند.

1. برخورد مستقیم با متحجرین: نصحیت کردن، یا مبارزه منفی،
تحلییل امام این بود این راه کار جواب نمیداد :

(…هزاران ان قلت دیگر، مشکلات بزرگ وجان فرسایی بودند که نمی شد با نصیحت ومبارزه منفی و تبلیغات جلوی ان ها را گرفت .)

2. #خون_دادن:
در این حالت مواجه مستقیم با متحجرین نکرده ایم ، بلکه با با مردم به میدان آمده ایم ، ان هم نه مردم عادی ، مردمی که حاضر به فداشدن وخون دادن هستند.

” تنها راه حل مبارزه وایثار خون بود که خداوند وسیله اش را اماده نمود”

و#خون ان شمشیری است که پرده از چهره مزوارنه و مستکبرانه شاه بر میدارد، #خون فریاد شجاعانه ای است که ترس را از دل های می زداید، و #خون صلابتی است که یقین و غیرت را جایگزین تردید و شک میکند.

خون اسلحه مستضعفین است در برابر مستکبرین، جامعه ای به امامت می رسد که #خون بدهد…

#ترس
#تردید
#خون

#يادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#درگيري_شعار_توحيد_با_استكبار
#ایمان_نیک_گفتار
#يادداشت_26
#جلسه_225

💢شبهه تعارض الزامات تربیتی با لوازم آزاداندیشی علمی

🔹در همه ی محیط های علمی دین باور این مسأله وجود دارد: چگونه تربیت کنیم تا حریت و آزاداندیشی علمی فدای اعتقادورزی متربی نشود؟ و بالعکس، یعنی چگونه تربیت کنیم تا اعتقاداتمان در مخاطره ی آزاداندیشی قرار نگیرد؟

🔸اینکه در میان امت حزب الله، نمی توان به صورت پایه بین آزاداندیشی و معتقد بودن جمع سالم کرد، خود قصه ی پردردی ست که محل صحبت ما نیست. اکنون مسأله ی ما در حیطه ی روش اقدام است.

🔹برای پاسخ به این سوال ابتدا باید روشن کنیم که اینجا چه مطلوبیت هایی از تربیت و آزاداندیشی با یکدیگر درگیر هستند؟ به عبارت دیگر کدام خواسته های ما از این دو مقوله به یکدیگر تنه می زنند؟

🔺در حوزه ی تربیت:
ما از تربیت حرکت به سوی حق می خواهیم، حق صفت معرفت های ماست و این یعنی هرچیزی در اندیشه ی ما پذیرفتنی نیست و ما باید برای رسیدن به معرفت حقیقی از اندیشه ی #خود حراست کنیم.
این یعنی مقوله ی شخصیت و خودباوری برای ما جدی است، آدمی که خودش را باور ندارد، نمی توان به رشد و صلاحش امید داشت.
خودباوری معانی و ابعاد مختلفی دارد:
خودباوری به معنای اینکه کسی برای خودش ارزش و کرامت قائل بشود
خودباوری به معنای اینکه خودش را صاحب توان و اراده ببیند
خودباوری به معنای اینکه یک فرد خودش را در دایره ی مومنین بداند و از جرگه ی دین و ایمان احساس بیگانگی نکند
و خودباوری به معنای اینکه فردی اندیشه ی خود را حق بداند و از این ناحیه احساس قوت بکند.
این مشخص است تا زمانی که فردی اندیشه ی خود را حق نداند، شخصیت مستحکمی نخواهد داشت، او همیشه احساس تحیر می کند و مذبذب است و خودیت او در خطر جدی قرار دارد.

🔺در حوزه ی آزاداندیشی:
آزاداندیشی هم یک مطلوبیت اجتماعیست و هم یک مطلوبیت تربیتی، اکنون ما آن را در نسبت با تربیت می سنجیم.
از قضا آزاداندیشی هم به دنبال حق است او می خواهد حق را همانطور که هست بیابی و به مراتب عالی تر حق صعود بکنی. آزاداندیشی ناظر به همان خود است، خودی که از جهتی می بایست خودباور باشد، اکنون باید به خودش اکتفا نکند، اگر خودت را زیاد ببینی و زیاد به هویت و خودیت خود پایبند باشی پا از مرز آنچه که هستی فراتر نخواهی گذاشت.
نقطه ی درگیری آزاداندیشی با تربیت اعتقادی دقیقا همینجاست.

ادامه مطلب در یادداشت بعدی تقدیم خواهد شد.
.